Pas suksesit të arritur në qershor në Prishtinë (Kosovë), kompania e re ‘Maestrale Teatro’ zgjeron praninë e saj në hapësirën ballkanike me shfaqjen “Diçka e madhe. Përmbledhja e brezit millennial”. Vepra prodhohet nga AMA – Accademia Mediterranea dell’Attore, nën drejtimin artistik të Franco Ungaro, me regji të firmosur nga Maria Cassi dhe Leonardo Brizzi, dy prej përfaqësuesve më të vlerësuar të teatrit komik-muzikor në skenën italiane.
Turneu nis më 30 shtator, ora 20:00, në Teatrin Kombëtar Eksperimental të Tiranës, për të vijuar më 3 tetor, ora 21:00, në Dorcol Platz të Beogradit, më 5 tetor, ora 21:00, në Royal Theatre Zetski Dom të Cetinjes (Mali i Zi) dhe do të mbyllet me shfaqjen e fundit më 31 tetor, ora 20:00, në Teatrin “JHK_Dzinot” të Velesit (Maqedonia e Veriut), në kuadër të Stobi Festival.
Turneu promovohet në bashkëpunim me Institutin Italian të Kulturës në Beograd e Tiranë, Puglia Culture dhe Rajonin e Pulias.
Një shfaqje gjeneratash
“Diçka e madhe” është një prodhim unik që bashkon gjallërinë e stand-up comedy me energjinë e një muzikal. Në skenë ngjiten gjashtë aktorë e aktore të rinj të diplomuar në Akademinë Mesdhetare të Aktorit: Lorenzo Paladini, Miriana Moschetti, Arianna Alfarano, Francesco Casaburi dhe Samuele Spagnolo.
Ata sjellin me zërat, ëndrrat, ankthin dhe kujtimet e një brezi – atij të millennials – të pezulluar mes dëshirës për t’u dëgjuar dhe nostalgjisë për të shkuarën.
Narracioni, i ndërthurur me muzikë live, eksploron momente që kanë shënjuar historinë e afërt: kalimi në euro, 11 shtatori, përhapja e internetit dhe kriza ekonomike. Në skenë shoqërohen nga një kitarë dhe një piano – simbole të përpjekjes për harmoni mes elementeve kontrastues – që mbështesin dialogë e këngë në një botë të lëkundur mes së shkuarës dhe së tashmes.
Një album simbol: …Squèrez? i Lùnapop
Në qendër të kujtesës muzikore qëndron albumi “…Squèrez?” i grupit Lùnapop, i cili shndërrohet në simbol të një epoke dhe të paplotësisë së saj. Kënga “50 Special”, që feston 25-vjetorin, rikthen emocionet e një gjenerate që ka jetuar në kufirin mes dy mijëvjeçarëve, plot shpresa, por edhe zhgënjime.
Një urë mes kujtimeve dhe së ardhmes
Me byzylykë shumëngjyrësh, atlete Converse në këmbë dhe një qëndrim prej “djemsh e vajzash të përjetshëm”, protagonistët ndërtojnë një urë kohore mes të shkuarës dhe të tashmes, duke ofruar një reflektim mbi kuptimin e rritjes në një botë që ndryshon vazhdimisht.
Anketime qesharake, momente të hidhura dhe të menduara gërshetohen në një shfaqje që është një homazh ndaj nostalgjisë dhe një ftesë për të mos pushuar kurrë së kërkuari “diçka të madhe”.
Komente
