Partia Demokratike po përpiqet të mbajë gjallë dosjen “184”, që ka të bëjë me përgjimet e fushatës zgjedhore për Bashkinë e Dibrës më 2016. Në fakt, aryseja përse dosja “184” ka mbetur rrugëve nga Tirana në Dibër, nuk ka të bëjë me kompetencat e SPAK, apo ish- Krimeve të Rënda, por me rënien e arsyeve përse u shpik ajo dosje.
Ato që mund të quhen fakte të rënda në atë dosje, kanë të bëjnë me përfshirjen e administratës shtetërore në ndikimin në zgjedhje, një perceptim që të krijohet nga dëgjimi i disa përgjimeve të politikanve të përfshirë në atë fushatë.
Këtu kemi të bëjmë me kundravajtje penale gjatë fushatës, dhe meqënëse gjatë përgjimit kanë dalë ato biseda, Prokuroria duhet të kishte marrë masat për vënien në vëzhgim dhe arrest në flagrance të personave të përfshirë, nëse ata e kanë konkretizuar ndikimin në zgjedhje.
Por, prokuroi që ka krijuar dosjen, e ka krijuar atë jo për të hetuar manipulimet zgjedhore, por për një detyrë partizane politike, që t’i jepte një armë në dorë opozitës për shantazh politik.
Krimi i vetëm zgjedhor i dosjes “184” është mosveprimi i prokurorit që ka përgjuar, për t’i kapur në flagrancë, dhe akoma më keq më pas, përdorimi i dosjes për shantazh politik, duke ja ofruar opozitës, dhe jo drejtësisë.
Nëse prokurori që ka vënë në përgjim politikanët dhe të dyshuarit për manipulim, do kishte objektiv kapjen dhe ndëshkimin e tyre, mund ta bënte gjatë zgjedhjeve.
Fakti që nuk e ka bërë, është se, ose nuk ka pasur prova të tilla, ose gjithë rregjistrimet dhe qëmtimet sipërfaqësore i ka bërë që t’i ketë si material për shantazh politik të porositur nga opozita.
Afati për t’i kapur në flagrancë dhe për të prodhuar prova manipulimi, ka kaluar qysh më 2016, një vit para se Basha e Rama të bënin paqe e të hynin në zgjedhjet e 2017. Nëse ka pasur vërtet prova dhe prokurori nuk ka vepruar, atëhere i vetmi gjyq duhet bërë ndaj prokurorit.
Por ajo që duket se është e qartë në këtë histori, ka të bëjë me detyrën tjetër politike që ka pasur prokurori për të prodhuar një dosje për shantazh politik.
Dhe këtë e ka bërë mirë.
Në këtë pike, dosja “184” e ka bërë detyrën e saj. Ajo u përdor për shantazh politik. Prokurori që e rregjistroi ja dorëzoi opozitës, opozita e mori, e qëmtoi, e titroi, e editoi, e përktheu në anglisht, dhe ja shiti shtypit perëndimor.
Ajo dosje shërbeu si karburant i “Revolucionit të Qershorit”, bojkotit të zgjedhjeve, djegies së mandateve dhe përpjekjes për destabilizim të Shqipërisë. Më shumë se kaq nuk mund të nxirrnin ato copa përgjimesh.
Tani normal që SPAK nuk ka çfarë heton aty, në ato copëra të qëmtuara përgjimesh, të iniciuara jashtë procedurave penale, dhe si të tilla, të pavlefshme. Dosja lëviz nga Tirana në Dibër, pasi ajo dosje ka nevojë të vendoset në bazën e saj ligjore, dhe të provohet ligjshmëria e provave.
Arsyeja për të cilën ajo u krijua nuk ishte të gjykohej dhe të dënohej njeri, por të justifikohej lufta për destabilizim politik që nisi opozita, duke përdorur disa prokurorë kamikazë të saj.
Me thënë të drejtën, këtë mision dosja “184” e kreu më së miri. Është tjetër gjë që revolucioni nuk fitoi dhe opozita nuk ja doli dot ta destabilizonte vendin, por prokurori kamikaz dhe dosja e sajuar e tij, e bënë të vetën.
Tani boll, se nuk bëhet dhe lufta dhe paqja me të njëjtën dosje. Ajo e bëri punën e saj, edhe pse për fat të keq opozita nuk e realizoi objektivin e saj.
