Në Shqipëri ka një konspiracion në rritje, nga fakti që procesi i certifikimit të rezultatit të zgjedhjeve në SHBA, po ndesh probleme për shkak të papërgjegjësisë publike të presidentit Trump, i cili sulmoi procesin sapo kishte filluar numërimi, dhe ka nisur ndërkohë manovrat ligjore.
Ky “shqetësim” për zgjedhjet amerikane, realisht është më i madh në Shqipëri, se në SHBA. Në SHBA, edhe pse është i pazakontë agresioni ndaj integritetit të zgjedhjeve, ka dhjetëra mekanizma ligjorë dhe besim aq të fortë tek sistemi, sa kjo do kujtohet si një lajthitje.
Ndërkohë në Shqipëri, kjo lajthitje po përpiqet të mitizohet në përpjekje për të krijuar një dogmë, se zgjedhjet u vodhën edhe në SHBA, dhe jo më në Shqipëri.
Në të vërtetë, nuk kanë dhe shumë faj. Ndoshta presidenti Trump nuk e ka njohur kurrë Sali Berishën dhe ndoshta nuk ka dëgjuar për të, por ai i ngjan në veprimet e tij, sikur ta kishte vëlla. Dhe i ngjan jo vetëm në mënyrën se si nuk pranon humbjen, por dhe në mënyrën se si përpiqet të arrijë fitoren.
Ai është një ndarës i madh i shoqërisë, në besnikë fanatik politik, duke vrarë shtresën gri të shoqërisë, dhe duke detyruar njerëzit të marrin pozicion.
Ai sulmon publikisht çdo emër të njohur të jetës intelektuale, artit, muzikës apo kinematografisë që i del kundër. Njësoj si Berisha, i cili ka linçuar çdo emër të njohur në publik që shprehet kundër tij, për të ngjallur hezitim dhe heshtje nga shoqëria.
E gjithë kjo ka krijuar një kor tifozash, kryesisht derivate të fanatikëve të Berishës, të cilët tani po përpiqen të ngrejnë teoritë e komplotit ndërkombëtar kundër zgjedhjeve, duke e zhvendosur atë në Shqipëri.
Të pasigurtë, të përçarë dhe të dobët në garën elektorale që i pret në Shqipëri, ata po përpiqen të gjejnë tek problemet e zgjedhjeve amerikane, alibinë për humbjen e zgjedhjeve në Shqipëri. Argumentat i kanë qesharake, por nuk mërziten për ato.
Fjala vjen, Joe Biden e quajnë komunist dhe mbështetës të Edi Ramës, ndërkohë që historikisht ndryshimet në Shtëpinë e Bardhë, as kanë patur ndikimin më të vogël në Shqipëri.
Berisha shpresonte tek fitorja e Bushit në vitin 2000, por ai priti Fatos Nanon më 2003 në Shtëpi të Bardhë, ndërkohë që Berishën e izoloi dhe më shumë.
Edi Rama shpresonte se Obama do ndihmonte ardhjen e tij në pushtet më 2009, por Hillari Klinton erdhi si e ftuar e Berishës në Tiranë.
Lulzim Basha dhe Ilir Meta kaluan në ekstazë pse Edi Rama sulmoi Trumpin më 2016, por Trump dhe Rama ranë në ‘dashuri me shikim të parë’ bashkë.
Megallomania e shqiptarëve, që SHBA e ka mendjen tek udhëheqësit politikë në Shqipëri, është mendësi provinciale, e cila mund të justifikohet deri në muhabete kafeneje, por jo në nivel publik.
Ndryshimet në Shtëpinë e Bardhë nuk ndryshojnë dot asgjë në Shqipëri, as e mbajnë Edi Ramën në pushtet, as e zbojnë atë. Atë e ndryshon vetëm vota e shqiptarëve këtu.
Pikërisht atë votë që kanë frikë këta “idhtarët e Trumpit”, të cilët tani ngaqë nuk kanë votat, kanë gjetur alibinë pse nuk do fitojnë, pasi ato do të “vidhen”, siç po i vjedh Biden në SHBA.
SHBA nuk është e imunizuar nga vjedhja e votave, nga korrupsioni apo krimi i organizuar. Edhe atje mund të ndodhin. Ndryshimi me ne, është se aty dënohen dhe vepron ligji.
Edhe Shkëlzen Berisha me shtetas amerikanë e bëri historinë e trafikut të fishekëve kinezë nga Gërdec, madje me tender të qeverisë amerikane. Problemi është se Diveroli bëri 4 vjet burg, kurse këtij si ka hyrë gjemb në këmbë këtu.
Vetëm kur shkoi ta përgënjeshtrojë me gjyq në SHBA, theu hundët dhe i mbeti akuza në derë. Kjo është diferenca mes nesh dhe SHBA, ndaj mos u shqetësoni për SHBA.
