Të mjafton të dëgjosh debatin e munguar(lexo: retorikën politike), komunikimin publik dhe të kuptosh se palët që janë të përfshira nuk e kuptojnë ligjin.
Retorika është fyese dhe me epitete që dalin nga një histori e harruar që pothuaj nuk ka as edhe një lidhje me realitetin e sotëm. Presidenti Ilir Meta, tashmë në skakierën e kaosit si lojtar kryesor, Kryeministri Edi Rama po ashtu, më pak Lulzim Basha (pothuaj është jashtë situatës) kërkojnë që konfuzionin e tyre përballë situatës së vendit ta kompensojnë me një Ligjërim Publik tejet të kapërcyer dhe fyes.
Në fakt, problemi më i madh i vendit duket se është votimi me 140 vota i Reformës për Drejtësi, i një reforme që megjithë pritshmëritë e mëdha është larg natyrës së situatës shqiptare, por që ka pritshmëri të mëdha nga të huajt. Pasojat janë të dhimbshme. Nga puna e Komisionit të Pavarur të Kualifikimit, organi bazë i Vetting-ut, në verifikimin e plot 800 juristëve që prej fundit të vitit 2017, ka hulumtuar deri tani çerekun për ligjshmërinë e tyre dhe shkarkoi mbi 80 persona kryesisht për shkak të pasurive të paligjshme, por edhe për lidhjet me krimin dhe vendimet arbitrare!!
Kur shikon katrahurën e gjykatësve dhe prokurorëve mund të kuptosh lehtësisht dhe nivelin të njohjes së drejtësisë që kanë palët por edhe kapjen e frikshme të saj. Që nga Ilir Meta, kryeministri i vendit, i cili në diskursin e vet, pothuaj ka harruar kanonet më të thjeshta të komunikimit dhe me radhë të tjerët e kanë masakruar drejtësinë. Një masë që mungon jo pak dhe te kryeministri i vendit, që i përgjigjet por edhe e ngacmon kreun e shtetit me simbolika krejt të dala nga fjalori i personazheve historike. Më shumë nga të gjitha, diskursi dhe deklaratat që dalin nga zyra e presidencës, kanë kohë që e kanë humbur natyrën normale të diskursit. Më keq akoma, në këtë shtysë po shkon edhe akuza e fundit ndaj kreut të KED-it, Ardian Dvorani, që më shumë se akuzë duket si pretendim, ndërkohë që aktet e tij nuk duken se përbëjnë ndonjë vepër penale apo shkelje.
Ndodh që zyrtarët tanë i paraprijnë akuzave dhe këtë e bëjnë me ligjërimin publik. Rama në parlament i nxori ujin e zi prokurorit, që pak ditë më vonë do t’i bëhej atentat, ashtu si Meta me një regjistër të lartë kërcënues e ka paraprirë këtë hap kundër Dvoranit.
Dhe, të paktën nga interpretimi dhe nga shprehja e juristëve të ndryshëm, kushtetuta po interpretohet në mënyrë aspak reale, brenda domethënies të radhës së plotësimit të vakancave. Ky është momenti ku ushtrohet e drejta e zgjedhjes, si edhe obligimi i respektit të normës kushtetuese të përzgjedhjes së gjyqtarit të Gjykatës Kushtetuese përmes tre kandidatëve të renditur nga KED, ku llogaritet edhe tagri direkt urdhërues i Kushtetutës që, kur Presidenti nuk i përgjigjet kompetencës brenda afatit 30 ditor apo llogarit të mos e bëjë, e ku kandidati i renditur i pari nga KED ngjitet direkt në poltronin e anëtarit të Gjykatës Kushtetuese.
Mjaftojnë këto qëndrime të kuptosh se palët dhe tashmë presidenti i vendit që është faktorizuar më shumë në këtë kaos, nuk ka tagër absolut mbi zbatimin e Kushtetutës, ashtu si edhe interpretimet e tij, bazuar në punën e këshilltarëve të vet. Të paktën me arnimet që i janë bërë kushtetutës por dhe regjimin demokratik, ku besojmë se jemi, pushtetet funksionojnë të ndara, ku funksionarët ruajnë detyrimin kushtetues e ligjor të shprehen brenda caqeve të tyre shtetërore. Absurdi tjetër që rrjedh është se zyrtarët zakonisht situata të tilla i shkarkojnë tek vartësit, pikërisht ata që janë përdorur shëmtuar në ligjërimin e fundit publik, filluar nga shefat e tyre.
Ndërkohë që edhe Rama s’ka mbetur pas, pasi mund ta kufizonte ligjërimin e tij, i cili tregon veç varfërisë së ideve edhe një tendencë për të mbajtur këtë situatë, që i volitet politikës. Tek e fundit, mosnjohja si duhet e ligjit nga dy figurat e para të shtetit mbulohet me këtë lloj komunikimi, që e ka futur vendin tonë në një kaos të paparë. (Javanews)
