Donatella Hoda është kthyer në kryefjalën e mediave italiane së fundmi. 27-vjeçarja italo-shqiptare vrau veten në burg, pasi ishte dënuar për vjedhje.
Ajo kishte varësi nga droga dhe gjashtë vitet e fundit të jetës së saj i kishte kaluar mes burgut dhe lirisë, pasi ishte ndaluar disa herë për vjedhje.
Kështu, në një intervistë me Corriere della Sera, Vincenzo Semeraro , gjyqtari mbikëqyrës i Gjykatës së Veronës, shkroi një letër që u lexua në kishë gjatë funeralit të Donatella Hodo , "një e re që luftoi me problemet e varësisë nga droga dhe me një brishtësi e madhe. Ajo doli dhe kthehej në qeli vazhdimisht për vjedhje të vogla të lidhura me drogën, e la veten të vdiste natën e 2 gushtit, duke thithur gaz nga soba që kishte në qeli”.
Kontakti i parë me Donatela Hodo, e reja që dha jetën në burg në Montorio, u bë në vitin 2016, bashkë me arrestimin e saj të parë. Në gjashtë vjet, Vincenzo Semeraro, kishte krijuar një marrëdhënie të veçantë edhe pse situata e Donës menaxhohej nga një gjyqtar tjetër, Andrea Mirenda, i cili një ditë më parë i dërgoi ngushëllimet familjes të së resë. Por, doktor Semeraro e njihte prej disa kohësh, kishte krijuar një marrëdhënie të veçantë me të. Dhe gjesti ekstrem i asaj vajze të brishtë në moshën 27-vjeçare la gjurmë tek ai që koha nuk do ta fshijë.
Pse ndihesh fajtor, gjyqtar Semeraro?
“U bë një javë që kur Donatella kreu gjestin e saj tragjik që unë i bëj vetes një mijë pyetje. Ku gabova, në çfarë? Sa herë që një person në burg merr jetën e tij, kjo do të thotë se i gjithë sistemi ka dështuar. Në rastin e Donatellës, unë isha pjesë e sistemit pasi e kisha ndjekur rastin e saj për gjashtë vjet. Pra, si sistemi, edhe unë kam dështuar”.
Çfarë mendoni se e keni gabim?
“Këto janë pikërisht dyshimet që më shqetësojnë. Çfarë mund të kisha bërë më shumë për këtë vajzë? Ndoshta herën e fundit që shkova për ta vizituar në burg, në qershor, mund t'i kisha thënë edhe disa fjalë? Pse, pavarësisht se e njihja që në moshën 21-vjeçare, nuk e kuptova që sëmundja ishte bërë kaq e thellë?”.
Donatella kishte një të kaluar të vështirë.
“Pas saj kishte peripeci të rënda si gurë. Për të vazhduar, ajo i kishte ndërtuar vetes një armaturë, donte të dukej e fortë, por në realitet ajo fshihte një ndjeshmëri ekstreme. Ishte po aq e brishtë si një kristal.'
Ai flet për këtë si psikolog, jo vetëm si gjykatës...
“Çështja për mendimin tim është pikërisht kjo. Kur je gjyqtar ekzekutiv dhe menaxhon ngjarjet e ndryshme të burgut dhe paraburgimit, nuk ke të bësh vetëm me një të burgosur, por mbi të gjitha me një person. Burra, gra me histori të ndryshme. Ata nuk duhet të trajtohen si numra, si copa dhëmbësh, por si individë të ndryshëm nga njëri-tjetri. Ata janë njerëz, sigurisht të burgosur në qeli, por gjithsesi njerëz”.
Cili person ishte Donatella?
“A më beson nëse rrëfej se m'u deshën vite për të krijuar një dialog të vërtetë me të? Më dukej e pakalueshme pas atij muri që ishte ngritur, vetëm në mars të këtij viti mendoj se vendosa një lidhje me të, në atë moment Donatella e kuptoi se mund të më besonte”.
Në mars, ajo ishte transferuar në komunitet.
“Në fakt, unë rregullova që ajo të dilte nga burgu sepse qelia nuk ishte vendi i duhur për të. Për fat të keq më pas ajo iku, duke u kthyer atje. Së shpejti për të vinte një masë alternative me besimin terapeutik Sertit, mjafton të bënte pak durim. Fatkeqësisht, brishtësia e saj pushtoi në vetminë e asaj qelie”.
Pse "burgu nuk ishte vendi i duhur" për këtë grua të re?
“Ajo kishte nevojë për mbështetjen e duhur psikologjike, një shërbim mbështetës që i gjithë sistemi nuk është në gjendje ta garantojë jo vetëm në burgun e Veronës, por në të gjitha burgjet e Italisë. Objektet e burgut nuk janë miqësore me gratë, të burgosurve duhet t'u trajtohen krejtësisht ndryshe, ata kanë një emocionalitet që nuk ka të bëjë me atë të burrave. Ato duhet të ndiqen në një mënyrë specifike dhe krejtësisht të veçantë. Për Donatellën kjo nuk ndodhi”.
Pas funeralit ajo donte të takonte privatisht babanë e Donatellës.
“U përqafuam, të dy qanim. Ne të dy ndihemi fajtorë, unë si gjyqtar, ai si prind. Secili i tha tjetrit të ishte i fortë, ishte prekëse. Por momenti më i trishtuar ishte kur babai i Donatellës më falenderoi, sepse vajza e tij i foli për mua si baba i dytë.”./CorriereDellaSera, përktheu Shqiptarja.com
Babai i Donatella Hodo, Nevruzi ka treguar se ka bërë gjithçka për ta shkëputur vajzën e saj nga droga.
Ta shpëtoja ishte bërë arsyeja ime për të jetuar. E mora dhe e solla në shtëpi, u kujdesa për të për tre muaj pa e lënë asnjëherë vetëm deri sa ajo u shërua. Nuk pushova kurrë se qeni pranë saj, duke e ndihmuar. Për vajzën time nuk isha vetëm unë gabim. I gjithë sistemi ka dështuar dhe për mendimin tim as kontrollet në burg nuk kanë qenë adekuate. Për këtë bëra një ankesë, fatkeqësisht vajza ime nuk do të kthehet por meriton të vërtetën dhe drejtësinë", është shprehur Nevruzi për mediat italiane.
Më tej ai ka treguar edhe për ndihmën e madhe që gjyqtari i Veronës i kishte dhënë Donatellës pasi ajo kishte përfunduar në burg.
"Donatella ime gjithmonë më fliste për këtë magjistrat si baba i dytë, ajo thoshte se ishte i vetmi që e merrte në zemër situatën e tij. Kur u takuam, doja shumë t'i thosha gjykatësit se ai nuk duhet të ndihej fajtor, sepse Donatella më tregonte gjithmonë për angazhimin që kishte bërë pas historisë së saj. Ky gjyqtar e ndoqi me përkushtim të vërtetë çështjen e vajzës sime, e vizitoi në burg, kërkoi zgjidhje. Ndonjëherë kisha ndjenjën se ai e ndiqte më shumë se unë. Ajo ma përshkroi atë si një baba të dytë. Ai është njeriu që tani thotë se ndihet fajtor për vdekjen e vajzës së tij: Por un po mendoj me vete: Ku gabova? Në çfarë? Nuk e prisja kurrë që Dona ime ta bënte një gjë të tillë, kurrë. Ndjej se jeta ime pa Donën nuk vlen asgjë, jam unë që kam dështuar, jo gjyqtari", tregoi ai.
Donatella Hodo e cila vrau veten në qelinë e burgut të Italisë, shkroi edhe një letër për herë të fundit përpara se të vetëvritej, dedikuar të dashurit të saj.
“Leo dashuria ime, më vjen keq. Ti je gjeja me e bukur qe mund te me ndodhe dhe për herë të parë në jetë mendoj dhe e di çfarë do të thotë të duash dikë por kam frike nga gjithçka, të të humbas dhe nuk do ta duroja. Më fal dashuria ime, bëhu i fortë, të dua dhe më fal…”. Donatella shkroi fjalët e saj të fundit , frazat e saj të lamtumirës për jetën në një çarçaf të bardhë. Ajo ishte e bukur dhe e re, shumë e re për të vendosur t'i jepte fund. Në vend të kësaj ai zgjodhi të largohej në vetminë e një qelie. Ajo u vetëvra në burgun e Veronës në moshën 27-vjeçare, pavarësisht se kishte ende jetë përpara dhe një pafundësi ëndrrash dhe projektesh për t'u realizuar.
Donatella dhe dashuria për Leon: "Kam frikë të të humbas"
"Dona", siç e quanin miqtë e saj me dashuri , ishte e dashuruar. Ishte hera e parë që zemra e saj ishte rrëmbyer nga një djalë. “E donin njëri-tjetrin, ishin të pandarë”: kohët e fundit kishin marrë edhe një shtëpi me qira. “Ata gjithmonë kanë dashur të jenë bashkë”. Ai quhet Leo dhe që nga mbrëmja e së hënës është zhytur në dëshpërim. “Ai është në shok, ka pushuar së foluri dhe nuk ha më, është i mërzitur – e përshkruajnë me shqetësim njerëzit më të afërt të tij –. Ai ende nuk mund ta besojë se ka ndodhur vërtet…”. Ashtu si Leo, asnjë nga të njohurit e 27-vjeçares nuk e kupton se çfarë ka ndodhur.“Shpresa.. Shpresa të është hequr... Shpresojmë që tani të kesh gjetur paqen që të duhej.. Do të na mungosh Donatella”, e kujton një mikeshë e mërzitur.
Komente
Nuk kerkoi njeri ne itali doreheqjen e krueministrit
PërgjigjuShko o k*r mos bo paralelizma palidhje
Ngushullime familjes pik se pari. Pastaj mund te them qe shqiptaret e shkret kan vuajtur jasht zagonisht shum ne shtetet si italia dhe grecia, sepse urretja ndaj nesh ka qen e jashtzakonshme (gjoja jemi miq) dhe ne si popull akoma vuajm nga keto. Por di edhe te them qe gjeneratat e reja pra brezi i dyte qe tashme kan mar pashaporta te ketyre vendeve, jan duke ber qmos per te ikur nga keto shtete fatkeqe dhe qe skan asnje shpres per rinin. Me mirre me jetu ne tirane me 800 euro se sa itali per 1200-1300. Sistemi i burgjeve i italise esht i fundit ne europe, aty ne vend te riabilitohesh behesh akoma me keq. Ngushullime familjes edhe Zoti qoft me ju
PërgjigjuGati me ke edhe mua per Tirane. Me gjeni nje rroge 800euroshe dhe kthehem
Po ma gjete noi rrog 800 euro vij Ene un ne tiron me jetu shoku.