“Mustaqet” nga Emmanuel Carrère, “I mahnitshmi Magjistari i Ozit” nga Lyman Frank Baum dhe “Pas Perandoria” (Ese mbi dekompozimin e sistemit amerikan) nga Emmanuel Todd janë librat që sugjerojmë në rubrikën “Në librari” në Report TV. Ndërkohë, mund të ndiqni edhe rubrikën “Melodia e vargut”.
EMMANUEL CARRÈRE, PËR HERË TË PARË NË SHQIP ME “MUSTAQET”
Duket thuajse një kapriçio, një shaka prerja e mustaqeve nga protagonisti i këtij romani angështues. Por ka shaka (Milan Kundera na mëson), që mund të kenë pasoja shumë të rënda. Dhe heroi ynë, pa mustaqe tashmë, do të projektohet befas në një univers ankthsioz.
Bota fillon që nga ky çast t’i duket e shfazuar dhe kufiri mes realitetit dhe imagjinatës gjithnjë e më i sfumuar. Një nga të dyja: ose është i çmendur, ose është viktimë e një komploti të kobshëm të urdhëruar nga e shoqja, me bashkëpunimin e miqve dhe kolegëve për ta bindur që ai është i çmendur. Nuk ka rrugë tjetër përveçse të arratiset, sa më larg që të mundet. Do t’i bëjë punë?
Për asnjë lexues nuk do të jetë e lehtë të rimendojë për këtë libër - ku gjejmë atmosferën vizionare dhe paranojake të këtij Philip K. Dick, mbi të cilin Emmanuel Carrère ka shkruar me një finesë të shkëlqyer – pa asnjë grimë turbullimi.
“I MAHNITSHMI MAGJISTARI I OZIT” RIVJEN NË NJË VERSION TË RI
Aventura e Dorotisë e cila pasi e rrëmben uragani, kërkon si e si të kthehet në shtëpi, duke takuar personazhe të ndryshme e duke vizituar vende të jashtëzakonshme - ju paraqitet fëmijëve në një version të ri, më të thjeshtë, pajisur me mjete për të lehtësuar leximin dhe me plot imazhe mbresëlënëse, të përkthyer nga Virgjil Muçi.
Ndiqni Dorotinë dhe qenin e saj Toto në aventurën e tyre në mbretërinë e Ozit. Aty ata miqësohen me Dordolecin, Druvarin prej teneqeje dhe Luanin frikacak. Por Doroti do të rikthehet në Kansas. Prandaj ajo kërkon ndihmën e magjistarit të Ozit, por rrugës përballet me vështirësi të mëdha dhe një shtrigë të pabesë.
EMMANUEL TODD, ESE MBI DEKOMPOZIMIN E SISTEMIT AMERIKAN
“Shtetet e Bashkuara të Amerikës po bëhen një problem për botën. Deri tani, ishim mësuar që tek ato të shihnim kryesisht një zgjidhje. Garantuese të lirisë politike dhe të rendit ekonomik botëror përgjatë një gjysmë shekulli, ato po shfaqen gjithnjë e më shumë si një faktor çrregullues ndërkombëtar, duke ushqyer, atje ku munden, pasigurinë dhe konfliktin.”
Kështu shkruhet në hyrjen e esesë së autorit Emmanuel Todd, “Pas Perandoria”, që ka ardhur në shqip e përkthyer prej origjinalit në frëngjisht nga Krenar Hajdëri.
Në thelb, në situatën aktuale gjëja më shqetësuese është mungesa e një modeli shpjegues të kënaqshëm rreth sjelljes amerikane. Përse "Fuqia e vetme" nuk është më, në përputhje me traditën e vendosur të nesërmen e Luftës së Dytë Botërore, kryesisht babaxhane dhe e arsyeshme? Përse është ajo kaq aktive dhe destabilizuese? Mos vallë sepse është e gjithëfuqishme? Apo përkundrazi, sepse ndjen se po i ikën prej duarve bota që është në lindje e sipër?
Emmaniel Todd, lindur më 1951, është diplomuar pranë Institutit të Studimeve Politike të Parisit dhe doktoruar në fushën e historisë pranë Universitetit të Kembrixhit.
Melodia e Vargut
Sonila Strakosha
Antela Voulis
Antela Voulis ka lindur në Korçë. Ka kryer studimet e larta për gjuhë shqipe e letërsi në universitetin “Aleksandër Xhuvani” në Elbasan dhe master në letërsi në Universitetin e Tiranës. Mban titullin Doktor i Shkencave në gjuhësi, marrë nga Akademia e Studimeve Albanologjike në Tiranë. Ka një përvojë të gjatë si redaktore gjuhësore në fushën e botimeve artistike, shkollore dhe universitare.
Librin e parë me poezi, të titulluar “Ndoshta një ditë”, e ka botuar në moshën 18-vjeçare. Libri i dytë me parathënien e Dritëro Agollit, titullohet “Pranverë e harruar” Gjithashtu ka botuar edhe dy libra gjuhësorë për mësimin e gjuhës greke.
Aktualisht jeton e punon në Pragë.
UNË TË KAM SHPIKUR TY
Unë të kam shpikur ty
Për hir të dhimbjes sime
Për hir të dhimbjes tënde
Kur jam e lodhur nga bota
Nga të gjitha kotësitë
Nuk më mbetet gjë tjetër
Veç të nisem me ty
Në fluturim si zogjtë
E qiellin ta mbushim
Me melodi prej drite
Dhe diku atje larg
Në shtëpinë e perëndive
Të duhemi edhe më shumë
Dashuria ime prej ajri e shiu
E pakrahasueshme
Me asgjë mbi dhe
Unë të kam shpikur ty
Dhe nuk kam turp
As nuk pendohem
Sepse kaq e bukur sa je
Kurrsesi nuk mund
Të jesh e vërtetë…
INDULGJENCË POETIKE
E kam përfytyruar fytyrën tënde
Kohë më parë
Zërin tënd e kam dëgjuar
Si eho në humnerë
I kam puthur shkronjat
E fjalëve të tua
Sikur të ishin trupi yt
I kam lagur me lot ato fjalë
Kur masja largësinë
Me vonesën e pranverës
Përpara se të të njihja
Dashurova një të panjohur
Që fliste gjuhën time
Hëna e kuqe e kësaj nate
Më kujton mrekullinë e universit
Si e qeshura jote në cep të buzës
Si quhesha unë para se të të njihja?
Po ti?
PESHA E SHPIRTIT
Disa gramë peshojnë flokët
Pavarësisht nga ngjyra
Apo nga thinjat
Edhe sytë po aq
Blu, të zinj, kafe a jeshilë
Trupi, mishi e kockat
Këto i dimë
Peshohen me kilogramë
Dhe gjaku me litra
Po shpirti sa peshon vallë?
Thonë 21 gramë
Pas vdekjes, thonë....
Në të gjallë, sa?
Komente
