Ipeshkëv i Rrëshenit, Dom Gjergj Meta ka folur për situatën e zjarreve në vend ku ka bërë një apelim të qytetarëve që të ndërgjegjësohen dhe të mbrojnë natyre. Dom Gjergj Meta shkruan se zjarret po përsëriten çdo vit duke dëmtuar seriozisht faunën dhe florën për shkak të papërgjegjshmërive njerëzore dhe kjo për të është kriminale.
Për situatën e rënduar të krijuar në vend, ipeshkvi i Rrëshenit bën përgjegjës autoritetet që nuk kanë marrë masa serioze për mbrojtjen e territorit duke lënë natyrën në mëshirë të fatit, por edhe qytetarëve me mosangazhimin për mbrojtjen e saj.
Dom Gjergj Meta shkruan se duhet një ndërveprim i të gjithëve që të shpëtojmë Shqipërinë dhe natyrën e saj.
Deklarata e plotë e Dom Gjergj Metës
Pamjet rrëqethëse që na vijnë nga Munella dhe Thirra në Dioqezën tonë të Rrëshenit dhe jo vetëm prej aty, por nga anekënd vendit, janë ngjarje të rënda. Fatkeqësisht po përsëriten çdo vit duke zhdukur kështu florën dhe faunën e zonave tona.
Kjo është kriminale.
Zjarri në pyje është një "fatkeqësi" që do ta paguajmë, ashtu sikurse kemi paguar prerjen e tyre të pa kriter, prishjen e lumenjve e të prrojeve të ujit për HEC-et, apo sikurse kemi shfrytëzuar minierat pa kritere, me të vetmin qëllim përfitime individuale.
Mbi kë bie përgjegjësia?
Përgjegjësia e parë bie mbi autoritetet shtetërore që nuk kanë marrë masa serioze për mbrojtjen e natyrës dhe të territorit. Natyra, pyjet, malet janë lënë krejt pasdore, duke u mjaftuar me disa investime, më shumë private, por që edhe këto e kanë përçudnuar pothuaj tërësisht natyrën, të përqendruara në bregdetin shqiptar.
Pjesa e brendshme e natyrës shqiptare është lënë në mëshirë të fatit e të njerëzve të papërgjegjshëm kriminalë ose përfitues të bizneseve klienteliste.
Përgjegjësia e autoriteteve shtetërore nuk mund të fshihet e as të mbulohet me ngrohjen globale apo me papërgjegjësinë e "çobanëve" zjarrvënës. Këta zjarre dhe përhapja e tyre janë kryekëput dështime të shtetit shqiptar, ashtu sikurse qe prerja e pyjeve menjëherë pas rënies së komunizmit.
Përgjegjësia e dytë, por jo më e vogël, është ajo e ne qytetarëve me mosangazhimin tonë, me pandjeshmërinë tonë, pothuajse totale ndaj natyrës si një e mirë dhe pasuri e përbashkët. Natyra është shtëpia jonë e përbashkët na kujton Papa Françesku. E duam natyrën vetëm kur na freskon apo na ngroh, por jo kur na duhet ta mbrojmë atë. Për vite me rradhë, qysh me rënien e komunizmit me natyrën është abuzuar. Krahas korrupsionit shtetëror është shtuar edhe papërgjegjshmëria dhe formimi i ulët qytetar. Duhet së pari ta ruajmë e më pas të denoncojmë abuzimet me natyrën, duke çuar në vëmendjen e autoriteteve abuzuesit e duke protestuar kur abuzesi është vetë shteti me hallkat e tij të korruptuara.
Është koha e një veprimi dhe reflektimi serioz.
Prandaj përveç hapave ligjorë të domosdoshëm ndaj përgjegjësve të zjarreve, në çdo hallkë që ata janë, por që kanë ndikuar negativisht me veprimin apo mosveprimin në kohë, me neglizhencën e qëllimshme apo të paqëllimshme të tyren, nevojitet një ndërgjegjësim qytetar, një ndërveprim i të gjithëve që ta shpëtojmë edhe këtë pak Shqipëri që na ka mbetë.
