Një nga këta kryetarët e Bashkive që drejtohej nga PD gjatë ceremonisë së dorëzimit të detyrës, u tregua miqësor me pasardhësin socialist dhe e shoqëroi deri në zyrë. Duke dalë i tha:
– Kam vetëm një kërkesë!
-Çfarë ke, ma thuaj,- i tha kryetari i ri i PS.
-Se mos vësh portretin e Ismail Qemalit aty në krye të zyrës?
-Po kë të vë, të Ilir Metës?
-Për mua më mirë vë të Lulit, se prej atij e ke këtë karrige, se po të mos ishte ai, s’kishe për t’u bërë kurrë kryetar bashkie.
Historia që është e vërtetë dhe po kursej emrat për etikë, në fakt ka hapur një debat të madh tashmë mes gjithë aktorëve që nxorën PD-në nga sistemi, se kush e mori këtë vendim.
Sali Berisha u distancua mbrëmë nga autorësia e këtij akti të paprecedentë të një opozite në Shqipëri, duke deklaruar se vendimet politike janë të Lulzim Bashës dhe ai ka qenë gjithnjë mbështës si deputet luajal.
Ilir Meta po ashtu ka deklaruar se vendimi është marrë kundër vullnetit të tij dhe se bën përgjegjës Bashën e Kryemadhin.
Basha në çdo takim me të huaj, u thotë në konfidencë se “nuk ka çfarë i bën Berishës dhe nuk mundi ta shmangte bojkotin”.
Kryemadhi në çdo takim thotë që na mori më qafë Basha me Berishën.
Tani që të gjithë e kuptojnë masakrën që i bënë PD-së, kanë filluar të shmangin dhe përgjegjësinë për këtë vendim.
Formalisht vendimi u miratua nga Këshilli Kombëtar i PD, ku u propozua nga Basha, dhe kjo e bën dhe më kolektive përgjegjësinë.
Por fakti që askush nuk do ta marrë personalisht përgjegjësinë për marrjen e këtij vendimi, tregon se të parët që kanë reflektuar mbi krimin që kanë bërë ndaj PD-së, janë vetë vendimmarrësit e këtij krimi.
Ata po sillen tani, si vrasës të penduar të PD, dhe po përpiqen t’ia lënë njëri- tjetrit “kopilin në prehër”, duke mos marrë askush përsipër që është autor i këtij akti.
Në të vërtetë të gjithë e dimë dhe kuptohej qartë dhe nga zhvillimet që akti i bojkotit të zgjedhjeve, ishte vazhdim i aktit të dorëzimit të mandateve, pasi u pa që dorëzimi i mandateve nuk zgjoi reagimin që priste Berisha e Meta, për të nxjerrë njerëzit në rrugë.
Duke bojkotuar dhe zgjedhjet, u mendua se do rritej ndjeshmëria. Kur as kjo nuk ndodhi, atëhere hyri në lojë Ilir Meta që anuloi 30 Qershorin me shpresë se kështu njerëzit do kishin një arsye ligjore për dhunë.
Në fund nuk ndodhi asgjë dhe të gjithëve u ngeli në dorë një opozitë jashtë sitemit, jashtë Parlamentit, jashtë bashkive…
Tani ka filuar faza e dytë e reflektimit, ajo e mos marrjes së përgjegjësisë për këtë që kanë bërë. Berisha i cili ishte arkitekti i gjithë kësaj historie u distancua duke ja lënë faturën Lulzim Bashës. Me shumë gjasa të gjithë atij kanë për t’ia lënë.
Ajo skena e humorit me dorëzimin e postit nga një kryebashkiak i PD, përmbledh të gjithë atë që Basha i ka bërë PD-së, duke i hapur rrugë kësaj marrëzie, edhe pse nuk është vepër e tij.
Tani, ose ta mbrojë e të vazhdojë me bojkotin dhe jashtë sistemit, ose të tërhiqet duke akuzuar Berishën e Metën si autorë. Në të dyja rastet do të humbasë, por së paku të justifikojë “respektin” që duhet t’i bëjnë disa bashiakë socialistë, që t’i mbajnë portretin në zyrë.
