Nuk kam ndonjë ide se çfarë mund të bëjë SPAK me Sali Berishën. Nuk dua t’i krijoj vetes pritshmëri, se SPAK do hetojë kapjen e shtetit në një skemë klasike, siç është kjo e privatizimit të klubit Partizani, ku babi kryeministër ka lëshuar vajzën e tij nëpër zyra dhe dhëndrin në arkivë të shtetit, njëri për të shqyer letrat e vërteta e për të paraqitur ato fals, e tjetra për të bërë procedura të shpejta privatizimi dhe për të rritur pjesën e burrit të saj nga 5 për qind aksioner, në 60 për qind përfitues në fund, me arsyetimin që të tjerët i “falin pjesë nga prona”, se ky bën letra me firmën e vjehrrit.
Është e qartë që jemi para një skeme tipike të kapjes së shtetit, e cila ka qenë mes të tjerash dhe një kriter për karrierën e ministrave të Mbrojtjes në atë vend. Gazmend Oketa që u tregua i ngathët e u zëvendësua nga Arben Imami, i cili e meritoi plotësisht rehabilitimin, me shpejtësinë me të cilin ua ktheu.
Por siç e thashë, nuk dua të krijoj ndonjë pritshmëri nga prokuroja e çështjes, që do tregohet roje e interesit publik në këtë pikë. Për më tepër që disa prej bashkëpronarëve të dhëndrit të Sali Berishës, janë ende në konflikte juridike me të, për pjesën që u ka marrë.
Por ajo që tani është ngjarje e sigurtë, është që edhe për Sali Berishën ka një herë të parë përballë drejtësisë. Dhe kjo nuk është pak për drejtësinë e re shqiptare. Boll t’u kujtoj që drejtësia e vjetër nuk guxoi as ta thërriste si dëshmitar për vrasjet e 21 janarit, edhe pse ai mburrej ekraneve se i vrau 3 dhe mund të vriste dhe 3000. Nuk e thirri as kur ngrefosej si gjel se do vriste dhe Edi Ramën me snajper. Nuk e thirri pse fshiu serverin e Kryeministrisë duke prishur provat, dhe as kur kundërshtoi dorëzimin e gardistëve të dyshuar si vrasës për hetim.
Nuk guxuan të thërrasin djalin e tij pas tragjedisë së Gërdecit, edhe pse gjurmët e gjakosura të asaj historie të çonin në shtëpinë e tij. Nuk guxuan ta thërrasin për asnjë ngjarje korruptive dhe kriminale që mban firmën e tij, siç ishte dhe kontrata e vajzës së tij, që i ofronte një biznesmeni të huaj, një koncesion për TEC në Porto Romano, kundrejt 3 për qind ‘fee sucsses”
Sot i ka shkuar fletëthirrja. Kjo është një histori e re. I ka shkuar nga një prokurore e panjohur shumë për publikun, e cila thjesht është duke kryer procedurën e hetimit. Pas 30 vitesh, drejtësia shqiptare ka shkuar nga mos prekja e politikanëve të lartë, tek thirrja e tyre për hetim. Ky është hapi i parë që e provon këtë.
Hapi i dytë vendimtar natyrisht është hetimi për kapje shteti prej tij. Nuk di sa fuqi dhe kohë do ketë prokurorja ta bëjë këtë, por është e sigurt se prej sot miti i paprekshmërisë së Sali Berishës ka rënë. Por bashkë me të duhet të bjerë dhe miti i pandëshkueshmërisë së tij. Ndryshe ftesa për t’u ndëshkuar kthehet në ftesë për t’u pastruar.
Komente
Shpresojm mero sic kemi shpresuar nga 30 vjet. Ne vitet 90 tham me vete se do kemi ndryshime te medha,por me kot. Ne ate kohe ai i*madhi* te tredhte,qoft edhe djalin e tij,kurse gjoja demokraci politika mori ne mbrojtje gjysmen e shqiperis,kurse fukarenjt shkojn ne burg pse leviz nje hu gardhi nga vendi. Megjithate me ne fund mbase do leviz dicka. Na ngelet te shohim si do vazhdoj.
Përgjigju