Pas 12 vitesh në Suedi në azil politik, Aishe Halkjal, motra e madhe e Hakljave, ka ardhur vetëm disa orë në Shqipëri për të bërë padi në SPAK ndaj Sali Berishës për akuzën e vrasjes së Halil, Shkëlqim, Fatmir dhe Ylli Haklaj. Në një interviste ekskluzive për Report TV, përballë gazetarit Denis Minga, ajo tha se ka besim tek drejtësia e re dhe për këtë bëri padi, ndërsa tha se është detyruar që të shkojë në azil politik në Suedi, pasi shteti nuk i mbronte dot përballë Berishës.
INTERVISTA E PLOTË
Përshëndetje të nderuar teleshikues të Report TV. Jemi në një ambient tjetër përveç studios në këto çaste, për të pasqyruar dhe për t’ju ofruar një intervistë, besoj, krejt të veçantë, me një personazh. Në fakt është një zonjë, e cila është shumë e njohur për publikun shqiptar. Ka folur herë pas here dhe ka vendosur të flasë sërish për Report TV. Bëhet fjalë për Aishe Haklaj, motra e madhe e familjes Haklaj, e cila është kthyer nga Suedia ku qëndron prej vitesh dhe ka përfituar azil politik dhe ka ardhur në Shqipëri me një qëllim të caktuar. Se për çfarë bëhet fjalë do të mundohemi ta zbulojmë nëpërmjet fjalëve të saj.
Zonja Haklaj, përshëndetje dhe faleminderit që pranuat të ishit pjesë e kësaj interviste me ne.
Përshëndetjet tona dhe ne jemi ato që ju falënderojmë juve sepse mediat kanë qenë mbështetja jonë dhe pushteti i vetëm të cilit kemi mundur t’i drejtohemi.
Prej disa kohësh ju tashmë jetoni në Suedi, apo jo? Është një jetë normale në vendin e largët skandinav?
Është një jetë normale. Patjetër që edhe atje duhet të luftosh shumë që të zësh një vend, por të drejtat e njeriut vlerësohen dhe shteti funksionon si një shtet.
Unë e përmenda, ju keni fituar azil politik në Suedi?
Po, e gjithë familja ime ka fituar azil politik në Suedi.
Dhe motivacioni ka qenë?
Motivacioni ka qenë se shteti shqiptar nuk është në gjendje të mbrojë qytetarët e tij. Dhe ne kemi akuzuar që nga fillimi, edhe në Shqipëri edhe në Suedi, pikërisht Sali Berishën.
Në fakt, ne do të kemi mundësi që të flasim. Emri i familjes Haklaj është nga emrat më të njohur të 30 viteve të transicionit të Shqipërisë. Për fat të keq, edhe për një seri vdekjesh, vrasjesh që kanë përfshirë familjen tuaj. Në mos gaboj, janë katër vëllezërit tuaj që janë vrarë, ndërkohë pyetja që lidhet së pari me azilin politik, është një azil i fituar pikërisht për shkak të këtyre vrasjeve apo ka arsye të tjera?
Është një azil politik i përfituar pikërisht për arsyet e vrasjeve të familjarëve tanë dhe nuk ka asnjë arsye tjetër.
Nuk është hera e parë, edhe motra juaj Zylfie Haklaj e ka akuzuar Sali Berishën si të përfshirë në këto vrasje. Pse?
Sepse ai është organizatori, financuesi dhe ideatori i vrasjes së familjarëve tanë. Ne e dimë se cilat duar ka përdorur ai njeri, por ai ka përdorur shtetin, pushtetin, buxhetin e shtetit që të vrasë familjarët tanë.
Mund të ndërhyj pak këtu, kur ju thoni ka përdorur shtetin, buxhetin e shtetit.
Po.
Vëllezërit tuaj janë vrarë në kohën kur Berisha nuk ka qenë në pushtet, të paktën kam parasysh Fatmir Haklajn dhe Shkëlqim Haklajn, kam përshtypjen në vitin 1998, vrasja që tronditi fillimisht familjen tuaj dhe më pas erdhën edhe vrasjet e tjera. Si e ka përdorur pushtetin Berisha duke mos qenë në pushtet?
Berisha është një organizatë kriminale ose instaloi në Shqipëri një shtet kriminal dhe ai, pavarësisht nëse ishte apo nuk ishte në pushtet, ai kishte organizatën e tij kriminale, do të ishte e thjeshtë ta quaja krahun e tij të armatosur, që të vriste njerëz dhe pastaj edhe t’i shpërblente sepse asnjëherë atij nuk i kanë munguar as pushteti as paratë.
Me sa kam dëgjuar, edhe nga historiku i familjes suaj zonja Haklaj, familja juaj ka pasur lidhje miqësore me familjen Berisha në krye të herës, pra kam përshtypjen në fillim të viteve 90, apo jo?
Po.
Sa miqësore kanë qenë këto, kur flas për lidhje miqësore, pra familja Haklaj dhe familja Berisha, deri në ç’nivele shkonte ky raport?
Kemi pasur lidhje krejtësisht normale dhe lidhje pothuajse edhe më shumë sesa normale, edhe miqësore. Kemi pasur hyrje-dalje me njëri-tjetrin, familjet dhe kemi pasur edhe takime mes familjarësh, kështu që mund të them se kanë qenë edhe më shumë se normale, edhe miqësore. Por, neve nuk na shkonte mendja kurrë se ai njeri ishte i shitur.
Te kush ishte i shitur?
Dhe unë mendoj se misioni i tij, i ardhjes së tij në pushtet, ardhja e tij në pushtet ose vënia e tij në krye të demonstruesve ose të studentëve, ishte një mision i tij. Dhe misioni i tij ishte misioni serb ose rus.
Pse? e keni krijuar këtë perceptim tani apo që në atë kohë e kishit këtë perceptim?
Me kalimin e kohës, jo në fillimet e tij. Në fillimet e tij e kemi quajtur njeri të etur për pushtet dhe për para. Por me kalimin e kohës, kur gjithçka kaloi në duart e bandave, gjithçka u shkatërrua, gjithçka u degradua, shteti u shpërbë, ne filluam të krijojmë bindjen që ai njeri ishte i shitur dhe pikërisht ishte i shitur te rusët apo te Beogradi.
Megjithatë, se kjo tingëllon pak, kushdo që na ndjek tani thotë ok, familja Haklaj ka një mllef ndaj Berishës dhe është në njëfarë mënyre edhe një akuzë që bazohet në një mllef, se të thuash që ish-kryeministri dhe ish-presidenti ka qenë një, le të themi, ishte i shitur te serbët dhe rusët, është një akuzë e rëndë apo jo, zonja Haklaj dhe duhet të bazohet diku. Sipas opinionit tuaj, perceptimit tuaj, ku bazohet kjo akuzë?
Sali Berisha ka qenë komunist për 25 vite dhe ka të dhëna dhe prova që ai njeri ka qenë edhe spiun i Sigurimit të Shtetit. Por ai ka marrë pjesë edhe në gjyqe në atë kohë si spiun, ku ka pasur edhe pasoja të rënda, deri me humbjen e jetës së njerëzve. Dhe brenda një nate, ai njeri u zgjua demokrat. Pra, të gjitha bindjet e tij komuniste, që ai kishte për një jetë të tërë, ai brenda një nate u zgjua demokrat dhe parrulla e tij ishte “të luftojmë komunizmin, ta shfarosim komunizmin”, thoshte dhe ngrinte dy gishtat lart. Dhe ne nuk po e kuptonim se cilin komunizëm donte ai të shfaroste. “Të shfarosim komunizmin”, ai ishte vetë komunisti, ai ishte më i devotshmi se të gjithë të tjerët, në një kohë që Ramiz Alia me zgjuarsinë e tij, e dorëzoi pushtetin. E kishte mbajtur për shumë vite dhe mendonim se ai do të derdhte gjak sepse komunistët ishin mësuar që ta mbanin për vete, për 50 vite. Ai e dorëzoi pushtetin pa gjak, kurse ky e filloi pushtetin e tij me gjak. Hodhi në themelet e demokracisë gjak dhe gjaku i tij nuk mbaroi, nga fillimi në Shkodër me Arben Brocin e deri në ditët e sotme sepse edhe në ditët e sotme, njerëzit dhe shqiptarët që po vrasin njëri-tjetrin, unë mendoj se janë si pasojë e politikës së atij njeriu, e politikave të gabuara që ai njeri i hodhi armët në rrugë. Atje ku jam unë ndoshta duhet të shpenzosh shumë që të blesh një armë, ndoshta duhet të bësh shumë makinacione që të kesh një armë në dorë dhe nuk mund t’i shpëtosh policisë, kurse këtu ai i hodhi armët përtokë.
Ju po flisni për 1997-n?
Po për 1997-n. edhe tani ato armë janë në banesat e shqiptarëve.
Dua t’ju pyes pak edhe për këtë, por meqë e përmendëm pak komunizmin, familja juaj ka qenë një familje antikomuniste apo ka qenë një familje, në njëfarë mënyre, si pjesa më e madhe e familjeve shqiptare që nuk është se ishin kundër regjimit komunist.
Ne kemi qenë një familje komuniste, por një familje komuniste që kemi guxuar të flasim edhe atëherë dhe Saliu e ka ditur mirë që ne do të guxojmë të flasim, në cilat kohë do të vijnë, sepse dy xhaxhallarët tanë kanë qenë komunistë në kohën e komunizmit ose të monizmit dhe kanë guxuar të flasin dhe të thonë atë që kanë menduar dhe të dy janë përjashtuar nga partia.
Zonja Haklaj, ju përmendët çështjen e armëve. Në fakt, ka një variant që edhe hapja e depove, që në njëfarë mënyre ka edhe këtë që ju thoni që shumica e shqiptarëve u pajisën me armë, akoma janë armët e atij viti të mbrapshtë në duart e shqiptarëve, mund të jetë bërë edhe qëllimisht për të çuar armë drejt Kosovës. Ju e besoni këtë skenar sepse në mos gaboj, edhe vëllai juaj, në njëfarë mënyre është akuzuar ose është përmendur nga njerëzit, që ka çuar armë në Kosovë.
Ndarja e armëve ka qenë një tradhti kombëtare sepse ato armë drejt Kosovës u dërguan me para dhe shteti mund t’i dërgonte në mënyrë shtetërore, pa para. Ata po rrezikonin shfarosje, kurse ne po u shisnim vëllezërve tanë, ata që u kanë shitur, armët që i kishin marrë në depot shtetërore. Ato armë mund të dërgoheshin përmes shtetit, në mënyrat e tyre, me marrëveshjet e tyre, por duhej të ishin marrëveshje shtetërore sepse edhe Kosova kishte ato, si të thuash, institucionet e saj, kishte një president në atë kohë, kishte një qeveri në ekzil në atë kohë, u krijua më pas UÇK-ja, e cila po përpiqej të luftonte kundër regjimit të Millosheviçit. Por, ndarja e armëve në Shqipëri, hapja e depove të armatimit, ishte një tradhti kombëtare. Jo vetëm tradhti kundër trojeve të Kosovës, ishte një tradhti kombëtare edhe për shqiptarët e Shqipërisë, edhe për shqiptarët e Kosovës.
Dhe ju, edhe për këtë, bëni përgjegjës Berishën?
Unë e bëj përgjegjës Berishën 100%.
Pse do ta bënte Berisha këtë, shkojmë me logjikën tuaj, se ai i shërbente serbëve apo ishte një ngjarje që, shumë e mendojnë, situata doli jashtë kontrollit, një vend që sapo kishte dalë nga komunizmi nuk e kuptonte ende se çfarë ishte demokracia. Në një vend me vite të brishta, kishte më shumë opsion që të dilte jashtë kontrollit sesa kjo që ju thoni.
Atij nuk i dilte asgjë jashtë kontrollit. Ai e ka bërë me paramendim edhe arsyet e tij ishin këto: në radhë të parë ai i ka dërguar armatime dhe naftë, armatime të rënda, të cilat ne nuk ua jepnim dot vëllezërve tanë, ato jepeshin vetëm përmes shtetit, ai ka dërguar armatime të rënda ndoshta jo vetëm në Serbi, por edhe në shtete të tjera dhe ai duhej që t’i mbulonte se ndoshta e mendonte që një ditë do të numërohej grosha nga një kokërr, i themi ne andej nga anët tona. Dhe që të mbulojë atë krimin që ai kishte bërë, atë shitjen e armëve dhe unë jam shumë e bindur tani që shitja e atyre armëve që ai njeri ka bërë, ka hyrë në xhepin e atij njeriu ose në xhepin e familjes së tij.
Zonja Haklaj, ju thatë që në vitet e para ka pasur, le të themi, raporte miqësore mes dy familjeve. Kur u prish ky raport? Në cilin vit dhe cili ishte shkaku?
Në vitin 1997.
Pra deri në vitin 1997 raportet tuaja, në distancë se zoti Berisha ishte President i Republikës, nuk kishte kontakte shumë me zonën ku ai kishte dalë. Pra, deri në atë vit nuk keni pasur asnjë problem me emrin Sali Berisha.
Deri në atë vit, vëllai i madh që jeton, edhe Shkëlqimi që është vrarë pikërisht nga Sali Berisha dhe marrëveshjet e tij, ishin demokratë. Shkëlqimi e kishte kërkuar edhe teserën e Partisë Demokratike, por nuk i ishte dhënë sepse ishte parë me dyshim, se kemi qenë familje komunistësh. Kurse pjesa tjetër nuk ishim për demokraci. Dhe unë kam një nga ata pjesëtarët e familjes që pothuajse deri shumë vonë nuk e besoja që një drejtues shteti mund të jetë kriminel, mund të vrasë qytetarët e tij. Ndërgjegjja ime nuk e pranonte, por arrita deri në atë pikë që unë i pashë me sy krimet e tij dhe i preka me dorë krimet e tij, i cili është përpjekur të më burgosë, të gjejë edhe prova që nuk ekzistonin që të më burgosë dhe ndoshta edhe unë do të kisha përfunduar atje ku ka përfunduar Remzi Hoxha.
Pse e thoni këtë? Edhe ju keni qenë nën survejim? Ju keni jetuar në Tiranë, në mos gaboj.
Kam qenë nën survejim, kam jetuar në Tiranë nga viti 2005 kur janë larguar familjarët e mi deri në vitin 2009, në korrikun e vitit 2009. 12 vite bëhen tani dhe unë kam qenë e survejuar.
Dhe kjo periudhë përkonte pikërisht me rikthimin e Berishës në pushtet.
Po, ishte Berisha në pushtet, ndaj dhe familjarët e mi, me riardhjen e Berishës në pushtet ishin të detyruar të largoheshin sepse ata e dinin që ai do t’i lante duart me familjen tonë dhe do të bënte atë që ai bëri në të vërtetë. Unë isha e ndjekur në atë kohë hap pas hapi, e survejuar hap pas hapi.
Nga kush?
Nga agjentët e tij.
Agjentë shtetërorë apo persona privatë?
Agjentët shtetërorë të tij.
Pra i paguante shteti?
Po, punonjës shteti. Pikërisht edhe ditën që ai ka shkuar në Tropojë, isha akoma unë këtu, më 2009 më duket se ka shkuar në Tropojë, pa 11 vitesh ishte diçka e tillë, unë kam pasur një njeri 2 metra burrë gjithë ditën pas vetes dhe kam edhe dëshmitarë për këtë. Dhe deri diku e di edhe se kush është ai dhe nuk e kam harruar dhe nuk do ta harroj kurrë surratin e atij njeriu. Dhe unë kam hyrë në një noteri, unë po vazhdoja punët e ditës. Por Sali Berisha e dinte se çfarë ka bërë ndaj familjes sonë dhe ai e kishte parë të arsyeshme.
Po pse e mendoni këtë pra, pse e lidhni me vizitën? Ju mendoni që Berisha mund të kishte frikë gjatë kohës që ai ishte në Tropojë?
Kishte frikë.
Frikë nga ju?
Nuk e di.
Njeriu më i pushtetshëm i vendit, mendoni që mund të kishte frikë nga familja juaj?
Kur e di se çfarë ke bërë, mund t’i mendosh. Edhe unë po të kem bërë një krim, mund ta mendoja krimin. Unë nuk e kam frikë vdekjen. Edhe po të më vrasë njeriu, unë i them s’të kam borxh, nuk të kam vrarë dhe unë do të vdes shumë dinjitoze. Unë nuk e kam frikë vdekjen, fare. Nuk i kam lyer duart me gjak, nuk i kam sjellë njeriu vdekje, dhe do të vdes shumë me dinjitet, nuk e kam aspak frikë vdekjen. Por ai njeri e ka kuptuar që ne e kemi marrë vesh se ai na ka vrarë.
Zonja Haklaj ju thatë që në 1997-n pra, ka qenë momenti i parë i prishjes së këtij raporti miqësor. Cili ishte shkaku, ngjarjet e 1997-s apo diçka tjetër?
Ishin ngjarjet e 1997-s, i cili kërkoi rekrutë tropojanë që të ndihmojnë shtypjen e revoltës së jugut për firmat piramidale dhe ne i jemi përgjigjur negativisht.
Kush jua kërkoi që t’u bashkoheshit këtyre rekrutëve? Ishte thirrje zyrtare apo kishte individë që e bënin këtë lloj rekrutimi?
Edhe thirrje zyrtare përmes zyrtarëve të tij.
Dhe ju thatë jo.
Dhe ne thamë jo, pavarësisht se edhe zyrtarët e tij, mendoj unë, se nuk kanë qenë të bindur që po i binden një tradhtari të kombit. Jam shumë e bindur sepse kanë qenë shumë prej tyre mjaft dinjitozë, mjaft patriotë dhe s’do ta shisnin kurrë atdheun e tyre dhe gjakun shqiptar.
Kishte të tjerë që i thanë jo këtij apeli për të shkuar në jug? Në Tropojë po them.
Në përgjithësi Tropoja i ka thënë jo. Por ka pasur edhe nga ata që ndoshta kanë shkuar dhe i kemi përjetuar me shumë dhembje vdekjet e tyre në dhunën, sidomos në qytetin e Vlorës.
Jua bëj këtë pyetje, nëse kishte familje të tjera apo jo, sepse kjo që ndodhi me familjen tuaj nuk ndodhi, të paktën në ato informacione që kam unë, nuk ndodhi me familjet e tjera që mund të kishin probleme me Berishën. Pse mendoni që ai është përgjegjës për atë që do të vinte më pas? Në mos gaboj, ka qenë vrasja e Shkëlqimit, vëllait të vogël apo jo, që shkaktoi të gjithë këtë kalvar vrasjesh apo jo?
Para vrasjes së Shkëlqimit, ka ndodhur vrasja e djalit të xhaxhait tonë, në datën 22 qershor të vitit 1997, natën që Sali Berisha, sepse në të vërtetë tani, unë nuk i thërras Sali Berisha, se Berishajt nuk janë si ai, por Saliu është më mirë që ta quaj, Saliu. Edhe më vjen, po të them të vërtetën, më vjen më mbarë ta quaj Sali Berishoviçi sesa Sali Berisha, sepse Berishajt nuk janë të tillë, është vetëm ajo familja e ngushtë e tij dhe asnjë nga ata të tjerët, mendoj unë dhe mendojmë ne. S’dua t’i përfaqësojmë të gjithë.
Kjo vrasje e 22 qershorit, sipas jush, ishte me motive politike?
Fatmiri, natën e 22 qershorit kur ai po vinte në Tropojë, shkon në Tiranë të tërheqë një tropojan, të cilit i ishte plagosur vëllai. Quhet Ibrahim Rustemi. Por Fatmiri nuk kishte lidhje me të. Djali i xhaxhait tonë e kishte vëlla gishti. Kishin pirë gjakun e gishtit me njëri-tjetrin dhe Ibrahim Rustemi ishte badigard i Azem Hajdarit. Mirëpo atëherë nuk kishte telefona, në 1997-n. I vritet vëllai dhe vëllai tjetër i atij të vrarit nuk vritet, plagoset rëndë. I lutet Sokolit, djalit të xhaxhait tonë, që “A do të shkosh të ma marrësh Ibrahimin sepse unë nuk shkoj dot, se vëllai im edhe mund të ndërrojë jetë, e duhet të jem te koka e vëllait tim”. Mirëpo Sokoli, djali i xhaxhait, mendon ta marrë Fatmirin me vete edhe i thotë: “A do të vish?”. Në të vërtetë Fatmiri po ndërtonte në banesë dhe nuk kishte plan që të udhëtonte gjëkundi. Ai i bindet dhe i thotë: “Ok, nuk do të të lë vetëm”, se vitin 1997 do ta quaja vitin e zi, vitin e mbrapshtë të Saliut dhe e kishte bërë të pasigurt çdo pëllëmbë të tokës shqiptare. Dhe e dogji, e bëri kështu me qëllime të përcaktuara, për të gjetur shqiptarët e Kosovës një tokë të djegur në Shqipëri dhe për të vazhduar djegien lirisht Sllobodani tjetër përtej kufijve, në Kosovë. Pra ishte gjithçka me paramendimin e Saliut. Rrugës shkojnë në familjen e Ibrahim Rustemit dhe tregojnë se çfarë ka ndodhur dhe i thonë që “a do të vish me ne apo do të vish me eskortën e Azemit?”. Ai u thotë se “Unë e kam vëllanë që po më, ndoshta nuk e gjej gjallë. Unë tani nuk jam në gjendje që të shoqëroj njeri, do të vij me ju. Ju keni ardhur nga Tropoja dhe unë do të vij me ju”. Dhe kështu udhëtojnë. Ishte dhe një djalë tjetër që u bashkohet në Bajram Curr, se ishte vërtet kohë e vështirë, për asgjë tjetër vetëm se Saliu e kishte bërë tokë të djegur Shqipërinë. Dhe ishte vërtet e frikshme të udhëtoje në atë vit të mbrapshtë. Kur kthehen tek ura e Milotit, e lënë llafen te shtëpia që kur të shkojë Azem Hajdari të kërkojë badigardin e tij, t’i thonë që ka udhëtuar me Fatmir Haklajn dhe me Sokol Haklajn sepse i vëllai i Ibrahim Rustemit është plagosur rëndë. Kështu nisen për në Tropojë. Kur vijnë tek ura e Milotit bien në një breshëri armësh, në një pritë, ku Sokoli, djali i xhaxhait, ishte ndihmësgjyqtar në Skrapar në atë kohë. Kishte mbaruar Juridikun bashkë me nusen e tij. Ishin të dy juristë, pra nuk ishin njerëz rrugësh dhe njerëz që mund të bënin gjëra të tilla. Ai kishte shkuar vetëm e vetëm që të bënte një gjest human. Bien në pritë. Sokoli plagoset. Ibrahim Rustemi ishte në vendin e parë dhe vdes në vend. Fatmiri ishte në timon dhe i vetmi i zgjuar ishte Fatmiri, që ishte në timon, Kurse të tjerët po flinin. Sapo bien në pritë, unë mendoj se një granatë, e merr menjëherë Fatmiri një granatë dhe e hedh dhe i shpëton që të mos përfundonin të gjithë në vdekje. Edhe detyrohen të lënë pritën atentatorët dhe ndoshta të largohen sepse kur e kuptojnë që, edhe ndoshta janë plagosur nga granata. Prandaj ata detyrohen ta lënë pritën. Fatmiri e shikon që ngrihet edhe tjetri që kishte shpëtuar, që nuk kishte marrë plagë. Fatmiri e shikon që Ibrahim Rustemi kishte mbaruar sepse të gjithë plumbat i kishte marrë ai sepse ishte kështu përpara. Edhe vëllanë tjetër e kishte që po luftonte me jetën. Kurse Sokoli kishte marrë një plagë në mëlçi dhe një plagë këtu në dorë, por në të vërtetë plagën në dorë nuk ia shohin. Vetëm e marrin ashtu në kurriz dhe përpiqen që t’ia ndalojnë gjakun. Njëri përpiqet që t’i mbrojë nga prapa se mos po u vihen prapa, tjetri e merr në kurriz. Edhe kur afrohen te një banesë kërkojnë ndihmë, kërkojnë makinë sepse makina nuk funksiononte më, kishte dalë jashtë kontrollit. Dhe harrova edhe një detaj tjetër: pak pa u nisur këta, pas granatës, vjen një nga pjesëtarët e bandës dhe përpiqet t’i ekzekutojë të mbijetuarit. Dhe këtu e kemi krijuar ne bindjen që qëllimi i bandës ishte që t’i ekzekutonte njerëzit dhe jo t’i plaçkiste ose të merrte makinën dhe të merrte diçka prej tyre. Prandaj mendojmë ne se ajo ishte e porositur që t’i ekzekutonte kalimtarët.
Po pse, cili ishte motivi?
Ne mendojmë se u mor vesh se kush po udhëtonte, kush ishte në makinë, që përpara Fatmiri ishte përgjigjur negativisht dhe kishin filluar ato konfliktet, ato mosbindjet e familjes Haklaj ndaj kërkesave të atij njeriu që po kërkonte të shkombëtarizonte Shqipërinë tonë dita-ditës. Dhe në të vërtetë ia ka arritur deri në njëfarë shkalle.
Në fakt zonja Aishe, ngjarja e 1998-s ishte ajo që do të shenjonte apo jo? Vrasja e vëllait tuaj, Shkëlqimit. Është folur shumë për këtë ngjarje dhe është lidhur me një miting, në mos gaboj, të Sali Berishës ku dëgjohet zëri i tij që “atë ma sillni të gjallë në Tiranë”. Gjithsesi ende ne nuk e kemi të qartë se referimi ishte për Shkëlqim Haklajn apo ishte për dikë tjetër. Dhe pse mendoni që ai mund të ishte motivi i ekzekutimit të vëllait tuaj, ai miting?
Të nesërmen në mëngjes edhe Sokoli, djali i xhaxhait, vdes në spitalin e Laçit. Dhe rrugës takohen me eskortën e Sali Berishës, të cilën e drejtonte Sokol Mulosmani. Dhe Sokol Mulosmani ishte daja ynë. U jep ndihmë djemve, u jep makinë, u jep ndihmë, i shoqëron. I shoqëron per të marrë edhe Ibrahim Rustemin dhe tregohet mjaft njerëzor, mjaft pozitiv, mjaft familjar. Por kur shkojnë të marrin Ibrahim Rustemin te makina e goditur nga plumbat, aty gjejnë edhe një tjetër të vrarë nga pjesa e bandës dhe, ose djali i xhaxhait ose vëllai i tij, ishte në eskortën e Sokol Mulosmanit.
Kjo ishte ajo që ju çoi juve në deduksionin se këtu kemi të bëjmë me një
Kishim edhe arsye të tjera, por edhe kjo ishte një provë e fortë, sepse ai menjëherë përpiqet të reagojë ndaj këtij të mbijetuarit që kishte shkuar për të tërhequr Ibrahim Rustemin dhe Sokol Mulosmani e ndalon. E izolon, më mirë të them. E izolon atë person dhe nuk lejon që të bëhet edhe një gjakderdhje tjetër. Dhe ne i jemi atij shumë mirënjohës.
Ju në fakt, kur flitet për familjet në veri të vendit, flitet edhe për një lloj tradite të fortë, ku shpeshherë, kur ka tensione që shkojnë edhe në gjakderdhje, zakonisht tentohet edhe një lloj pajtimi, një lloj dialogu. Besoj se ju e dini më mirë sesa unë.
Po.
Është tentuar ndonjëherë që të ulen gjakrat, qoftë edhe nëpërmjet kontakteve me familjen Berisha? Apo nuk ka qenë asnjëherë opsion?
Po. Babai ka shkuar ta takojë.
Në ç’vit?
Ndoshta para 1997-s, nuk më kujtohet viti faktikisht, por
Pse shkoi ta takonte, se atëherë situata nuk ishte
Sepse kishin filluar mosmarrëveshjet dhe ai njeri na dukej sikur kishte filluar lëvizjet e tij kundër familjes. Por tani nuk po më kujtohet mirë viti se kur ka shkuar. A ka shkuar në 1997-n, a në 1998-n, nuk më kujtohet.
Erdhi në Tiranë babai juaj?
Erdhi në Tiranë dhe është afruar aty deri afër ka shkuar që ta takojë. Një herë ka thënë po, ka pranuar dhe si përfundim, nuk ka pranuar ta takojë.
Qëllimi ishte që të uleshin.
Të uleshin në bisedime.
Të kuptohej se çfarë po ndodhte apo jo?
Të uleshin në bisedime dhe t’i tregonin atij njeriu se nuk kishim asgjë personale. Gjithçka ishte, në qoftë se nuk i ishim përgjigjur thirrjes për të shkuar në jug, ishte alogjike. Ishte një thirrje alogjike. Nuk mund ta bënte edhe një njeri i thjeshtë, normal, nuk mund ta bënte një thirrje të tillë. Kundër kujt luftonim? Ata njerëz kishin humbur gjithçka, u kishte ikur mendja e kokës. Por kishte edhe mosmarrëveshje të tjera. Edhe ai njeri kishte filluar të reagonte kundër familjes. Por edhe kërkesën tonë për bisedime nuk e pranoi. Kjo ishte ajo që ai i vuri kapakun gjithçkaje dhe, në njëfarë forme, ai na tha që unë jam zoti këtu, unë mund të bëj çfarë të dua, pse të bëj bisedime me ju? Kjo ishte, mendojmë ne, që ky ishte ai konkluzioni që ne e nxorëm pastaj.
Mund t’ju pyes se ç’mendonte babai juaj, i cili ishte, le të themi, më i moçmi i familjes, i njihte edhe zakonet, i njihte edhe gjërat më mirë sesa ju. Ç’mendonte ai për Berishën?
Në fillimet e tij ne nuk mendonim që ai njeri mund të ishte antikombëtar. Por me kalimin e kohës gjithçka të dërgonte atje ku të krijohej përshtypja, sidomos para shpërthimit të luftës së Kosovës, të krijohej përshtypja. Filluan të vriteshin edhe pjesëtarë të UÇK-së, filluan të zhdukeshin njerëz. Halili, vëllai ynë, vëllai i dytë i yni, e ka njohur Remzi Hoxhën. Dhe ne e dinim me 100% që ishte ndër patriotët më të mëdhenj që kishte Kosova. Dhe ai u zhduk. Çdo ditë, dita-ditës të krijohej përshtypja. Edhe transportimi i naftës, shitja e armatimeve, gjithçka të dërgonte atje që ai njeri ishte i shitur, ai njeri kishte një motiv, ai njeri kishte një mision. Prandaj nuk mund t’i përgjigjeshe.
Zonja Aishe, ju besoj e dini që një nga ngjarjet, që quhet për ne shqiptarët ngjarja e shekullit, është vrasja e Azem Hajdarit, ku ka një proces gjyqësor dhe ku është përcaktuar si autor i ekzekutimit vëllai juaj, Fatmiri. Pyetja që lidhet është, po raportet me Azem Hajdarin si i kishte familja Haklaj?
Ne raportet i kishim normale dhe ne mendonim që shumë prej njerëzve të afërt të tij, ishin edhe krahu i armatosur i tij, por nuk kishim të dhëna, si të thuash, ose prova ose fakte për atë njeri. Dhe takimi që babai ynë bëri me atë njeri, para vrasjes së tij, 10 ditë përpara, tregoi se ai drejtoi gishtin
Më 2 shtator të 1998-s.
Po. Ai drejtoi gishtin nga Sali Berisha dhe për ne ishte shumë bindëse sepse edhe përpara ne thoshim që
Pra takimi synonte pikërisht për të kuptuar për vrasjen e Shkëlqimit, apo jo?
Po.
Kush ishte autori i vrasjes së Shkëlqim Haklajt.
Po.
Që kishte ndodhur disa muaj më parë, në janar të 1998-s.
Po. Takimi ishte për të mësuar nëse ishte vrasja e Shkëlqim Haklajt e inicuar nga Berisha apo ishte vrarë nga banda, të cilave u interesonte. Dhe gishti është drejtuar pikërisht te Sali Berisha.
Këtë jua ka thënë babai juaj kur erdhi?
Po.
Po çfarë tjetër, nëse mund të na thoni diçka.
Ai kishte një kasetë.
Çfarë tjetër tha Muharremi kur erdhi në shtëpi në raport me këtë bisedë dhe pse Azem Hajdari i la një kohë 10 ditë apo ishte babai juaj që i la një kohë 10 ditë? Ky raporti mes 2 shtatorit dhe 12 shtatorit, pra ky hark kohor 10 ditor, çfarë është?
Ky harku kohor 10 ditor është që donin të takonin edhe një person tjetër ose të merrnin një kasetë. Ata kishin mbaruar punë ma Azem Hajdarin. Tani ishim më se të bindur, sepse Azem Hajdari kishte thënë: “Çfarë më keni bërë ju mua, që unë t’ju kem bërë një gjë të tillë?”. Kurse Saliut i kishim bërë sepse nuk i ishim përgjigjur.
Qartë. Azem Hajdari ishte justifikuar që unë nuk ju kam bërë asnjë gjë që të kërkoni ekzekutimin, në njëfarë mënyre, nëse mund ta them kështu.
Azem Hajdari kishte thënë që ju nuk më kishit bërë mua diçka, që unë t’ju vrisja djalin juve.
E qartë.
Dhe unë nuk ju kam asnjë borxh.
Dhe ju e besuat fjalën e tij?
Në të vërtetë ne e besuam. Pse e besuam? Se në të vërtetë, ai nuk na kishte bërë diçka dhe ne nuk i kishim bërë diçka atij njeriu, që ai të na vriste djalin. Dhe Azem Hajdari nuk e kishte kërkuar vëllanë tonë. E kishte kërkuar pikërisht Saliu. Kështu që edhe logjika të dërgonte, të tregonte që në të vërtetë vrasësi ishte Sali Berisha.
Pra, pas atij takimi ju u bindët që Azem Hajdari nuk kishte gisht në vrasjen e Shkëlqim Haklajt.
Ne pothuajse ishim të bindur edhe më përpara që ai nuk ishte vrasësi. Ne kishim bindje që ishte Saliu. Por ne po hulumtonim ndoshta kë kishte përdorur Saliu, sepse që nuk ishte Azem Hajdari organizatori ishim më se të bindur. Ai nuk ishte organizatori, ai nuk ishte vrasësi, ai nuk ishte financuesi. Organizatori, ideatori dhe vrasësi ishte Sali Berisha. Ai kishte vrarë me duart e bandave të tij ose me duart e organizatës së tij kriminale.
Pyetja është, çfarë kërkonte Fatmiri më 12 shtator nga Azem Hajdari? Apo Azem Hajdari doli rastësisht aty?
Fatmiri nuk e ka kërkuar Azem Hajdarin. Ai nuk donte ta takonte Azem Hajdarin.
Po pse erdhi në Tiranë atëherë?
Fatmiri ka thënë një fjalë, sapo ai është shfaqur: “Po ky, çfarë do këtu?”. Dhe ai nuk e priste Azem Hajdarin. Ne nuk e dimë se kush e ka nxjerrë, por dyshojmë se e ka nxjerrë Saliu. Pse, mund të thoni ju, e ka nxjerrë Saliu? Sepse Saliu do t’i ketë thënë që ti ke bërë marrëveshje me ata, ti je takuar me ata, dil tani dhe takoi. Dhe Fatmiri nuk e ka kërkuar Azem Hajdarin që ta takojë. Ai priste një njeri tjetër dhe do të merrte një dokument, një material, jo të takonte Azem Hajdarin.
Çfarë materiali kërkonte Fatmir Haklaj atë ditë?
Me sa di unë, një kasetë. Unë e kam takuar pas vrasjes së Azem Hajdarit. Ishte në gjendje të shokuar. Kuptohet që i kishte dalë situata nga dora. Kuptohet që kishte ndodhur diçka e paparamenduar dhe unë e kam vënë para përgjegjësisë.
Ishte penduar për atë vrasje?
Ishte i shokuar. Ishte i shokuar dhe kur i thashë unë: “Pse? Dua të jepni llogari, me vete ke pasur edhe njerëz të tjerë, ke marrë në qafë edhe njerëzit që ke pasur me vete. Njeriu mund ta llogarisë që të vdesë vetë, por s’dua të marr në qafë njerëz rreth e rrotull”, ai tha: “Jaho më doli përpara dhe theu gishtin” edhe Jaho ma ka treguar gishtin e vogël të dorës, i cili ishte thyer në përpjekje e sipër. Nuk më kujtohet a ka qenë dora e djathtë apo dora e majtë. Ndoshta e djathta sepse me të djathtën reagoi, ndoshta, por unë e kam parë me sytë e mi dhe ndoshta edhe atje në burg akoma sepse e ka pasur të deformuar. Tha: “Ky e pësoi lehtë sepse theu vetëm gishtin, kurse tjetri e pësoi me plumba në gjoks”.
Po pse doli përpara, për ta ndaluar?
Po. Sepse nuk ishte ai plani. Nuk ishte ai plani.
Po cili ishte plani zonja Haklaj? Unë e kuptoj këtë që ju thoni, për të marrë një kasetë, por të vish në Tiranë i armatosur, ka edhe dyshime të tjera apo jo?
Atëherë ishin vite të vështira që nuk mund të lëvizje i paarmatosur. Ndoshta edhe për femrat ishin vite të vështira që të lëviznin të paarmatosura sepse në mes të rrugës mund të grabiteshe, mund të plaçkiteshe, mund të dhunoheshe, dhe ishin vërtet vite të vështira. Dhe nuk ishte qëllimi i tij, nuk ishte qëllimi i tij. Shoku i tij, që e kishte marrë me vete, ka vdekur në vendngjarje.
Megjithatë ka pasur një lloj ideje ose një skenar, që Fatmir Haklaj mund të kishte ardhur për Berishën. Këtë e konfirmoni apo jo?
Ai nuk është shprehur, por di të them që ai njeri ishte i shokuar. Ishte totalisht i shokuar. Situata i kishte dalë nga dora dhe njeriu me të cilin ishte përballur, nuk kishte dashur të përballet dhe kishte nxjerrë edhe fjalë, por nuk i kishte pyetur shokët e tij, nuk i kishte qasur pavarësisht se njëri i ka dalë në anën e majtë dhe tjetri në anën e djathtë dhe të dy e kanë pësuar, pavarësisht se njëri është i vdekur dhe tjetri është në burg. Ato janë vetëm mashtrimet e Saliut që e ka menduar ndoshta ose ose, nuk e di, ai nuk e ka përmendur emrin e autorit të vërtetë. Nuk e ka përmendur emrin e Fatmirit, kur ai e pohoi vetë me gojën e tij: “Unë e vrava sepse ai deshi të më vriste. Unë e vrava në vetëmbrojtje e sipër. Ai kishte dy badigardë të armatosur, vetë ishte me pistoletë me silenciator në dorë dhe unë e vrava për vetëmbrojtje. Nuk prita që të komunikoj me të sepse nuk i besova, me armë në dorë”.
Keni ndonjë ide, pse nuk e ka përmendur Berisha? Vetëm një herë e ka përmendur, muajt e fundit në fakt e ka përmendur dhe kur është pyetur, por kur është pyetur pë këtë, ai ka thënë që edhe për vrasjen e vëllait tuaj, lidhur me këtë, pra me vrasjen e Azem Hajdarit, që ekzekutimet më pas erdhën dhe u bënë nga shteti. Ju si e shikoni, si e gjykoni këtë version që jep Berisha?
Ai ka thënë një të vërtetë, që vrasjet janë bërë nga shteti dhe unë e kam përmbledhur me një fjali të tillë, ai njeri që ka punuar si spiun dhe ai njeri që ka punuar dikur si agjent ose agjent i shumëfishtë dhe këto janë me fakte, me kalimin e fiteve fillon të rrjedhë dhe të tregojë ato çfarë ka bërë. Dhe ai në të vërtetë, se kurrë nuk e ka thënë, por tani që i ka kaluar ca vite, koka e tij ka shumë brenda, shumë do t’i marrë me vete mendoj unë pavarësisht se çfarë kemi parë në sipërfaqe, edhe ai tha një të vërtetë, që në të vërtetë i ka vrarë shteti.
Por shteti në atë kohë drejtohej nga socialistët. Ju e dini shumë mirë, deri në vitin 2005 është drejtuar nga socialistët dhe bëhet fjalë për vrasje pas 1998-s deri në vitin 2003, mos gaboj. Nëse jam i saktë nuk e di, kur është vrasja e Fatmir Haklajt.
Unë mendoj se Sali Berisha ishte shtet brenda shtetit. Sali Berisha ka 8 vite që nuk është në politikë dhe përsëri ai përpiqet të jetë shteti. Ai përsëri ka një parti që e drejton ose gjysmën e popullit shqiptar ai përsëri e drejton. Ai kryetari i partisë demokratike është një kukull për mua. Kryetari i vërtetë është Sali Berisha.
Zonja Haklaj, pas vrasjes së Azem Hajdarit, a pati një tentativë edhe nga ju si familjarë apo edhe nga Fatmiri për t’iu dorëzuar drejtësisë?
Nuk e di. Nuk e di a ka pasur ndonjë tentativë për t’iu dorëzuar drejtësisë, por e di që Jaho Mulosmani i është drejtuar drejtësisë dhe nuk është bërë asnjë, si të thuash, një gjykim i vërtetë ndaj atij njeriu. Janë dënuar shumë njerëz dhe të gjithë janë dënuar vetëm me thëniet e Sali Berishës, pa fakte, pa prova. Unë e kam shkelur oborrin e Partisë Demokratike me dhjetëra e me qindra herë. Pse ishte e ndaluar që ta shkelte Fatmir Haklaj oborrin e partisë Demokratike? Ju thoni, pse ishte i armatosur. Ishin kohë të vështira atëherë, nuk lëvizje dot. Dhe kohët e vështira i bëri pikërisht ai njeri. Edhe për pyetjen që ju më bëtë, që ne jemi vrarë vërtet edhe atëherë kur drejtonin socialistët. Unë shumë herë e kam quajtur se politika ka interesat e saj. Shumë herë e kam quajtur se politikanët bëjnë edhe marrëveshje me njëri-tjetrin për interesat e tyre politike. Por ajo që mund të qëndrojë më shumë është ajo që Sali Berisha ishte një shtet brenda shtetit sepse rrënjët e tij shkonin tutje, deri në Rusi. Prandaj ai nuk e kishte të vështirë të ishte shtet brenda shtetit dhe unë e përgëzoj presidentin e shtetit amerikan që ka marrë një iniciativë për luftimin e korrupsionit në Ballkan dhe pikërisht edhe në Shqipëri.
Do t’ju pyesja në fakt, se besoj edhe ardhja juaj në Shqipëri mund të lidhet edhe me këtë shpalljen non grata të Berishës. Ju u befasuar nga kjo gjë sepse siç ju e thatë, Berisha ka qenë shtet brenda shtetit dhe shumë e mendojnë që ka qenë politikani më i rëndësishëm dhe më i fuqishëm në Shqipëri në këto 30 vite, pavarësisht pozicioni në mazhorancë apo në opozitë. Dhe ishte e papritur në fakt që të vinte një vendim i tillë për Berishën. Ju u befasuat kur e dëgjuat lajmin?
Unë nuk është se jam fetare, jam ateiste pothuajse, por kisha një besim në natyrë, në ligjet e natyrës, përderisa jam njeri ateist, që do t’i vijë dita edhe atij njeriu që t’i paguajë. Sepse edhe Enveri qëndroi 50 vite, por dolën të gjitha. Edhe mendoja, kemi pasur një gjysh që mendonte se asnjë, na thoshte gjithmonë, pavarësisht se ishte Enver dhe ishte prej 50 vitesh ne nuk kemi pasur konsekuenca. Janë përjashtuar xhaxhallarët nga partia, por jo konsekuenca të mëdha. Dhe gjyshi na thoshte gjithmonë: “Unë kam parë shumë”. Ai e quante me atë gjuhën popullore shumë hyqymete. “Unë kam parë shtatë hyqymete, kështu që asnjë shtet, - thoshte, - nuk është i përjetshëm”. Dhe, ku e di unë, kisha një bindje. Ai na ka bërë një shkollë, gjyshi, një shkollë të jetës të thuash, dhe unë kam qenë 20 vjeçe kur ai ka vdekur dhe fjalët e tij edhe sot më shërbejnë në jetën e sotme, në shekullin e 21-të, më shërbejnë. Dhe thoshte: “Asnjë shtet nuk është i përjetshëm”.
Asnjë regjim, në njëfarë mënyre.
“Asnjë regjim nuk është i përjetshëm” dhe thoshte që “njeriu shkon, shkon, por dikur do ta tregojë veten, nuk do ta kamuflojë personalitetin e tij deri në vdekje”.
Menjëherë pasi keni dëgjuar që Berisha u shpall non grata, në fakt kishte dy motive, besoj jeni e njohur, një për korrupsion të lartë që kishte çuar në pasurimin e familjes dhe të aleatëve dhe i dyti, për minimin e demokracisë. Por aty nuk flitej për atë që është akuza juaj, për vrasje. Në njëfarë mënyre, shumëkush thotë që zonja Haklaj po e akuzon pa të drejtë sepse në qoftë se do ta kishte bërë edhe këtë gjë Berisha, do të ishte pjesë e akuzave të SHBA-së apo jo?
Berisha është vrasës dhe vrasjet e tij dhe krimet e tij i pashë me sytë e mi. Ai deshi të më burgosë, ai më survejoi, ai më dogji banesën, ai më dhunoi varret, ai më vrau familjarët e mi, ai hodhi në Interpol të mbijetuarit e familjes, ai hapi gjyqe, njëkohësisht hapi gjyqe ndaj familjarëve të mbijetuar dhe njëkohësisht u hakmor në tre breza. Edhe vajza ime, e cila ka qenë police në Drejtorinë e Policisë së Tiranës, ai e përjashtoi, dy ditë pa u kontrolluar banesa në Haklaj nga policia e Berishës. Kështu që ai njeri na hoqi nga puna, ma hoqi vajzën nga puna nga Policia, më hoqi mua nga puna. Ai bëri një, u përpoq të na shfaroste nga shfaqja e dheut. Kështu që unë tani kam bindjen dhe mund të dëshmoj para kujtdo që ai njeri jo vetëm që është i korruptuar, ai njeri është vrasës dhe ai njeri tradhtinë kombëtare e peshon me gjakun e derdhur të shqiptarëve.
Zonja Haklaj, ju e dini që prej muajsh tashmë ne kemi një strukturë të rëndësishme që bën hetime në Shqipëri, që është SPAK. Ardhja juaj në Tiranë dhe besoj se do të jetë një vizitë e shkurtër apo jo, ka synim çfarë dhe lidhet me SPAK-un, lidhet me Berishën, apo jo?
Po. Unë kam ardhur që të dërgoj denoncimin e familjes sime në drejtësinë e re shqiptare, e cila quhet SPAK.
Denoncim zyrtar.
Denoncim zyrtar, ku kam bërë edhe një prokurë, kemi gjetur edhe dy avokatë dhe do t’i drejtohemi SPAK-ut.
Për çfarë akuze?
Për vrasjet e familjarëve tanë.
Vrasjet nominale apo për ngjarjet? Pra keni ngjarje konkrete që do t’i drejtoheni SPAK-ut?
Po, për vrasjet e katër vëllezërve.
Katër vëllezërve tuaj.
Po. Sepse edhe në qoftë se ata do të thonë që kanë kaluar shumë vite, ne kemi denoncuar vit pas viti, rast pas rasti dhe nuk kemi pushuar, nuk kemi reshtur së denoncuari, pavarësisht se shteti shqiptar nuk ka funksionuar. Dhe ne mendojmë se ai, se shteti shqiptar nuk ka funksionuar si rezultat i ekzistencës së organizatës kriminale të Sali Berishës ose si rezultat i uzurpimit të shtetit shqiptar nga Sali Berisha, nga agjenti, nga i shituri Sali Berisha, nga krimineli, nga vrasësi Sali Berisha, i cili nuk ka vrarë vetëm familjen Haklaj, por ka vrarë, po vret edhe shqiptarët që po vriten sot rrugëve, djemtë e rinj që po vriten sot rrugëve, me armët që ai ka hedhur në rrugë dhe me të gjithë atë urrejtje që ai ka krijuar mes popullit të tij. Ai ka krijuar një urrejtje që ndoshta do të shkojë edhe 100 vite, Saliu nuk do të ekzistojë, ku ajo urrejtje do të vazhdojë të ekzistojë.
Pra, ju po thoni që kjo urrejtje ekziston sot edhe në Tropojë? Ka probleme midis fiseve të rëndësishme, mes familjeve të mëdha në Tropojë për shkak të kësaj urrejtjeje politike?
Ai ka mbjellë një urrejtje të paparë, e cila do të ekzistojë mendoj unë.
Ju do t’i drejtoheni SPAK-ut duke denoncuar Sali Berishën për vrasjen e katër vëllezërve tuaj, apo jo?
Po.
Së pari, keni besim se do të nisë një proces, se duhet të ketë një provë, diçka konkrete që të nisë procesi apo jo?
Ne kemi prova, kemi fakte, kemi dëshmitarë që dëshmojnë se Sali Berisha është vrasësi, orgnizatori, ideatori dhe vrasësi, pavarësisht se me duart e kujt i ka vrarë vëllezërit tanë.
Dhe këta persona janë gati të dëshmojnë zonja Haklaj, se dihet që, unë e kupoj që ju padyshim që do të dëshmoni, por duhen dëshmitarë të tjerë që të mund të jenë edhe të besueshëm por edhe të pavarur në raport me ngjarjet. Ju jeni të bindur që i keni këta dëshmitarë?
Po, ne jemi të bindur. Kemi shumë fakte, shumë prova, shumë dëshmi. Jemi dëshmitarë të gjallë të krimeve të Saliut, sepse nuk ma nxjerr goja të them të Sali Berishës.
Ju mendoni që, apo keni besim te SPAK-u që do ta hapë këtë çështje?
Ne kemi besim tani dhe si rezultat i këtij besimi kam ardhur unë tani. Sepse më përpara drejtësia ka qenë e krimbur pikërisht nga ai njeri. Ajo ka qenë e uzurpuar, ajo ka qenë e komanduar, ajo ka qenë e përdorur pikërisht nga Sali Berisha. Ai nxirte gjyqtarë dhe prokurorë për 2 muaj, te Plepat e Durrësit, dhe ata bëheshin të bindurit e tij dhe të komanduarit e tij. Unë kam pasur rastin të ndjek gjyqet e të mbijetuarve të familjes dhe i kam filluar nga Tropoja, nga Gjykata e Tropojës, dhe kam edhe dokumente që Gjykata e Tropojës ka lëshuar një urdhër kontroll banese për kontrollin e banesës sime sepse kërkoheshin fakte dhe prova që unë të burgosem. Dhe nuk kërkoheshin fakte dhe prova që të viheshin para përgjegjësisë ata që po bënin krime, edhe ndaj banesës, edhe ndaj varreve, por Sali Berisha dhe pushteti i tij kërkonte fakte dhe prova që të më burgoste mua dhe të më mbyllte gojën që të mos i denoncoja rast pas rasti ngjarjet që ai po bënte. Ne kemi të dhëna dhe fakte e prova që ato krime i ka bërë policia e Sali Berishës.
Zonja Aishe, ju e shikoni sot që zoti Berisha është në një moment të vështirë sepe ai duhet të përballet me këtë vendim që ka ardhur nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Shikoni që karriera e tij politike është duke u mbyllur tani, apo mendoni, duke e njohur Sali Berishën se ai do të vazhdojë të jetë, të luftojë në parlament apo edhe më tutje? Si e shikoni të ardhmen e Sali Berishës?
Të ardhmen e Sali Berishës e shikoj jo ashtu siç mendon ai. Dhe unë mendoj se tani Sali Berisha, ka ardhur koha me këtë drejtësinë e re dhe me goditjen që po i bëhet korrupsionit dhe me këtë goditjen që i ka bërë Departamenti Amerikan i Shtetit, ne mendojmë se ka ardhur koha që ai njeri të mos jetë më i paprekshëm. Dhe ne mendojmë se ka ardhur koha që të paprekshmit të mos jenë më të paprekshëm.
Anëtarët e tjerë të familjes suaj a janë të gatshëm të dëshmojnë, përfshi këtu edhe motrën tuaj Zylfie Haklajn?
Po, të gjithë jemi të gatshëm të dëshmojmë.
Dhe të vini në Shqipëri nëse do të kërkohet?
Nëse do të kërkohet, ne jemi të gatshëm të dëshmojmë dhe kemi shumë fakte dhe shumë prova që ai njeri, në të vërtetë është me duar të lyera me gjak, jo vetëm me familjen tonë por me gjakun e shqiptarëve, këtej dhe andej kufirit.
Zonja Aishe, ju jetoni në Suedi por herë pas here shfaqeni në media dhe pa dyshim duket që afria juaj me Shqipërinë vijon të mbetet e pandarë. Pyetja është, kanë kaluar shumë vite tashmë nga largimi i Sali Berishës në pushtet, që ka qenë dhe një nga motivet e largimit tuaj. Keni menduar të riktheheni, të jetoni në Shqipëri? Ndoshta jo në Tropojë, por edhe në Tropojë sepse është vendi ku jeni rritur, një nga vendet ku keni shumë kujtime, apo kujtimet janë kaq të hidhura sa është e vështirë të rikthehesh më në atë qytet?
Fizikisht jetojmë atje, mendërisht jemi këtu, shpirtërisht jemi këtu dhe ne mendojmë se tani ka ardhur koha që Shqipëria është e shqiptarëve dhe jo më e atyre që kanë tradhtuar kombin shqiptar siç është Saliu. Prandaj Shqipëria do të jetë e shqiptarëve. Edhe ne jemi një nga ata.
Me sa di besoj, jo vetëm unë, por edhe për shkak të kronikave që janë bërë, kulla juaj, kulla e famshme e Haklajve është rrënuar. Vijon të mbetet e rrënuar?
Po.
Keni synim ta ringrini atë kullë që, në njëfarë mënyre, tregon edhe vazhdimësinë e jetës, vazhdimësinë e brezave të rinj?
Kemi ide, kemi mendime, kemi biseda, por siç ka ardhur tani koha që të bëjmë denoncimet në një gjykatë të re shqiptare, mendojmë se do të vijë koha për gjithçka.
Duket që keni shpresa shumë te Spak, te gjykata. Në rast se nuk ndodh diçka, mbyllet beteja juaj legale ndaj Sali Berishës apo nuk tërhiqeni asnjëherë?
Ne nuk do të tërhiqemi asnjëherë. Edhe kur jemi paraqitur në Suedi, shteti suedez na dha një avokat shumë të zotin, shumë dinjitoz. Dhe edhe atëherë i kemi thënë atij njeriu që ne duam që atë njeri ta çojmë në gjykatat ndërkombëtare.
Pra është edhe ky opsion për ta çuar çështjen në rast se drejtësia shqiptare
Po, do të drejtohemi edhe andej. Nuk do të pushojmë së kërkuari të drejtën e gjakut të vëllezërve tanë.
Zonja Aishe, unë e kuptoj gjendjen tuaj sepse edhe drama është e madhe. Janë shumë familjarë, të afërm tuaj që janë vrarë ndër vite, por dua t’ju pyes pak edhe në aspektin njerëzor. Familja juaj, fëmijët, nipërit, edhe ata janë të mbërthyer me këtë ndjenjë që keni ju, apo jetojnë më të çliruar nga ajo tragjedi e rëndë që preku familjen tuaj.
Ata jetojnë jetën e tyre, shkollohen, punojnë, jetojnë jetën e tyre. ata kanë parë, edhe nuk kanë parë, por kanë kujtime edhe ata.
Por kjo ideja e hakmarrjes, nëse mund ta quajmë
Jo, nuk e kanë këtë ide. Fëmijët nuk e kanë këtë ide. Tani po rriten me një frymë tjetër dhe, edhe ne nuk duam që ajo hakmarrja të vazhdojë. Hakmarrja është mesjetare. Mesjetën na e solli Saliu. Ne e kishim harruar hakmarrjen, për 50 vite. Ishim të mbyllur, kishim luftën e klasave, u mor prona, ama nuk kishim hakmarrje. Ekzekutonte shteti, por ne nuk e dinim se kush i ekzekutonte ata njerëz. Pra nuk kishim një urrejtje për njëri-tjetrin. Ne kemi jetuar, familja e Haki Hoxhës, e atij që ka vrarë Shkëlqim Haklajn, ka qenë e persekutuar. Ne kemi qenë në pozicione të ndryshme me familjen e Haki Hoxhës në monizëm. Ne kemi jetuar në Tropojë dhe kurrë nuk kemi pasur mosmarrëveshje ose kurrë familja Haklaj, e cila ndoshta ka pasur mundësi, nuk i është kundërvënë familjes Hoxha dhe asnjë familjeje që ka qenë, nuk ma nxë goja tani ta them, e deklasuar, se në atë kohë deklasoheshin dhe quheshin të persekutuar. Ata ishin njerëz sikur ne, por ishte regjimi që e bënte një gjë të tillë. Nuk ka një familje tropojane që të thotë dhe të tregojë që ne kemi qenë spiunë, që ne i kemi persekutuar. Ne nuk kemi qenë në krahun e shtetit për t’i shtypur e dhunuar ato. Ne kemi qenë në krahun e tyre.
Ju thatë një gjë që më pëlqeu, që e thatë ju zonja Aishe, që hakmarrja është primitive.
Po.
Që do të thotë se ju gjithçka e kërkoni me drejtësi apo jo?
Gjithçka e kërkojmë me drejtësi.
Edhe në raport me Berishën.
Edhe në raport me Berishën. Hakmarrja është primitive. Ne nuk donim dhe nuk duam që mesjeta të ulet këmbëkryq në trojet shqiptare. Jo. Ai e ktheu mesjetën. Ishin mendimet e atij njeriu, ishte koka e atij njeriu që solli mesjetën edhe njëherë në shekullin e 20-të në Shqipëri. Por ne nuk jemi për hakmarrje. Ajo është mesjetare.
Edhe me familjet e tjera? Se kanë pasur shumë konflikte Haklajt.
E di. Hakmarrja është mesjetare. Hakmarrja nuk është ajo që i zgjidh problemet. Ne e ndjekim Shqipërinë. Ne jemi këtu dhe ata djem të rinj që vriten rrugëve na dhemb. Ne nuk i njohim. Na dhemb. Nuk pyesim çfarë krahu, kush, qysh, tek, pse, por janë jetë njerëzore dhe unë, të kisha qenë në karrigen e Sali Berishës nuk do të kisha menduar kurrë siç ka menduar ai. Dhe, ose do të kisha lënë një emër, do të kisha bërë diçka që të shkojë vendi përpara, ose do ta kisha dorëzuar. Prapa nuk e kisha sjellë siç e ka sjellë ai. Ai na solli mesjetën, ai na shkatërroi shtetin, ai na shkatërroi dinjitetin, ai na futi hakmarrjen, ai nga shkombëtarizoi, ai bëri gjithçka. Ne i pamë me sy ushtarët e UÇK-së që u vranë në dyert tona, në rrugët tona. Janë vrarë edhe në Tropojën tonë. Ata po luftonin dhëmb për dhëmb me atë që po përpiqej t’i shkombëtarizonte, t’i shpërngulte nga trojet e tyre shekullore shqiptare. Kurse ata vriteshin në tokën mëmë dhe shteti shqiptar nuk bënte as reagimin më të vogël, asnjë prononcim. Ne jemi shumë të habitur që shteti i majtë pse nuk i hap këto dosje. Jemi shumë të habitur, por unë i kam justifikuar deri tani se drejtësia është e krimbur nga Saliu. Dhe në të vërtetë unë kam bindje totale që ka qenë e krimbur dhe e kriminalizuar nga ai njeri.
Si ju duket reforma në drejtësi? Ju e shikoni nga larg në fakt, por ka edhe skepticizëm në drejtimin që është një reformë që po fillon të kontrollohet nga Rama. Të paktën opozita e ka sulmuar Ramën në këtë drejtim. Pra nuk është një reformë e pavarur e drejtësisë por është një reformë e kontrolluar nga Rama. Ka edhe një opinion tjetër që është një reformë, që dita-ditës po fillon të kontrollohet ose po menaxhohet nga ndërkombëtarët, kryesisht nga SHBA-të. Ju çfarë besoni?
Unë po e shikoj me shumë optimizëm qëndrimin e ambasadores amerikane Juri Kim sepse në 2006-n, kur Sali Berisha doli sheshit, kur e mori pushtetin edhe njëherë dhe na dha dorën e fundit, u detyruam të largohemi, bëri ato që bëri kundër familjes sonë, ne përveç mediave, sepse shteti nuk po reagonte, as i majti as i djathti, për arsyet që unë i thashë, iu drejtuam edhe Ambasadës Amerikane në atë kohë, në 2006-n, dhe besoj se mund të jetë ndonjë dokument të cilin atje e kemi dërguar. Ambasadore amerikane ishte atëherë Marsi Ris. Dhe i kemi përmbledhur të gjitha.
Çfarë i dërguat?
Një material ku i drejtoheshim për ndihmë, për krimet shtetërore të Sali Berishës që po bënte ndaj familjes sonë. Dhe akuzonim nga fillimi deri në fund Sali Berishën dhe shtetin e kriminalizuar të tij.
Dhe ju mendoni që ky material mund të jetë pjesë e atij grumbulli materialesh dhe nga ambasada mund t’i ketë shkuar Departamentit, që ka ardhur te vendimmarrja për ta shpallur non grata?
Ne nuk e dimë, por që atëherë ne kemi pritur. Nuk ishte diçka e papritur. Kisha një shpresë te natyra, thashë, dhe kisha një shpresë që secili do të japë llogari për veprimet e tij të jetës, secili, jo vetëm ai, por secili prej nesh një ditë do të japë llogari për veprimet e tj të jetës. Dhe ajo ka filluar, mendoj unë. Dhe kam shumë besim te shteti amerikan dhe tek ambasadorja Juri Kim sepse më duket një ambasadore shumë aktive, e cila po godet vërtet aty ku duhet sepse drejtësia është ajo që mund t’i japë një drejtim tjetër vendit tonë, sepse vërtet vendi ynë është mjaft i bukur. Është i pasur dhe i bukur. Bëhet gjithçka, por mungon gjithçka. Në Suedinë tonë atje, se edhe atë e dua
Po, është bërë si atdheu i dytë apo jo?
Është bërë si atdheu im. Atje nuk bëhet asgjë, atje është vetëm pyll, por është koka e njerëzve, mendja e njeriut që e ka bërë një vend të lumtur, të begatë.
Megjithatë, do të ishit e gatshme një ditë ta linit Suedinë dhe të riktheheshit përfundimisht bashkë me familjen për të jetuar në Shqipëri? Apo tashmë brezat e rinj, që në njëfarë mënyre janë mësuar me Suedinë është pak e vështirë të kthehen.
Unë këtu dua të vdes. Unë këtu dua të jetoj. Ky është vendi im. Na bëri të pamundur vetëm Sali Ram Berisha, askush tjetër. Të tjerët, vrasësit, ishin veglat e tij. Vrasësit ishin përmbushja e qëllimeve të atij krimineli. Ai është kriminel i lindur. Por duke analizuar, mendoj se prindërit e tij nuk ishin të tillë. Ai u bë më vonë, ndoshta me martesën e tij sepse ai ka një grua gjysmë serbe e gjysmë shqiptare, ndoshta me ato shkollimet e tij, me ato specializimet e tij është rekrutuar sepse përsëri ata prindërit e tij ishin dinjitozë. Njeriu duhet të thotë atë që është.
Në fakt, të mbetemi pak te familja juaj. Në Suedi është thënë shpesh, besoj ju e keni dëgjuar zonja Aishe, që Hamdiu, vëllai i madh apo jo, vëllai që është gjallë, është njeriu që në njëfarë mënyre, truri i familjes suaj. Është ai edhe sot e kësaj dite?
Po. Por ne të gjithë, si të thuash, motra, vëllai, babai, ne më të rriturit, edhe nëna jonë, ndoshta nëna ka qenë edhe njeriu më i mrekullueshëm që ka qenë në familje për të shuar, për t’u matur, për çfarë të duash. Ajo ishte një njeri i mrekullueshëm. Vinte nga një familje e mrekullueshme dhe ishte një njeri i mrekullueshëm. Dhe gjithmonë kam menduar se vetëm shpirti i asaj nëne do ta dënojë atë njeri, jo shpirti im, jo shpirti i motrës, jo i babait, jo i vëllait ndoshta, por shpirti i saj nëne do ta dënojë atë njeri. Ishte një njeri vërtet, ndoshta nuk duhet të thuhet për nënën tënde, një mbretëreshë e pashpallur. Rridhte nga një familje mjaft dinjitoze, mjaft patriotike, mjaft me vlera dhe truri i saj deri në sekondat e fundit ishte mjaft i kthjellët.
Pra, se jemi duke folur për atë që është aspekti njerëzor, cila ka qenë ngjarja që ju ka tronditur më shumë, nga i gjithë ky kalvar krimesh në Tropojë?
Ngjarja e parë na ka tronditur më shumë. Dhe të them të vërtetën, ngjarja e djalit të xhaxhait na ka tronditur jashtë mase. Ndoshta, ndoshta, ajo është bërë shkak që erdhi edhe vrasja e Shkëlqimit. Pse, mund të thuash.
Po.
Atë ditë kur djali i xhaxhait po kthehej i vdekur në familje, familjarët tanë dalin në Fierzë të presin kufomën. E kishin nisur të gjallë e po e prisnin të vdekur. Sali Berisha i akuzon njerëzit tanë. Nuk e lejon kufomën të hyjë në traget sepse ai po udhëtonte me tragetin edhe ata ngelën që të udhëtojnë me tragetin e dytë, pavarësisht se oraret e varrimit ishin caktuar dhe ishte 22 qershor, ishte shumë vapë dhe kufomat nuk prisnin. Pra ishte një goditje e dytë që ai njeri na bëri. Na ka goditur brenda 24 orëve disa herë. Ne mendojmë se ato bandat ishin bandat e tij. Goditja e dytë ishte se nuk i pranoi familjarët tanë të udhëtonin me tragetin e tij. Goditja e tretë ishte se Shkëlqimi dhe vëllezërit e mi dolën të prisnin kufomat në Fierzë, kurse ai e akuzoi që Haklajt dolën të më kthejnë mbrapsht. Në të vërtetë ata kishin dalë të prisnin djemtë e kthyer në kufoma. Dhe ndoshta ishin kthyer në kufoma pikërisht nga ai njeri, ose ose nga pasiguria që ai kishte krijuar në Shqipëri.
Zonja Haklaj, besoj se nga pala tjetër ka edhe akuza për vrasje që janë bërë kryesisht nga Fatmiri. Ju si familje, keni merak që mund të ketë hakmarrje nga familje të tjera, apo jo? E keni këtë shqetësim?
Se mund të ketë përsëri hakmarrje?
Po.
Njeriu nuk mund të hyjë në mendjen e atij tjetrit, por ne mendojmë se, ne si familje mendojmë të ecim përpara. Edhe u themi pasardhësve tanë, mos e ktheni kokën pas, sepse po e ktheve kokën pas, do ngelesh prapa. Edhe të ngelesh prapa, të mos ecësh me kohën, nuk është mirë, ndoshta do kesh pasoja. Kështu që logjika e thotë që njeriu të gjykojë me mendje të ftohtë, të harrojmë të shkuarën, të harrojmë hakmarrjen mesjetare, të bëjmë fajtor të gjithë së bashku atë që është për t’u bërë fajtori, ai që është strumbullari i të gjitha të këqijave në përgjithësi të shqiptarëve, jo vetëm të familjes sonë, jo vetëm të zonës sonë. Shkëlqim Haklaj u kthye nga Fierza, pa vëllanë e tij të vdekur dhe nuk e kishte në plan, se i kishte vdekur djali i xhaxhait, që të shkonte në mitingun e tij, fare, sepse nuk ishte as bindja e tij në atë kohë për Saliun. Kishte qenë përpara por jo atëherë. Por shkoi në mitingun e tij vetëm për ta dëgjuar se çfarë ka për të thënë ai njeri dhe na kishte thënë se unë do të shkoj për ta dëgjuar a do ta fillojë me ngushëllimin e djemve të rinj, sepse njëri prej tyre ishte badigardi i Azem Hajdarit. Dhe ai si rregull, si një malësor, po të ishte malësor dinjitoz, duhej, unë do ta filloja me ngushëllim dhe do të thosha ngushëlloj familjet. Unë po të isha në vendin e tij, do të shkoja dhe të ngushëlloja familjet e atyre djemve. Por ai e filloi në të kundërt, duke na quajtur bandat e serbit, duke na quajtur horra, dhe në të vërtetë, si përfundim, duket se horri ka qenë Saliu. Dhe bandat e serbit doli si përfundim që ka qenë Saliu sepse Halil Haklaj, vëllai ynë, ka transportuar armatime para 1990-s, me miratimin e shtetit monist.
Meqë jemi drejt fundit të kësaj bisede dhe ju falënderoj zonja Aishe, nuk e di, se më pëlqeu ajo që ju thatë, është koha të ecim përpara. Cili do të ishte mesazhi, por para se të shkojmë te mesazhi, si po i shikoni këto zhvillime politike të kohës së fundit, mandati i tretë për socialistët. E prisnit këtë mandat të tretë? Besoj i ndiqni edhe zhvillimet politike.
Patjetër që i ndjekim. Ne mendonim që absolutisht krahu i Sali Berishës nuk duhej të ishte në pushtet. Dhe ne kemi qenë të befasuar në 2005-n, kur ai e rimori pushtetin sepse në të vërtetë populli shqiptar ia dha atë që meritonte në 1997-n. Por ne mendojmë se ai njeri është jashtë mase manipulator dhe në 2005-n ai ka manipuluar sepse populli shqiptar nuk ka rënë në atë nivel që t’ia japë edhe njëherë pushtetin atij njeriu që na dogji e na poqi, që na hëngri me komshinjtë tanë e me armikun tonë shekullor në 1997-n. Pastaj filluan me radhë: 21 janari, ku u vranë njerëzit mes sheshit, pastaj u hodh një fshat i tërë në erë, vdiqën shumë persona, Otranton e të gjitha i kujtojmë. Edhe të vdekurit në sheshin e Vlorës. Të gjitha ne nuk i harrojmë dhe mendojmë, jemi të bindur, unë jam e bindur se të gjitha janë viktimat e Saliut.
Ka edhe një problem Shqipëria sot, që ka një president të paktën i shkarkuar nga parlamenti. Ju keni pasur mundësi që, duke qenë se Ilir Meta ka qenë kryeministër në atë periudhë të vështirë, keni pasur mundësi të takoheshit me të për të kuptuar se çfarë po ndodhte?
Në kohën kur Ilir Meta ka qenë kryeministër, na është vrarë vëllai i katërt i yni. Dhe ne kemi pritur që qeveria e asaj kohe të vërë dorë dhe të vërë dikë para drejtësisë. Por fatkeqësisht nuk është bërë asnjë hap.
Sot, që kanë kaluar kaq shumë vite zonja Haklaj, ç’mendoni për këtë sagë vrasjesh që ka përfshirë Tropojën, në mos gaboj janë mbi 100 e ca vrasje në atë qytet të vogël, shumë të bukur, me një natyrë të jashtëzakonshme, por që ka prodhuar kaq shumë drama njerëzore dhe jo vetëm për famijen tuaj, por për disa familje.
Janë të gjtha jetë njerëzore. Dhe ideatori i atyre vrasjeve është Saliu. Dhe ato vrasje janë bërë me qëllime të paracaktuara sepse ajo ka qenë zonë kufitare me Kosovën dhe ka qenë një zonë, e cila patjetër do të ndihmonte ose do të dëmtonte luftën e Kosovës. Pra është bërë me qëllime të përcaktuara të Saliut, për djegien e asaj zone, sidomos përpara shpërthimit të luftës së Kosovës, por edhe në vazhdimësi.
Keni një mesazh përpara kamerës për drejtësinë e re shqiptare, se besoj ky është edhe qëllimi i ardhjes suaj, apo jo?
Po.
Cili është mesazhi?
Mesazhin e parë e kam për shtetin amerikan dhe shteti amerikan ka dhënë prova që vërtet është një mik i ditëve të vështira të popullit shqiptar. Ishte mik i ditëve të vështira sepse ndihmoi në çlirimin, ose ose është shkaktari i çlirimit të trojeve shqiptare në Kosovë dhe unë kam fakte e prova që i shoh me sy dhe i dëgjoj me veshë, që shteti amerikan është vërtet një mik i ditëve të vështira. Dhe vënia dorë edhe tani në këtë kohë, që pastroi drejtësinë shqiptare, mendoj unë që është në kohën e duhur dhe është nga një mik që vërtet është mik për t’i besuar sepse e kanë treguar veten. Dhe unë kam besim. Njeriu kur e tregon me fakte edhe unë krijoj besim. Dhe drejtësia shqiptare mendoj tani, se dita-ditës po krihet nga ata kriminelët dhe ata njerëz të korruptuar që janë përdorur dhe që i kanë shërbyer shtetit kriminal të Sali Berishës, çdo ditë. Ama, e di që nuk është e lehtë, e di që është një proces, por shpresojmë, shpresoj te drejtësia shqiptare që do të bëhet dhe do të krijojë besimin e popullit shqiptar dhe do të krijojë besimin e njerëzve që nuk ka të paprekshëm. Të paprekshmit janë të prekshëm.
Zonja Haklaj, ju keni qenë, me sa di, keni dhënë mësim apo jo, gjatë viteve në Shqipëri. Fizikë, mos gaboj?
Kam dhënë ciklin e ulët. Jam arsimtare e shkolluar për ciklin e ulët.
Në vend.
Në Shqipëri.
Ndërkohë në Suedi, çfarë?
Edhe në Suedi.
Cili është aktiviteti, jeta juaj? Vazhdoni të jepni mësim sot?
Unë jap në profesionin tim. Unë punoj si mësuese e ciklit të ulët në Suedi. Pavarësisht se nuk e kam akoma të legjitimuar gjuhën suedeze, unë e jap edhe gjuhën suedeze.
Bëni një jetë të qetë apo edhe aty e keni këtë ankthin e këtij kalvari të vështirë që ka kaluar familja juaj?
Unë bëj një jetë të qetë. Dhe unë thashë se nuk e kam frikë vdekjen. Unë mund të vdes pa pyetur fare. Dole të më vrasësh, do të më vrasësh. Unë s’pyes fare. Unë bëj një jetë të qetë dhe unë mendoj të eci përpara, nuk mendoj pas, nuk e kthej kokën pas, si ajo bagëtia që e kthen kokën kështu, ujkun sa hapa ka hedhur, sepse e kam mësim nga gjyshi im dhe të gjithë e kemi pasur mësim nga gjyshi ynë që shohim përpara. Po shikove prapa, do ngelesh prapa. Dhe nuk duam të ngelemi prapa, shohim përpara.
Zonja Haklaj, unë ju falënderoj për këtë intervistë dhe që pranuat të ndanit me ne jo vetëm këto, le të themi, brenga dhe lëndime të familjes suaj, por edhe këto emocione. Faleminderit edhe njëherë!
Faleminderit nga ju!
Komente
Unë e përgëzoj këtë njeri, këtë zonjë, këtë sokolesh, këtë malsoret trime dhe e patrembur. Njëkohësisht shpreh keqardhjen time për dramën e saj familjare, për shkatërrimin e familjes dhe zhytjes në dhimbjen e madhe për humbjen e 4 vëllezërve të saj. Unë bashkoj opinionin tim me bindjen e saj se Saliu është investuesit e ideatori i shkatërrimit të Shqipërisë dhe shqiptarëve. Unë bashkojë opinionin tim me bindjen e saj se Saliu ka qenë dhe është në pushtet edhe kur nuk është në atë karrike, sepse ai ka mbjellë e kultivuar kanserin në shoqërinë shqiptare unë shtetin shqiptar. Ai është kudo e bën çdo gjë pa qenë aty dhe pa prekur me dorën e tij. Ai është përbën një gjëmë për këdo që ai piketon se duhet tsulmuar o zhdukur. Ai ka sy ka vesh ka dorë kudo dhe me këta gjymtuar ai të shkatërron në çdo lloj forme. Kur isha në Shqipëri deri në 97° e kisha dëgjuar dhe konstatuar se Saliu ishte e keqja më e madhe e kombit shqiptar. Ai është dhe do jetë shkatërrues edhe kur të ketë vdekur, sepse ai ka infektuar gjakun e një pjese të shqiptarëve dhe ky virus është më i rrezikshëm se çdo lloj virusi që mund të luftohet me vaksina o medikamente të ndryshme. Emri Sali Berisha nënkupton: Sulëm, Armatosje, Lëvizje dhe Ideator me Banda, eskluzive, rezultative, ideale, shqiptare, antikombëtare. Pra çdo gërëm në emrin dhe mbiemrin e tij përbën një veprim kriminal. Shpresoj që kjo zonja e Haklajve ti a dal që t'a çojë para drejtësisë. Kështu do shpëtojë në një farë mënyrë Shqipëria dhe kombi shqiptar. Nga Italia
Përgjigju