Qeveria franceze e formuar mbrëmjen e djeshme ka rënë tashmë. Kryeministri Sebastien Lecornu, këtë mëngjes të hënën, shkoi në Pallatin Élysée për t’i paraqitur dorëheqjen presidentit Emmanuel Macron, i cili e pranoi atë.
Është një situatë pa precedentë dhe tani hapet një fazë plot pasiguri: ose Macron ndryshon plotësisht linjën dhe, pas tre kryeministrave të qendrës së djathtë (Barnier, Bayrou dhe Lecornu), përpiqet të emërojë një kryeministër nga e majta — me pak gjasa që të marrë mbështetje në parlament — ose e pranon mungesën e një shumice dhe shpall zgjedhje të parakohshme.
Dorëheqja e Lecornu-së u parashikua nga Ministri i Brendshëm Bruno Retailleau, udhëheqës i republikanëve. Edhe pse ai është pjesë e kabinetit të ri të emëruar të dielën në mbrëmje, Lecornu denoncoi se ekipi "nuk pasqyron ndarjen e premtuar: duke pasur parasysh situatën politike të krijuar nga ky njoftim, unë do të mbledh komitetin strategjik të republikanëve", i cili mbledh figurat kryesore të partisë.
Mbledhja e të djathtës gauliste po zhvillohet këtë mëngjes të hënën, dhe sipas disa burimeve, republikanët i kanë paraqitur kryeministrit Sébastien Lecornu, një mbështetës i flaktë i Presidentit Macron, një ultimatum: ose largohet Bruno Le Maire, ish-ministri i Financave, i cili u thirr papritur në Ministrinë e Mbrojtjes, ose largohemi ne. Nuk kishte nevojë; ishte Lecornu ai që u largua.
Sulmi ndaj Bruno Le Maire, i cili vetëm një javë më parë në një intervistë kishte përjashtuar plotësisht rikthimin e tij në politikë, ka rrënjë të vjetra – ai konsiderohet si tradhtar i partisë, pasi në vitin 2017 preferoi të bashkohej me Macronin – por edhe arsye të reja, pasi si ministër i Financave për shtatë vjet ai shihet si bashkëpërgjegjës për katastrofën e borxhit publik (3.500 miliardë euro, një mijë më shumë gjatë menaxhimit të tij), të cilën qeveria e re Lecornu duhej të përpiqej ta ndreqte, pas dështimit të kryeministrave Barnier dhe Bayrou.
Por lista e ministrave e shpallur të dielën në mbrëmje, pothuaj identike me atë të qeverisë Bayrou të rrëzuar në fillim të shtatorit, shkaktoi reagime në të gjitha formacionet politike, madje edhe mes vetë makronistëve, të cilët ishin të mbipërfaqësuar pavarësisht se nuk kishin shumicën. Ish-kryeministri makronist Gabriel Attal e quajti “një spektakël të trishtë”.
“Nuk kanë shumicë, por refuzojnë kompromiset. Rrëzohen, por qëndrojnë në vend. Me çfarë po luajnë makronistët? Këmbëngulja e tyre e zhyt çdo ditë e më shumë vendin në kaos,” tha Boris Vallaud, kryetar i grupit socialist në Asamblenë Kombëtare, para se Lecornu të jepte dorëheqjen.
Edhe Tubimi Kombëtar i ekstremit të djathtë iu bashkua kundërshtimeve. “Zgjedhja e kësaj qeverie identike, me shtesën e njeriut që e çoi Francën në faliment (Bruno Le Maire), është patetike,” deklaroi Marine Le Pen, kryetare e grupit të ekstremit të djathtë.
“Kjo qeveri është një gjest përbuzës ndaj francezëve. Të njëjtët njerëz, të njëjtat politika. Për më tepër, rikthehet njeriu që ka bërë një mijë miliardë euro borxh. Kjo provokim nuk do të mbetet pa pasoja,” paralajmëroi Éric Ciotti, ish-gollist që verën e kaluar kaloi me partinë e Marine Le Pen dhe Jordan Bardella-s.
Lideri i France Insoumise, Jean-Luc Mélenchon, i së majtës radikale, shkroi në X: “E gjithë kjo, për këtë? Qeveria Lecornu është një kortezh të mbijetuarish, i përbërë në 80% nga anëtarë ose ish-anëtarë të së djathtës Républicains, të marrë në punë për të vazhduar një politikë që ka shkaktuar kaq shumë vuajtje popullore dhe dëme ekologjike.”
Sekretarja e Partisë së Gjelbër Marine Tondelier, kritikoi nga ana e saj makronistët që “po shpikin çmimin për paaftësinë”, duke iu referuar emërimit të Bruno Le Maire. “Përbuzja e tyre ndaj demokracisë arrin një nivel të ri: ata mbajnë një përgjegjësi të rëndë për neverinë e francezëve ndaj politikës.”/Corriere della sera
Komente
