Ka nja dy ditë që rishfaqja e fytyrës së Bashës në ekrane televizive përbën lajm dhe debat politik. Një takim i djeshëm i ish kreut të PD-së me të rinjtë kumboi si një çangë alarmi dhe mori vëmendje mediatike por dhe shumë komente pas.
Besoj që kjo është befasia e vetë personazhit në fjalë, që Basha përbën ende lajm. Por kësaj rradhe, lajmi mori flatra pse buzëqeshja e harruar e tij u shfaq në një takik electoral pikërisht kur vetë fushata zgjedhore ka mbaruar me kohë.
Vërsulja që iu bë nga pjesa e të djathtës kundërshtare me të, ish vërtet e ashpër aq sa me çudi mund të pyesësh: vërtet ngjall kaq frikë Basha në arenën e kacafytjeve brenda ish PD-së së shpërndarë?
Vërtet ky është Katallani që erdhi nga deti pas kaq kohësh e që i tremb të gjithë, përfshirë dhe Doktorin? Ridalja në skenë e Bashës vjen pas lëvizjeve sizmike në PD kur Alibeaj tërhiqet nga pozicicioni i kryetarit në detyrë dhe kur brenda Foltores froni i Berishës është i lëkundur pas humbjes së turpshme në zgjedhjet vendore. Lëvizjet e Sekretarit të PD-së për tia kaluar stafetën e kryetarit në detyrë Tabakut, për shumë kënd u pa si një manovër bosh për të krijuar spacion e duhur të rikthimit të Bashës.
Vetë nënkryetarja Tabaku duket se i rrëshkiti përgjegjësisë për tu përdorur dhe kjo e futi PD-në e vogël në cicmice e kotësira si për tia bërë peshën më të pakët se vetë votat që arriti të mbledhë. Por duket se kjo ish pjesë e skemës. Mbi këto vogëlsira mund të bënte kontrast rifutja e figurës “vigane: të Bashës. I drejtë, me buzëqeshje të pikturuar dhe shumë mbi mesataren e gjatësisë së figurave që la të drejtonin partinë pas dorëheqjes. Politikisht asgjë nuk e pengon Bashën të rikthehet në drejtimin e PD-së.
Me garë dhe me vota mund të rikthehesh e kjo të kujton të njëjtën formulë që përdori dikur vetë Berisha ku mori gjysmën më të zhurmshme të partisë.
Dhe pse nuk mund të rikthehet mbi bazën e e parametrave që ka dizenjuar lidershipi i vjetër?
Ashtu si Berisha pas humbjes së zgjedhjeve në 2013, ashtu edhe basha dha dorëheqjen pas humbës së zgjedhjeve të pjesshme në 6 mars të vitit të kaluar. Ashtu si Berisha që ndonëse kish dhënë dorëheqjen por që drejtonte de facto PD-në me kryetar delfinin Basha, po ashtu dhe Luli e drejtonte dhe e kontrollonte atë copë PD-je që i kish mbetur ndonëse kish lënë pas dorëheqjes si kryetar në detyrë Alibeajn. Ku nuk e ka ndjekur me zell në shëmbujt e tij Berishën, që mësuesi i vjetër të mos ndihet krenar e i kënaqur me të?
E vërteta është që mësuesit nuk ka çfarë i duhet më ish delfini i tij. Ai e kreu detyrën e vet, përderisa Berisha arriti të rikthehet pas goditjes që i dha Non grata, dhe kur arriti të përlajë llokmën më të madhe të PD-së së dikurshme.
Drejtimi me korrespondencë i Bashës dhe zhdukja nga jeta politike prej mëse një viti ndërsa ishte jashtë, i krijoi iluzione Doktorit se do arrinte të fusë në vathë dhe një pjesë të tjetër të PD-së e të deputetëve të saj. Dorëheqjet e lëvizhet kaotike pas largimit të Alibeajt, dhanë përshtypjen se kjo mund të realizohej.
Me pak kohë dhe me trysninë e duhur, por gjithësesi mund të realizohej. Kjo do të ish dhe fitorja e vetme që mund ti interesonte Berishës. Për të pak rëndësi kishin zgjedhjet e rezultati i tyre. Atij i duhej PD-ja për ta përdorur jo më si detashment ushtarak në betejën me maxhorancën, por si mburojë për ti rivitalizuar si faktor politik pas izolimit të plotë ndërkombëtar nga Non Grata e SHBA dhe e Britanisë së Madhe.
Rishfaqja e Bashës, nëse ka ndonjë të mirë për tu përmendur, është vetëm fakti se mund të bëhet pengesë për thithjen nga Berisha të pjesës së mbetur të PD-së.
Sigurisht, nëse nuk e dorëzon me ndonjë pazar, meqë vetë Berisha e të tijtë e kanë akuzuar se i ka qejf pazaret. Në të gjitha rastet, riardhja në krye e të njëjtit tip që veç ka dëgjuar Berishën dikur, që nuk e hapi dot partinë që e drejtonte dhe që i duhëshin pesë humbje rresht për të dhënë dorëheqjen, vështirë se mund ti japë ndonjë shpresë ngritjeje një partie që e ka marrë ftomën brinjë më brinjë.
Vështirë se PD mund të ringrihet me të njëjtat figura, ku dhe vetë Basha është pjesë e së shkuarës. Pak shpresë mund të ketë dhe për një organizëm politik si Foltorja që si objektiv të vetëm ka të mbajë në krye të podiumit Berishën dhe që si kor papagallësh përdorin të njëjtën alibi të liderit se zgjedhjet ua vodhën dhe aspak me një analizë për ti dhënë shpresë opozitarizmit në vend.
Në të gjitha rastet, rikthimi i katallanit në PD, veç do të ish një rivendosje e portretit në tabelën e emulacionit të politikës dhe ku figurat do të mbeten të njëjta e pa pikë ndryshueshmërie.
Rama, Meta, Berisha e Basha, ku këta të fundit me gërricjet në distancë do të mbajnë në jetë njëri tjetrin.
