Në arkën e thesarit të patriotizmit rus, i është lënë vend edhe Amerikës. Në Parkun e Fitores, në muzeun e madh kushtuar Luftës së Madhe Patriotike, një ekspozitë e vogël me titullin "Takimi në Elbë" u hap një ditë para vizitës së tretë të Steve Witkoff në Moskë. Dy vitrina ekspozuese, disa fotografi dhe disa relike të periudhës, të vendosura në një cep të atriumit, që ilustrojnë takimin historik në lumin gjerman mes ushtarëve sovjetikë dhe atyre amerikanë, i cili ndodhi më 25 prill 1945, duket se synojnë t’u atribuojnë edhe këtyre të fundit një rol në fitoren kundër nazifashizmit.
Në prag të festimeve të tetëdhjetëvjetorit, ky homazh i paprecedentë nga një komb tejet xheloz për të kaluarën e vet tregon për një përpjekje të qartë për të rikrijuar narrativën e një miqësie me Shtetet e Bashkuara, të cilat për njëzet vitet e fundit ishin paraqitur si armiku i madh i nënës Rusi. “Sapo mbërritëm bashkë në sheshin e fshatit Torgau, u përqafuam me njëri-tjetrin në një mënyrë aq vëllazërore saqë qëndruam pa përkthyes”, shkruan togeri Mikhail Cizhikov në një letër.
Kush e di nëse kjo politikë lajkash do të mjaftojë për të kënaqur Donald Trumpin, i cili nuk ka treguar ndonjë interes të madh për historinë bashkëkohore. Papritur, Vladimir Putin e gjen veten duke balancuar mes nevojës për të mos hedhur poshtë mundësinë e kredibilitetit që i jepet nga kursi i ri i Shtëpisë së Bardhë dhe predikimit të një bote të re shumëpolare, që bie ndesh me interesat e SHBA-së. Dje, për shkak të kontekstit dhe rrethanave, zgjodhi opsionin e dytë.
Në Forumin Vjetor Ndërkombëtar të Shtetit të Unionit ruso-bjellorus, i zhvilluar në Volgograd, ish-Stalingrad, presidenti rus përsëriti nevojën urgjente, sipas tij, “për të ndërtuar së bashku një rend botëror shumëpolar më të drejtë, të bazuar në një arkitekturë të re sigurie të barabartë dhe të pandashme, që të mbrojë sigurinë e të gjitha shteteve pa dëmtuar interesat e askujt”. Dhe kjo nevojë “është veçanërisht e rëndësishme për Euroazinë”, përfundoi ai.
Ky është një fjalim që duket se shënon një rikthim te temat e përdorura gjerësisht vitet e fundit, por që kishin rënë në harresë pas nisjes së afrimit me mikun e ri amerikan, i cili këto ditë duket se po i fërkon kokën. Aktivizmi i ri i Sergey Lavrov mund të shihet si një përpjekje për të ruajtur ekuilibrin në dy fronte të kundërta. Të hënën, ministri i Jashtëm paraqiti një listë me kushtet ruse për një armëpushim afatgjatë, që u interpretua si një provokim ndaj SHBA-së dhe Ukrainës. Por dje, diplomati veteran ndryshoi qëndrim, duke e cilësuar propozimin e Putinit për një armëpushim tre-ditor nga 8 deri më 10 maj si “fillimin e negociatave të drejtpërdrejta” me Kievin “pa parakushte”, ndërsa hodhi poshtë kundërpropozimin ukrainas për një armëpushim prej të paktën 30 ditësh, duke e quajtur atë “një parakusht”.
Ndërsa situata po zvarritet dhe po kërkohet “më shumë detaje”, në Moskë po përhapet ndjesia se Putini nuk mund të shmangë më një marrëveshje me SHBA-në që do të përfshinte edhe disa lëshime. Sipas Bloomberg, Kremlini vazhdon të këmbëngulë që Rusia duhet të marrë kontrollin e plotë të katër rajoneve pjesërisht të pushtuara të Ukrainës. Por as kjo nuk duket se e qetëson galaktikën ultranacionaliste, e cila do të donte të shkonte edhe më tej. Nikolai Patrushev, dikur "vëllai i madh" i presidentit dhe ‘skifteri’ i vertikalit të pushtetit që e ka kaluar jetën duke e bërë liderin e vet të duket si më i moderuar, sot është thjesht një ndihmës dhe drejtues i Kolegjit Detar, por jep intervista aspak pajtuese.
“Banorët e rajoneve ukrainase, përfshirë ato pranë Detit të Zi”, deklaroi ai në fjalimin e tij të djeshëm, “duhet të kenë të drejtën të përcaktojnë vetë të ardhmen e tyre. Dhe ata nuk duan t’i nënshtrohen pasivisht pushtetit të paligjshëm të Kievit. Unë besoj se Odessa dhe shumica dërrmuese e banorëve të saj nuk kanë asgjë të përbashkët me atë regjim neonazist.” Ndërkohë, Kirill Dimitriev dhe Yuri Ushakov, dy negociatorët kryesorë me SHBA-në, vazhdojnë të përmendin “frymën e Elbës” në deklaratat e tyre publike. Por Trump kërkon një marrëveshje – dhe e kërkon shpejt. Gjithsesi, ekspozita mbi takimin e ushtarëve sovjetikë dhe amerikanë do të mbyllet më 18 maj, shumë pas festës së madhe kombëtare ruse dhe pas fluksit të miliona vizitorëve në Parkun e Fitores./Corriere della Sera
Komente
