Pardje vrau shokun e dhomës ku banonte në Azil, diku këtu në zonën ‘Ali Demi’.
E rrahu barbarisht me bastunin metalik, me të cilin, kush e shihte, mendonte se me atë copë shkop po mban jetën e tij më këmbë, dhe vetëm kaq. Sapo mbaroi puna dhe infermieret e Qendrës fshehën krimin, e fshehën sepse…. (arsyen po e them pastaj), u shfaq media me lajmin se ‘shkrimtari dhe historiani Zyhdi Shehu… vrau shokun e dhomës, Virgjil Vesha’.
Media pastaj zbuloi se Zyhdiu ishte shpallur edhe ‘Qytetar Nderi’ në Kavajë. Por ndërkohë rrahu barbarisht për vdekje një njeri tjetër.
Ndërsa Virgjili ishte ‘asgjë’. Nëse do të ndodhte e kundërta, që Virgjili të kishte vrarë Zyhdiun, tani do të ishim duke e përjetuar ndryshe situatën, heroike dhe pasiononte poetike. Sepse viktima do të ishte ‘shkrimtar e historian’. Ndoshta edhe poet.
Do të gjëmonin gojët dhe letrat se ‘u vra një historian, një shkrimtar i njohur, një ‘Nder i Qytetit dhe Nder i Kombit’. Do të viheshin në dyshim partitë, agjentët, anti- demokratët, komunistët, fashistët…, të gjithë. Të gjithë ‘kush na e vrau shkrimtarin dhe historianin…, dhe Nderin?’.
Njerëzit, të shkretët, do ta dëgjonin për herë të parë këtë emër, Zyhdi Shehu; për herë të parë emrin, por kurrë nuk kanë dëgjuar ndonjë vepër të tij. Edhe pse Zyhdiu është ‘Nderi’ i njerëzve qytetës, këta do t’i vinin kapakun kësaj historie banale me ‘intelektualë të shquar dhe historianë e shkrimtarë të njohur’; deh do të kthenin krahun në gjumin e dytë.
Kjo ka ndodhur e ndodh shumë rëndomë në shoqërinë tonë të mjeruar: Poetë dhe vrasës, ose hajdutë, ose barbarë, ose injorantë.
Është ngritur ‘djali i botës’ në malësitë e Kukësit, i akuzuar për disa krime, i ka rrëmbyer pistoletën policit dhe e ka vrarë policin me armën e tij. Pastaj është shpallur ‘poet i madh’, dhe sot e kësaj dite shoqëria jonë vuan me thesin mbi shpinë, thesin e hallit se ‘një poet i shquar’ qenka dënuar nga gjykata. Por ai që u vra nga ligji thonë ka qenë vetëm poet, ‘s’ka prekur një lule’. ( Ndjesë për të vdekurin herët, por më shumë ndjesë për njerëzit që vuajnë kot së koti ‘poetin e historianin e shquar, kushdo qoftë).
Edhe infermieret e Azilit në Tiranë e fshehën krimin e vrasjes së kryer nga Zyhdi Shehu, sepse prej tij kishin mësuar se ishte ‘shkrimtar dhe historian i shquar’.
Historian i shquar si Aleks Buda!
Ky është Buda i fesë së historisë së Mesjetës dhe Skënderbejadës, jo Buda i budizmit të Indisë. Cili është ky dhe cili është Buda? Budën nuk e njohin as infermieret, as gazetarët, as delenxhinjtë që i hyjnë në turinj njerëzve të zakonshëm me ‘poetët martirë’. Ku ka poet martir? Askund në botë nuk ka poetë martir, as shkrimtarë martir, as historianë martirë. Ka vetëm martirë, martirë të sajuar ose të vërtetë, por pa mbiemrin ‘poet’, a ‘historian’. Buda nuk ishte martir. Vepra nuk është kurrë martire.
Ka në jetën tonë qindra scripto- manë që shtyjnë me tërë forcën e facebuqeve, aferave me para, me forcën e injorancës, të kallaballëkut, të farefisit…, dhe dalin mbi ujëra si ‘të shquar’. Po për çfarë janë ‘shqyer’. Pyete atë njeriun që qet zjarr për poetin, pyete çfarë ka shkruar ai… Tjetri mbledh buzët- shkruante Edison Ypi në një reflektim të tillë. Zero. Po zero është më e mirë, sepse ka fushë bosh, ndërsa këta e zënë fushën me pisllëk që e quajnë art e letërsi.
Po rrëshqet teposhtë nëpër ujëra të pista vlera e shoqërisë, kjo është e tëra. Po rrëshqet pas këtyre ‘shkrimtarëve e historianëve të shquar’. Presidentët e kësaj Republike i kanë ngjitur në gjoks tabelën ‘Nder i Kombit’ secilit debil që ka propozuar Partia. E kanë bërë vlerën një mishmash. Këtu nuk njihet Ismail Kadare, por shquhet Zyhdiu. E si mund të shquhen pastaj Frederik Reshpja, ose Mira Meksi, ose Ali Asllani?…
Këtu ka vlerë shkopi i ‘historianit’ që vret barbarisht shokun, por nuk shkohet në Opera. Këtu lavdërohet ai që shan Europën në emër të Gjergj Fishtës, por nuk njihet Ndre Mjeda. Këtu protestojnë për burgun e Stresit dhe të Noizyt, por harrohen përjetësisht Jan Kukuzeli, dhe Gjergj Lapacaja.
Këtë teposhte të tmerrshme ka krijuar firma e presidentëve për ‘Nderin e Kombit’, për ‘Mjeshtrin e madh’ dhe ‘Qytetarin e nderit’. Ndoshta pritet që shkopi metalik i Zyhdit të shpallet ‘Mjeshtër i madh’; është shkopi i ‘historianit’.
Komente
Une se di si ka ndodhur, ne ca gjendje mendore ka qene Zyhdi Shehu, kur ka kryer kete veprim.Une di qe:Ka qene nje njeri model.Nuk eshte historian i madh, por eshte historian, per qytetin e Kavajes dhe ate titull e ka meritu.Zoti Frrok,aspak njerezore, nuk eshte veprimi i kryer nga Zyhdi Shehu, por nje gje te garantoj me jete se: Ne kushte normale , ky njeri, sdo ta ndermerrte kurre nje veprim te tille.Para se te shkruanit, mund te ishit interesuar , ne ca gjendje shendetesore ka qene ky njeri.FATKEQESI E MADHE EDHE PER ZOTERINE QE VDIQ.SE KA MERITU KTE FUND.Per mu , eshte institucioni fajtor.Ne se vuanin nga skleroza, perse duhet ti vendosnin ne nje dhome?.Per te dy eshte fatkeqesi dhe keqardhje.Punuan nje jete me korrektesi, me ndershmeri, rriten dhe edukuan femeje dhe paten kte fund.Zyhdi Shehu, ne kushte normale,nuk vridte nje mize.
PërgjigjuBravo e madhe per ty Frok Cupi Je shume I sakte e godet ne shenje Ate e njeh vetem familia , nese ka pasur , edhe ata e kane harruar e perfundoi ne azil per tu kthyer ne vrases e per tu futur si vrases ne historin e azilit Keqardhje per viktimen turp i madh per ate qe e ka quajtur nder kur eshte mender
PërgjigjuTungjatjeta Çupi
PërgjigjuNjë analizë e thjesht me fakte dhe të vërteta reale bukur