Ashtu si në Perëndim, figurat publike kineze shpesh i bënin portretet në një studio fotografie.
Para ardhjes së fotografisë, imagjinata perëndimore e Kinës bazohej në piktura, udhëtime të shkruara dhe dërgesa nga një tokë në dukje e largët.
Megjithatë, që nga vitet 1850, një grup fotografësh pionierë perëndimorë u përpoqën të kapnin peizazhet, qytetet dhe njerëzit e vendit, duke magjepsur audiencën në shtëpi dhe duke ndezur një lëvizje fotografike vendase qw ishte nw zhvillim.
Në vend që të kopjonin paraardhësit e tyre të huaj, fotografët kinezë shpesh frymëzoheshin nga traditat e tyre artistike. Portretet, për shembull, trajtoheshin më shumë si piktura në përbërjen e tyre dhe përdorimin e dritës, tha Loewentheil. Të ulurit shpesh fotografoheshin përballë kamerës, drejt e me pak ose aspak shprehje, me portrete të hershme që dukeshin se "simulonin portrete të pikturuara të paraardhësve kinezë".
