Po ti dëgjosh, të gjithë janë për ligjin, dhe të gjithë shpesh dalin kundër tij. Zakonisht kjo ndodh, sepse ka një ndarje mes asaj që thotë ligji, dhe realitetit në praktikë. Ligjet shpesh janë të vështira për tu zbatuar. Mund të jenë të rrepta, jo të përshtatshme me jetën e përditshme, ose nuk kanë mekanizma praktikë për zbatim. Nëse shkelja e ligjin bëhet e zakonshme, dhe nuk sjell pasoja të rënda, njerëzit e marrin si diçka “normale”.
Nga ana tjetër, kur njerëzit mendojnë se ligjet nuk janë të drejta, ose i shërbejnë vetëm disave, nuk ndjejnë detyrim moral për ti respektuar. Gjithashtu edhe kur institucionet nuk ndëshkojnë në mënyrën e barabartë, ligjet e humbasin fuqinë e tyre. Shpesh shkelja e ligjit, sjell përfitime kurse respektimi i tyre, jo. Pra, të gjithë “pro ligjit”, në teori, sepse ai simbolizon rend dhe drejtësi. Por në praktikë ligji shkelet, sepse e shohin si pengesë, dhe e dinë se sjell pasoja.
Kjo logjikë vlen në Shqipëri për shumë problematika, si ndertimet pa leje, tatimet, investimet, fondet e tjera nga shteti apo entet private. Për politikanët tanë, ligji mbetet “mjeti për tu dukur”, jo për tu zbatuar. Duke patur imunitet, ata ndjehen të mbrojtur. Kur ligji u ka prishur punë, gjithmonë e kanë mënjanuar. Në publik, flasin për “shtetin ligjor”, por në fakt ligjin e shohin si pengesë. Deri para pak vitesh, kultura e “pandëshkueshmërisë”, ishte kthyer në normalitet në Shqipëri.
U desh nisja e reformimit të thellë të drejtësisë, (e cila vazhdon) që të shihnim shkarkimin, hetimin, dhe dënimin e politikanëve, dhe zyrtareve të lartë. Shqipëria deri në 1992, nuk kishte raste dhe eksperienca të “moszbatimit të ligjit”. Edhe pse ishte “diktaturë”, ajo kishte Kodin Penal, kishte Kushtetutën e saj, kishte ligjet e saj, dhe të gjitha ishin të zbatueshme, sipas mënyrës vet. Ne sot na duken “anormale” disa ligje të asaj kohe, si ai i “agjitacionit dhe propogandës”, apo arratisjes jashtë kufirit, etjjj.. Por ja që ato ishin ligjet, dhe çdo prokuror, apo gjyqtar ishte i detyruar ti zbatonte.
Pas 1992, në Shqipëri u fut fryma e poshtër (që nuk kishte fare lidhje me demokracinë) e pandëshkueshmërisë së drejtorit, ministrit, kryeministrit, presidentit, dhe me rradhë deri poshtë. E realizuar kjo nga “drejtësia e Plepave”, i dha “grushtin e fuqishëm” asaj farë drejtësie, e cila po lindte pas një periudhe të gjatë komuniste. P֝ëgjegjësit dihen, nga Berisha deri tek më i fundit në Partinë Demokratike. Vjedhja, korrupsioni, trafiku, kontrabanda, shkelja hapur e ligjit, nën qeverisjen e PD, u kthye në normalitet.
Mund të harxhoje sa të doje energji elektrike në banesë apo biznes, mund të harxhoje edhe ujë të pijshëm sa të doje, dhe askush nuk të dënonte. Mund të ndertoje banesën apo pallatin pa leje, të prisje pisha dhe pyje, dhe askush nuk të dënonte. Nga ana tjetër, Berisha dhe sejmenët ë tij, çirreshin për “ligjin, dhe zbatimin e tij”, por që në fakt, nuk dënuan asnjë kryetar komune apo bashkie sa kishin pushtetin, pale minister.
Ndaj sot po e përjetojnë keq, zbatimin e ligjit, tek shohin se si drejtësia e rilindur, nuk kursen as ish-kryeministrin, as ish-ministrin, dhe as ministrat e sotëm. Në politikë, hipokrizia shpërblehet me vite burgu./Javanews
Komente
