Partia Demokratike e Sali Berishës, po e reklamon me të madhe “triumfin” e protestës së 12 Nëntorit, duke thënë gjithandej se “do të jetë fundi i regjimit Rama”. Në fakt, ajo protestë është si një argument më shumë në luftën brënda llojit, për të mposhtur (sipas Berishës) vetëm Alibeajn. Ai dhe vetëm ai shihet si pengesa e vetme për të qenë Berisha i sigurtë në krye të asaj partie. Ai dhe vetëm ai, (dhe aspak Edi Rama) shihet si e vetmja pengesë që Sali Berisha të mbretërojë i qetë në krye të asaj partie, e cila sot është katandisur si një shoqatë lokale.
Prej disa ditësh, në degët e rretheve ku drejtojnë njerëzit e Berishës, kanë nisur pergatitjet e ethshme, për të grumbulluar sa më shumë njerëz, mbështetës, madje edhe duke u premtuar atyre lëvizje dhe trajtime falas për 12 Nëntorit. Kjo për faktin sepse, drejtuesit e PD së Berishës, e dinë fare mirë se, askush sot nuk ka kohë të tepërt për të dalë në protesta interesash.
Askush sot nuk ka kohë të tepërt për të lënë punët, biznesin, dhe problemet e tjera familjare, për të mbushur sheshin e kryetarit që pret me padurim një vendim Apeli. Sali Berisha e ka me ngut dhe me shumë merak, të mbushë bulevardin e Tiranës edhe për faktin sepse në bazë u ka humbur durimi, pas situatës së krijuar prej 6 Marsit të kaluar në gjirin e asaj partie. Protesta e 12 Nëntorit, mbetet një shans i mirë ose një shans i humbur për ata që po e mbajnë peng opozitën, duke përdorur si argument “gogolin Rama, regjimin Rama, ikjen e shqiptarëve”, etj, etj…
Berisha ka shtuar daljet në ekrane dhe konferenca shtypi, duke u shprehur se “keqeverisja Rama nuk do të tolerohet më, populli do të marrë në dorë fatet e veta në 12 Nëntor”. Ai po i fryn me pahir, nxitjes së veprimeve destabilizuese, duke dashur të tregojë jo forcën, por faktin se “ai është udhëheqësi opozitës dhe PD, dhe jo Alibeaj”. Mentalitete të tilla, shoqërojnë nga mëngjesi deri në darkë jo vetëm drejtuesit e asaj force politike, por edhe “analizuesit” e shumtë që mirëpaguan Berisha.
Reklama dhe propoganda e shfrenuar e protestës së 12 Nëntorit, do të shfryhet ashtu siç ndodhi në protestën e 7 korrikut, dhe nuk do të ngjasë asgjë. Lëvizjet e fundit të grupimit të Alibeajt në rrethe, janë një këmbanë e fortë alarmi për Berishën, i cili e shikon pasardhësin e Bashës, si rrezikun kryesor për të rrëmbyer de jure atë parti. Debatet, apo dhe lufta për rrëmbimin e partisë, janë dhe mbeten brënda llojit, pa asnjë lidhje me qeverisjen e Edi Ramës. Duke gjetur pretekse nga më të ndryshmet, si “qeverisje e korruptuar, dhe regjimi neokomunistëve”, Berisha kërkon të gjejë arsye të mëdha për të bindur bazën të vijë në protestë.
Ndoshta dështimi i 12 Nëntorit, do ti tregojë Sali Berishës të vërtetën e pandryshueshme të një realiteti ndryshe që ekziston sot në Shqipëri, larg propogandës boshe dhe premtimit se “ne jemi sot opozita, dhe forca e vetme politike që duhet të vijë në pushtet”. Njeriu që ka konsumuar për 32 vjet të gjitha pushtetet në këtë vend, nuk mund të zgjojë më kërshërinë as të anëtarësisë së partisë tij, ndaj 12 Nëntori do të jetë padyshim zhgënjimi më i madh i jetës së tij politike.
Komente
po mir mo i nderuari artur ajazi asnjeher nuk pe ndonje problematike nga qeveria qe te besh nje nga kto shkrimet e tua brilante apo si gjithmone vetem te hedhim vrere mbi opoziten se ajo qenkerka e keqja e vendit
Përgjigju