Ka dy çështje thelbësore në axhendën e Reformës Zgjedhore, për të cilat Partia Demokratike ende nuk jep pëlqimin, duke shpikur arsye nga debatet politike, që nuk kanë lidhje me ecurinë e reformës.
E para, ajo nuk pranon që administrata e zgjedhjeve të jetë e depolitizuar në të gjitha nivelet. D.m.th nuk pranon që komisionerët e qendrave të votimit dhe numëruesit e votave dhe anëtarët e komisioneve zonale të jenë persona të trajnuar dhe të zgjedhur me short nga një listë, ku lirshëm mund të futen në garë dhe mbështetës të PD, por që duhet pastaj t’u nënshtrohen rregullave të shortit.
E dyta, nuk pranojnë që anëtarët e Kolegjit Zgjedhor, pra gjyqtarët, të jenë gjyqtarë që kanë kaluar Vettingun. Kërkojnë që meqë ka pak gjyqtarë që kanë kaluar Vettingun në shortin për Kolegj, të futen dhe gjyqtarë që nuk e kanë kaluar Vettingun, duke rrezikuar kështu jo vetëm cilësinë e anëtarëve të Kolegjit, por duke u dhënë pastaj atyre dhe garanci për paprekshmëri katër vite.
Për të refuzuar këto dy pika të Reformës Zgjedhore, PD ngre çështje të tjera politike, që nuk kanë lidhje me Reformën Zgjedhore, siç është qeveria teknike para zgjedhjeve, numërimi elektronik, mos prekja e sistemit zgjedhor etj.
I gjithë sfondi i betejës së PD, në të vërtetë duket si fallco, jo vetëm nga lehtësia me të cilin nxjerrin çdo ditë nga një shkak për të mos avancuar në axhendën që e kanë përcaktuar ekspertët e OSBE/ODIHR, por dhe nga fakti që nuk shkojnë drejt ikjes nga tavolina, siç e kanë pasur zakon, por rrinë aty me stilin “hajd se flasim”.
E gjithë kjo dukshëm të krijon idenë që PD ka shkuar në këtë tryezë me mentalitetin e pazarit. Ajo kërkon prej PS një pazar për gjërat që nuk shkruhen në ligj, një marrëveshje politike të brendshme mes dy të mëdhenjve, që ata të qetësohen dhe të vazhdojnë me axhendën.
Administrata zgjedhore e depolitizuar, është një ndihmë e madhe për gjithë sistemin, përfshi dhe PD-në, pasi shpëton nga buxheti i parave të partisë, por dhe parave të zeza për komisionerë, vëzhgues e numërues, që në të vërtetë kthehen në makth të fushatës.
E transferuar kjo problematikë tek partitë e vogla, është shpëtimtare, pasi partitë e vogla në këtë gjendje që janë katandisur, nuk gjejnë dot as komisionerë për qendra votimi.
Depolitizimi dhe zgjedhja me short e administratës zgjedhore, nga një listë e përzgjedhur dhe trajnuar nga KQZ, ku kriter është arsimi i lartë dhe përgjegjësia ligjore për atë detyrë, është lehtësimi më i madh që i bëhet procesit zgjedhor, për gjithë ata që kanë provuar ndonjëherë të hyjnë në zgjedhje.
Kjo është po ashtu një arsye për të mos mbetur peng i parave të pista që financojnë këtë kontigjent të administratës për llogari të partive.
Kundërshtimi i kësaj reforme nga PD rrëzon gjithë pretendimet e saj për transparencë të procesit zgjedhor apo betejën fallco kundër financimit të paligjshëm të fushatave.
Financimi më i paligjshëm i fushatave është paraja nën dorë që jepet për këtë administratë politike zgjedhore dhe kur je kundër kësaj reforme, je për para të zeza në fushatë.
Kundërshtia e tyre e dytë ka të bëjë me Kolegjin Zgjedhor. Sipas PD, gjyqtarët e Kolegjit Zgjedhor duhen marrë dhe nga pjesa e gjyqtarëve që nuk e kanë kaluar ende Vettingun. Kjo, përveçse shkatërron moralin e Reformës në Drejtësi, u jep atyre gjyqtarëve një imunitet katër vjeçar, që të mos preken nga Vettingu. Kjo në fakt tregon dashurinë e PD për sistemin e vjetër të drejtësisë dhe qëndrimin e saj real ndaj Reformës në Drejtësi.
Këto janë dy pika ku PD nuk hap rrugë në pritje të një pazari. Pretendimet e tjera që ngre, jo qeveri teknike, jo mos dëgjimi i zërave për ndryshim sistemi, përjashtimi i opozitës parlamentare, apo incidentet që prodhojnë në tryeza, janë përpjekje për të krijuar klimë nervoze para miratimit përfundimtar të draftit, me shpresë se Edi Rama do lodhet dhe do thërrasë Bashën për një pazar.
Është e vetmja gjë e lexueshme deri tani, ndërkohë që e dinë se reforma nuk është në dorë të tyre, por të opozitës parlamentare. Në dorë të opozitës Bashës dhe Metës, është të sillen si me 30 qershorin e vjetshëm, ose jo.
