Po harrojmë, në rrugë e sipër, se figura e vërtetë e gazetarit nuk është ajo e luksit, e vilave milionere, e udhëtimeve të shtrenjta, e bizneseve ekstravagante. Ky është një model i deformuar i gazetarit që mbiu në tranzicionin absurd në Shqipëri. Gazetarët nuk janë ata të qokave, të drekave e darkave me shpenzime të majme, të dhuratave e miklimeve, të detyrave institucionale ndërkohë që “shesin” analizat e tyre të pavarura me rroga nëpër borde e institucione shtetërore, apo e përdorin median si kallashnikov në dispozicion të manipuluesve të radhës. Gazetari është një figurë e vetmuar, me një llogari bankare të boshatisur, pasi paraja e luksi nuk është aspak qëllimi i jetës së tij. Për fat të mirë, gazetarë të tillë ka ende në Shqipëri, të cilët na mësojnë e na tregojnë se ku ishim, ku jemi dhe se ku mund të shkojmë.
Gazetarët e mirë kanë memorie, arkiv dhe dëshirën për të renditur para bashkëaktdhetarëve fakte dhe dokumente që përndryshe i harrojmë shpejt të gjithë. Ata nuk janë “simpatikë” për të shumtët, nuk janë popullorë apo nuk falsifikojnë për të pasur sa më shumë “like” për t’u dukur "të adhurueshëm” dhe “në modë”. Gazetarëve vërtetë të mirë iu intereson E Vërteta dhe për të lodhen e punojnë.
Këtë përshtypje të lënë investigimet, dokumentet, pamjet e “Crime Story” të Ferdinand Dervishit në Report TV. Rikthimi i pamjeve të tragjedisë së Piramidave mashtruese, jo vetëm na sjell në mendje pushtetin e egër kriminal që na drejtoi në atë kohë, por na kujton edhe si ishim ne dhe ku ishim. Nuk kanë më shumë rëndësi sot se çfarë thonin politikanët enkas manipulues të kohës, që me të drejtë Dervishi i risjell, por të vërejmë me kujdes se si ishim ne përreth tyre: aq të varfër, aq të padjallëzuar, aq mirëbesues me njerëz që na bënë thellësisht keq.
Dua të veçoj edhe “Crime Story” më të fundit, për “Sabotimin e dytë të 21 janarit”, ku dokumente të jashtëzakonshme sillen para syve të shqiptarëve, të cilat dëshmojnë se si, në atë kohë, kishim një Shtet të marrë peng nga dëshira megallomane e pak individëve për të bërë vilat e tyre sa më gjigande, në kurriz të shqiptarëve dhe Shqipërisë. Dhe për ato qëllime, nuk e patën për gjë as të vrisnin dhe as të vinin një pjesë të shtetit në shërbimin skllavëror të tyre vetëm për një qëllim: Të vrasin të Vërtetën!
Ja pra se pse një shoqërie si e jona Gazetarët e Drejtë, ata pa vila nga veriu në jug e pa pasuri sfiduese ndaj shqiptarëve të mesëm e të thjeshtë, iu duhen si oksigjeni; edhe pse nuk janë “në modë” nëpër media sociale, nuk udhëtojnë në gjithë botën nëpër rezorte luksoze e nuk shtrojnë dreka e darka për t’u dukur babaxhanë, ndërkohë, thurin plane në kurriz të Shqipërisë. Gazetarët që i shërbejnë vendit të tyre, ende nuk do t’i shihni të vlerësuar as edhe nga shoqatat e gazetarëve. Sepse, këta gazetarë. nuk kanë kohë të humbin drekave e darkave të paguara nga dikush.
Komente
Artikulli është i përkryer , por bastardi kriminel hajdutit sali bajga spo i ndodh gjë po vazhdon të jetoi i qet. Në një koh që ai i ka duart me gjak deri në bryla. Ai bastard sëbashku me kryehajdutin like floriri e kan vëndin në biruc.
Përgjigju