Jasemina Zeqiraj lindi në Shkodër, është 40 vjeçe dhe prej 23 vitesh jeton në Alcamo (në provincën e Trapanit). Sot ajo është një grua e lumtur dhe nënë e dy fëmijëve Giulia dhe Manuel, por historia e Jaseminës (e cila ka dhuntinë e të shkruarit) i ka rrënjët në dhimbje.
Ajo është një poete që arrin ta përkthejë në vargje botën e saj të brendshme të pasur dhe të larmishme. Lidhja e saj me poezinë filloi shumë herët. Brenda dy muajsh, ajo humbi para kohe babanë e saj, menjëherë më pas gjyshin nga nëna, me të cilin kishte një lidhje të fortë, si dhe xhaxhain.
Ishte ende fëmijë dhe klima në familje, pas gjithë atyre vdekjeve, nuk ishte më e mira. Jasemina thotë se nëna e saj, shumë e prekur nga kjo dhimbje, “dhuronte më shumë lot sesa buzëqeshje” dhe kështu filloi të jetojë me heshtjen dhe ta kuptojë atë.
Në heshtjen që ‘printe’ ajrin dhe e bëri zemrën e saj të ndjente gjithë dhimbjen, filloi të shkruante poezi kushtuar babait të saj, ndoshta një mënyrë për t'u ndjerë pranë tij ose për t'u ndjerë më pak vetëm.
Poezitë e saj u lexuan dhe u vlerësuan nga një gazetare lokale, e në vitin 1993 u botua përmbledhja e saj e parë poetike "Mjellma e luginës blu" kur ajo ishte vetëm 13 vjeçe.
E dashuruar pas librave të letërsisë, i pëlqente të lexonte autorë të rëndësishëm, veçanërisht klasikët e letërsisë: Migjeni, De Rada, Ismail Kadarè, Kafka, Oscar ëilde, Shakespeare, që ishin shoqëria më e mirë për të.
Kështu nis një rrugëtim i ndërtuar mbi copa të vogla të përditshme, dëshira për të mësuar, por mbi të gjitha për të mbushur shumë zbrazëtira të brendshme. Në moshën 15-vjeçare asaj iu propozua të botonte dhe publikonte një përmbledhje të re poetike "Zgjimi i kitarës”, 1996.
Në vitin 1997, lufta civile u bë agresive për popullin në Shqipëri. U hapën depot e armëve, filluan gjakmarrjet, u rrëmbyen fëmijët, u përdhunuan gratë dhe kështu, nga ajo periudhë e tutje kujtohet vetëm mbytja e shpresës, pritja që të pushojnë të shtënat dhe kthimi për të qenë prapë të lirë.
Kështu, në këtë klimë vdekjeje dhe frike, e ëma vendosi të largohej nga Shqipëria për të gjetur një jetë më të qetë në Siçili.
Në vitin 2000 ajo u transferua fillimisht në Milano dhe më pas në Empoli (Firence) dhe më në fund në Siçili në Alcamo me nënën e saj, motrën e madhe Sonila dhe vëllain Elton.
Siçilia ishte mikpritëse. Ajo u përfshi në çështje sociale, në kulturë, në letërsi ku gjeti mbështetje, këshilla dhe pjesëmarrje, sigurisht me shumë sakrifica por e lirë të zgjedhë dhe të vazhdojë duke shkruar dhe punuar njëkohësisht.
Në Alcamo Jasemina gjen një klimë artistike dhe ndjehet e stimuluar, falë pritjes së poetëve, shkrimtarëve dhe historianëve vendas (poetja dhe profesoresha Rosa Filippi, senatori Ludovico Corrao dhe avokati Graziano Ferrara, shkrimtarja e teatrit Maria Sandias dhe historiani profesor Cataldo me gruaja e tij, profesoresha dhe shkrimtarja Erina Baldassano).
Ajo botoi "La mia parola" (Fjala ime) në vitin 2006 dhe "Free to love" (Dashuri e lirë) në vitin 2019 (përmbledhje e cila përmban një dedikim të veçantë në qendër të vëllimit për bashkatdhetarët e tij që humbën jetën në ngushticën e Otrantos në vitin 1997).
Më pas, falë frymëzimit nga një konkurs kombëtar, lindi një histori e shkurtër futuristike për fëmijë/adoleshentë "Letër xhuxhit 2030". Konkursi kombëtar "Dimmi" në Toskanë shpërblen një nga tregimet e saj të shkurtra biografike në vitin 2021, që do të botohet në një edicion special "Si pemët në rrugë".
Kështu lindi një bashkëpunim spontan me vetë-rrëfim dhe pjesëmarrje të ndryshme në evente kundër diskriminimit dhe dhunës së të gjitha llojeve. Nga atje dëshmitë në shkolla dhe në Universitetin Federico II të Napolit priten në mënyrë të jashtëzakonshme.
Sot më shumë se kurrë bëhet objektiv mbështetja për mësuesit dhe strukturat dhe për figurat që duan të krijojnë diskutim dhe ndërgjegjësim për diversitetin si një vlerë e shtuar e shoqërisë sonë.
Jasemina ka hapur së fundmi një laborator arti dhe kulture ku flitet për libra, shkrimtarë dhe lajme të reja, zhvillohen diskutime, jepet mbështetje për entuziastët dhe lexuesit e ardhshëm.
Ëndrrat e saj, tashmë janë duke ecur mirë, edhe pse ajo nuk i vë kufij, duke shpresuar që të ketë mundësinë që me angazhimin e saj dhe "të qenit atje" të përcjellë të gjitha të mirat që ka marrë në Shqipëri, në Kosovë, në Greqi dhe në Alcamo./Balarm
Komente
Edhe nga une Sh. Faleminderit.
PërgjigjuShume faleminderit, Eshte nder i madh per mua pjesemarrja juaj me fjalet e bukura shqipetare.
Ju faleminderit, te pakten nuk nisin lajmet njeher ne mengjes me vrasje me korrupsion me politikane... me ta cu stresin e tensionin 20
PërgjigjuFjale te verteta! Kemi shume gjera te bukura per te jetur me ngjarje te hillura cdo dite! ☺️
Po mor po! Pse ironi? Ajo goc qënka shembull për gjdo nënë, që me shum sakrifica ka arritur suksese në një shtet të huaj.Ajo me nënen heroike që mori atë aventurë ,për tu larguar nga Shqipëria që kishe fidhuar gjak marrja,dhe lufta civile e organizuar nga bandat,krimet. e Sali Berishës.braro i qoftë kësaj nëne për arritjet e saja në një Shtet të huaj,se në këtë vend nuk do ta kishte këtë karrier,po do punonte në koll centër! bravo dhe të përgëzoj për arritjen tate suksese në jetë.
PërgjigjuBravo i qofte ksaj kinges or teeeejjjjj
PërgjigjuBravo dhe ty.