Odisea e gjatë e klubit “Partizani” ka hyrë më në fund në një sallë gjyqi, ku do të përcaktohet nëse ai spekulim ndërtimor që pasuroi familjen e vajzës së Kryeministrit, u mundësua apo jo nga pushteti i të atit. Ndryshe nga sa ka pretenduar për vite me radhë propaganda e Berishës (përveç Sali Berishës i akuzuar për korrupsion, në të njëjtin proces është nën hetim për pastrim parash edhe dhëndri i tij, ambientalist e ndërtues), procesi nuk vë në diskutim pronësinë e tokës, por të drejtën e Jamarbër Malltezit për t’i përfituar ato toka në kthim pronësie (së bashku me trashëgimtarët e tjerë), edhe pse mbi ato toka ngrihej kompleksi më i madh sportiv i kryeqytetit, që nuk mund të shembej për t’i lënë vendin 19 kullave. Procesi përqendrohet pra mbi procedurat që Sali Berisha, sapo erdhi në pushtet në vitin 2005, vuri në lëvizje për t’i mundësuar dhëndrit të tij të realizonte atë spekulim ndërtimor që nuk e kishte tentuar kurrë për sa kohë në pushtet ishin socialistët. Vetëm kaq mjafton për të legjitimuar dyshimet e Prokurorisë.
Pastaj vijnë faktet. Jo vetëm që qeveria e Berishës firmosi një sërë VKM-sh dhe ndryshime ligjore që, edhe pse nuk përmendin me emër Jamarbër Malltezin si përfitues, ishin të domosdoshme për të përfunduar projektin e ndërtimit të tij. Por Berisha ka bërë shumë më tepër: ai mobilizoi ministrat e tij dhe nivelet më të larta të ushtrisë për të përshpejtuar ato procedura që përndryshe, pa presionet politike dhe ndryshimet ligjore, nuk do të kishin qenë të mundshme kurrë. Sali Berisha nuk kishte nevojë të firmoste personalisht aktet që u urdhëronte ministrave të tij të realizonin, mjaftonte një fjali,si një vrasës që gjithmonë mban doreza për të mos lënë gjurmë në vendin e krimit. E megjithatë, në një moment nervozizmi, një firmë e la: nënshkroi një urdhër për inspektim disiplinor nga Departamenti Antikorrupsion i Këshillit të Ministrave ndaj Batalionit Mbështetës, komandanti i të cilit, gjeneral Vladimir Qirjazi, refuzontetë nënshkruante dorëzimin e Kompleksit “Partizani” te trashëgimtarët, pasi e konsideronte procedurë të paligjshme. Berisha firmosi urdhrin për inspektim dhe ajo firmë mbeti një provë e padiskutueshme në dosjen gjyqësore.
Pjesën tjetër të “punës së pisët” ia delegoi si gjithmonë njerëzve të tij: në këtë rast, zbatuesi i urdhrit ishte Oerd Bylykbashi, atëherë drejtues i Departamentit Antikorrupsion të qeverisë. Njeriu i besuar i Berishës zgjodhi të dërgonte për inspektim në zyrën e gjeneralit ''rebel'' jo një inspektor të zakonshëm, por pikërisht një prej ish-pronarëve (në marrëveshje me Malltezin), i cili do të përfitonte nga procedura që po hetohej. Një konflikt interesi i pastër, që nuk habiti as Berishën e as Bylykbashin: kështu funksiononte shteti kur në pushtet ishte “doktori”. Gjeneral Qirjazi i konsideronte të paligjshme procedurat që i kishin urdhëruar të kryente për favor të Jamarbër Malltezit: pas inspektimit të porositur nga Berisha dhe të kryer nga ortaku i dhëndrit, gjenerali u shkarkua nga detyra. Pasardhësi i tij, Xhemal Gjunkshi, firmosi letrat për tre ditë. Si shpërblim, u emërua Shef i Shtabit të Përgjithshëm dhe më pas deputet i Partisë Demokratike.
Sapo u kthye nga Kosova në vitin 2005, Argita Berisha deklaroi një gjendje financiare prej rreth 35 mijë dollarësh në bankë. I ati sapo ishte bërë Kryeministër, pas tetë vitesh opozitë. Megjithëse me atë shumë të vogël në bankë, bashkëshorti i saj u hodh në ndërtimin e një kompleksi të tërë pallatesh mbi tokën e ish-kompleksit sportiv “Partizani”, ku fillimisht zotëronte vetëm disa dhjetëra metra katrorë. Kur projekti i spekulimit ndërtimor, i favorizuar nga vjehrri, u zhbllokua, ai u bë pronar i pothuajse gjysmës së të gjithë investimit, duke i kthyer në mënyrë “magjike” ato 35 mijë dollarë në dhjetëra milionë euro. Nëse kjo është një aferë korruptive dhe një rast i pastrimit të parave, apo jo, do ta përcaktojë procesi i saponisur.
Që nga dita e parë e hetimeve, Sali Berisha dhe familja e tij janë paraqitur si viktima të një komploti politik, një akuzë që e kanë përsëritur edhe sot në prag të procesit. Në listën e akuzave, kanë përfshirë prapë si papagaj dhe një që më prek drejtpërdrejt: sipas tyre, unë kam paguar vetëm 1 euro për t’u bërë pronar i një toke 4.120 metra katrore që familja e Malltezit ia kishte dhuruar Bashkisë së Tiranës për të ndërtuar një gjimnaz dhe ku, falë ''katër VKM-ve të personalizuara'', kam ndërtuar selinë e televizionit Report. Si dëshmitar dhe protagonist i drejtpërdrejtë i kësaj historie, e di mirë që kjo është një genjeshtër e madhe, për të cilën Malltezi është tashmë i pandehur përballë Gjykatës Penale të Tiranës. Unë në fakt nuk jam pronar i tokës (madje as i godinës së televizionit që kam ndërtuar me paratë e mia mbi të sepse kështu e parashikon ligji!), por vetëm qiramarrës; toka nuk është dhuruar kurrë nga Malltezi, as për bujari as me vakëf siç pretendon, sepse ai asnjëherë nuk ka qenë pronar i saj; gjimnazi nuk është projektuar kurrë; dhe katër VKM-të nuk janë të personalizuara, por procedura burokratike të parashikuara po nga ligji për të gjithë njëlloj. Kështu që si dëshmitar i drejtpërdrejtë (unë po që jam viktimë e shpifjes politike!), mund të deklaroj se Berisha dhe Malltezi po gënjejnë 100%, të paktën për këtë pikë. Dhe për pjesën tjetër?
Ezopi, fabulisti i lashtë grek që besohet të ketë jetuar midis shekujve VII dhe VI p.e.s., na ka lënë një fabul me titullin “Barinjtë gënjeshtarë”. Është historia e famshme e barinjve që çdo mbrëmje bërtisnin “ujku, ujku” për të mashtruar fshatarët. Derisa një natë ujqërit erdhën vërtet, por askush nuk i besoi më dhe ujqërit shkatërruan tërë kopenë e tyre të pambrojtur. Ja, ky është morali i Ezopit që i përshtatet për mrekulli Sali Berishës: kur kapesh duke gënjyer një herë, nuk të beson më askush, edhe sikur të thuash të vërtetën.
Komente
Carlo, meriton shume mirenjohje, po shume fare!
Përgjigju