John Prevost nuk ishte i befasuar kur dëgjoi lajmin se vëllai i tij ishte zgjedhur Papë. Ishte një mundësi për të cilën kishte menduar më parë.
“Një nga priftërinjtë më ndaloi të shtunën e kaluar ndërsa isha në kishë dhe më përmendi se shanset në Las Vegas ishin 18 me 1”, kujton Prevost, banor i periferisë së Çikagos. “Ai nuk kishte asnjë dyshim. Ai besonte se patjetër do të ishte vëllai im.”
Megjithatë, kur e kishte telefonuar kardinalin Robert Francis Prevost – tani Papa Leo XIV – për ta paralajmëruar, ky i fundit kishte reaguar me mosbesim.
“Ai tha, ‘s’ka mundësi, nuk do të ndodhë’,” rrëfen John Prevost, një 71-vjeçar në pension, që dikur ka qenë mësues dhe drejtor shkolle.
Por ndodhi. Kardinali u bë Papa, duke hyrë në histori si Papa i parë amerikan. Për komunitetin e tij në Illinois dhe miqtë që e njohin prej kohësh, kjo është një ngjarje e jashtëzakonshme.
Në një bisedë të hapur të enjten pasdite, në shtëpinë e tij në New Lenox – një qytet i vogël rreth 40 milje nga qendra e Çikagos – John tregoi për rrugëtimin e vëllait të tij drejt papatit, për karakterin e tij dhe për rrënjët amerikane që e formësuan.
Duke folur për personalitetin e tij, ai thekson përkushtimin e Papës Leo ndaj të pambrojturve, raportohet në media.
“Ka një dëshirë të madhe për të ndihmuar të shtypurit dhe të privuarit nga pasuria, njerëzit që injorohen”, thotë John. Ai është i bindur se Papa i ri do të ndjekë frymën e Papa Françeskut.
“Mënyra më e mirë që mund ta përshkruaj tani është se ai do të ndjekë gjurmët e Francis-it”, shton ai.
“Ata ishin miq shumë të mirë. Ata e njihnin njëri-tjetrin para se ai të bëhej papë, para se vëllai im të bëhej peshkop.”
Kohët e fundit, kontaktet mes dy vëllezërve janë ndërprerë për shkak të konklavës.
“Zakonisht flisnim çdo natë,” thotë John. “Por ai është shumë i thjeshtë. Ai nuk do të dalë për një vakt me 19 pjata … ”
Të dy janë rritur në Dalton, një lagje në periferi të Çikagos, duke ndjekur shkollën dhe kishën në famullinë e Shën Marisë së Supozimit. Babai, Louis, ishte drejtor shkolle, ndërsa nëna, Mildred, bibliotekare e përfshirë në aktivitetet e kishës. Familja ka edhe një djalë tjetër, i cili sot jeton në Florida.
Pasi la Illinoisin për të ndjekur shkollën e mesme në Michigan dhe universitetin në Pensilvani, Robert u kthye për të vazhduar studimet pasuniversitare dhe misionet me urdhrin augustinian. Ai shërbeu për shumë vite në Peru, ku kaloi pjesën më të madhe të karrierës së tij kishtare.
John e përshkruan Papën Leo si një figurë të ekuilibruar.
“Është i moderuar,” thotë ai. “Nuk mendoj se do të shohim situata ekstreme në asnjë rast.”
Në lidhje me çështjet aktuale, John beson se Papa nuk do të qëndrojë i heshtur.
“Nuk mendoj se ai do të heshtë për një kohë të gjatë nëse ka diçka për të thënë. E di që ai nuk është i kënaqur me atë që po ndodh me imigracionin. E di këtë me siguri. Se sa larg do të shkojë është e panjohur, por ai nuk do të rrijë duarkryq dhe të shikojë. Nuk mendoj se do të heshtë.”
Kur pyetet nëse Roberti kishte shprehur ndonjëherë dëshirë për t’u bërë papë, John qesh dhe thotë se përgjigjja nuk ka qenë gjithmonë e njëjtë.
“Ishte ‘absolutisht jo, absolutisht jo, Zoti na ruajt’,” kujton ai.
“Dhe pastaj u bë, ‘Epo, nëse kjo është ajo që Zoti dëshiron, atëherë do të merremi me të’.”
Për prindërit e tyre të ndjerë, John mendon se do të ishin jashtëzakonisht krenarë.
“Do të fluturonin në re. Absolutisht e pabesueshme. As që mund ta ëndërroje.”
Kur të ketë mundësi ta kontaktojë sërish vëllanë e tij, John dëshiron të dijë më shumë për jetën e tij të re si Papë. Ai është kurioz: “çfarë bën për t’u çlodhur, nëse i mungon ndonjëherë puna”.
Edhe pse nuk ka plane të qarta, shpreson të mund ta vizitojë në Romë së shpejti.
Por për momentin, ai dëshiron të sqarojë një detaj të vogël, por të rëndësishëm.
“Nuk është tifoz i Chicago Cubs,” thotë me të qeshur. “Ai gjithmonë i ka mbështetur White Sox.”
Komente
