TIRANË- Diplomat, politikan, shkrimtar, një trinom që e ka shoqëruar në rrugëtimin e tij profesional.
Një pjesë e lidhin më shumë figurën e tij me politikën, e një pjesë me shkrimtarin. Mirëpo Besnik Mustafaj e nis bisedën me dëshirën që nuk ndryshon, për të qenë gjithnjë në kërkim të lexuesve. Kur i rikthehet fëmijërisë shkon drejt e te kujtimet që kanë shënuar jetën e tij, si fakti i të pasurit një nënë autoritare, por sensi dhe lidhja e saj me të bukurën, ka brumosur tek ai shumë gjëra gjatë rrugës.
Një eksperiencë e bukur ka qenë edhe fakti që ka qenë trombonist, i vetmi në vendlindjen e tij në Tropojë. Pasi u largua 14-vjeç nga vendlindja, erdhi në Tiranë për të ndjekur studimet e mëtejshme, një kohë të cilën e kujton si ndikuese dhe formuese. Ai thekson se jetën studentore e shijoi në liri dhe e kujton si një kohë të vyer dhe të bukur.
Më pas erdhën eksperiencat e para si gazetar, për t’u bërë pjesë e një realiteti që do të ishte rruga e tij.
Mes fotosh dhe kujtimesh ai tregon kohën kur është bërë baba dhe se rritja e dy djemve të tij, ka qenë për të gjithnjë prioritet.
“I kam shmangur shumë herë drekat dhe darkat diplomatike ku duhet të isha pjesë, vetëm që të kaloja kohë me fëmijët e mi,të isha prezent në shtëpi”-shprehet ai.
Që prej 2007-ës jeton në Priskë dhe kjo jetesë larg rutinës urbane ka zhvilluar tek ai një dëshirë dhe përkushtim për tokën, pemët dhe natyrën, një lidhje e fortë e krijuar me kohën.
Një video mesazh emocionues erdhi për Besnikun nga i biri, Andi, i cili nga Parisi i shprehu edhe njëherë të atit, dashurinë dhe mirënjohjen për mënyrën sesi ai ka qenë një baba i përkushtuar dhe i ka ndikuar jetën në mënyrën më të bukur.
I emocionuar nga i biri ai rrëfen se komunikimi ka qenë gjithnjë mënyra e tij e prindërimit.
Ndërsa flet për të shoqen thotë: “Kam shkruar shumë poezi për të”.
Teksa flet për botimet e tij kujton se romani i tij “Vera Pa Kthim” është përshtatur për film dhe teatër.
“Unë punoj nëntë orë në ditë, kur vjen puna te të shkruarit. Nëse e llogaris, 1/4 e jetës sime e kam kaluar në tavolinën e shkrimit”, tha ai.
Ai na rrëfen se e vetmja pendesë që ka është se do të kishte dashur t’i kushtonte më shumë kohë librit, sesa politikës.
