Një nënë shqiptare ka vendosur të ndajë publikisht historinë e djalit të saj transgjinor, duke treguar mundimet, paragjykimet dhe forcën për t’i qëndruar pranë fëmijës së saj. Kjo letër i është drejtuar Aktivistes Xheni Karaj, e cila e bën publike për Shqiptarja.com.
***
Mbrëmë, gjatë një emisioni televiziv, mora mesazh nga nëna e një djali transgjinor. Për shkak se u ndërpreva gjatë leximit, nuk arrita ta përcillja të plotë. Sot po e ndaj me ju këtë mesazh kaq të bukur e frymëzues.
Fëmija im lindi vajze para 21 vitesh, jetoi për shumë vjet i trysnuar brenda një trupi që nuk i përkiste, por jam e lumtur që gjeti më në fund guximin dhe forcën shpirtërore të jetojë ashtu si ai ndjehet, një djalë tashmë i lirë nga presioni shoqëror.
Ne fillim edhe unë si produkt i kësaj shoqërie stereotipe u shokova, u shqetësova, u stresova kur dëgjova që fëmija im donte të ishte djalë. Kisha lindur, rritur dhe bërë ëndrra për vajzën time 15 vjet të tëra. Ishte e tmerrshme për mua kur mendoja gjithë vështirësitë që duhej të kalonte familja, por sidomos ai vetë me një shoqëri transfobike. Ishte gjithashtu e tmerrshme ta shihja të vuante për atë që ndjente dhe s’mundej të ishte. Fillova të kërkoj, të lexoj, të studioj se ç’thoshte biologjia dhe shkenca për një fëmijë të tillë, që ka lindur në një trup të huaj.
Në çdo hap e më thellë ndjeja me empati dhimbjen që fëmija im kalonte ditë për ditë, kur shihte veten në pasqyrë dhe donte ta thyente, frikën e tij në këtë ambient urrejtjeje rreth e rrotull që e quanin një gabim të natyrës, një përbindësh, një qenie që duhet zhdukur, vrarë, denigruar, që s’ka asnjë të drejtë. Diku aty, mes këtyre, zemërimi im ndaj shoqërisë arriti kulmin. Ndjenja e padrejtësisë dhe instinkti për t’u bërë mburojë për atë krijesë që unë vetë e solla në jetë më bëri ta përqafoj edhe më fort, të thyej e të ha me dhëmbë barriera të paimagjinueshme, të bëhem një shtyllë e fortë për të. Ky a nuk është misioni ynë si prind në këtë jetë? Të jemi krah tyre pa kushte, me dashuri dhe mbështetje sa dhe kur të na kenë nevojë?
Kush është prind më kupton: misioni ynë në jetë është të duam fëmijët tanë pa kushte, t’i mbështesim dhe t’i mbrojmë me gjithë shpirt, pa vënë në dyshim identitetin e tyre gjinor apo orientimin e tyre seksual, të cilët nuk janë as kapriço, as fazë që do kalojë, as modë. Të gjitha këto i kam dëgjuar rëndom nga njerëz të painformuar, dhe ju drejtohem atyre: më thoni pak kush është ai njeri që në adoleshencë do të zgjidhte të ishte i përjashtuar nga shoqëria, i bullizuar, i ofenduar, i denigruar, i pështyrë, i goditur dhe i depresuar aq fort nga të gjitha këto sa të dojë t’i japë fund jetës në moshën më të bukur të tij? Kush?
Sa e dhimbshme dhe e padrejtë është për mua si nënë të dëgjoj nga njerëz publikë se fëmija im, ai që ka kaluar një ferr shpirtëror për të qenë vetvetja me çmimin më të lartë që ekziston, mund të jetë rrezik dhe të “infektojë” identitetin gjinor të dikujt tjetër, sikur të ishte një mikrob?
Një kërkesë kam për ju personat publikë: fuqinë tuaj të fjalës ta përdorni me përgjegjësi. Është detyrim i juaji të informoheni para se të prononcoheni për çështje që nuk i njihni, si identiteti gjinor. Por sidomos një lutje kam: kujdes gjuhën e urrejtjes ndaj fëmijëve tanë që vuajnë diskriminim shoqëror. Sikur të mendonit se sa dëm u bëni njerëzve si fëmija im, jam e sigurt që do ta mendonit për herë të dytë. Dhe mos harroni: në këtë jetë kemi ardhur të japim e të marrim dashuri nga fëmijët, jo t’i shtyjmë ata drejt dëshpërimit të pashpresë.
Komente
ZOTI kur i krijoi njerëzit,i krijoi burrë dhe grua dhe kur i zbriti në Tokë nga parajsa pas mëkatit që kishin bërë u tha shtohuni dhe shumohuni,kështu që nuk krijoi hibride,pastaj çfarë zgjedhjesh bën1person është zgjedhja e tij,por jo të na imponohemi,këta të këtij komuniteti kanë më shumë të drejta se njerëzit normal,duan të futen dhe në edukimin seksual nëpër shkolla për të mësuar perversitetin,jo faleminderit,nuk jam dakord,me e pa pranë fëmijës tim 1person të këtij komuniteti,nuk e di çfarë mund të bëj,sinqerisht mund të kaloj në ekstrem,edhe fëmija im me qenë me u bë nesër pjesë e këtij komuniteti prej meje nuk do ketë mbështetje sepse prindërit dhe ZOTI na kanë mësuar me familjen tradicionale,jo me fëlliqësira
PërgjigjuPo mundimet e nenave që nuk ushqehen dot femijet me bukë? Apo nuk Ka problem
Përgjigjupederaste dhe lezbiket duhen fshire nga gjith institucionet e vendit jane turpi botes ne diktature burgoseshin
PërgjigjuTë drejta të barabarta për të gjithë!!! Pa asnjë përjashtim!
PërgjigjuTi tjetra, cuni ta gezoje jeten qe ka zgjedhur se s’i intereson askujt, por mos beni propagande! Beni c’te doni me veten tuaj po ne, shumices, NORMALES, s’mund te na imponoheni! Na keni care ate qe s’thuhet
PërgjigjuÇfar imponimesh keni ju nga shoqatat LGBT psh?
Te drejtat e femijes tat marojn kur prek te drejtat e mia ose interesin tim.askush SI ka penguar te ndajn krevatin me ke te duan.e zem se ti ke te drejten e parades se krenarise atehere edhe un Kam te drejte te bej oaraden e families tradicionale mua sme lejojne se I bie ju bullizojm juve ama juve ju len se e keni kete te drejte .boll se edhe Tani keni me shum te drejtat sec Kane persona normale.
Përgjigjutani ti zgjidh o interesin o te drejtat e tua. E drejta njerezore eshte dicka tjeter Nga interesi personal. Persona normal si ty nuk hapen gojen kur te drejtat u shkeleshin sistematikisht ne kohen e Enver Hoxhes tani qe tu dha e drejta e fjales Ben gam gam. Lerini njerezit te jetojne jeten e tyre pa paragjykime Nga ju.
Te drejtat e nje personi apo nje grup te vogel njerzish nuk mund ti imponohen nje shoqerie te tere. Grupi LGBT le te bejne jeten e tyre private pa u imponuar te tjerve, por jo speciale. Nuk mund te japim te drejta speciale ku te marrim te drejtat e shumices.
Përgjigju