Tani, për gjithë të interesuarit dhe të anëtarsuarit, Këshilli Kombëtar i PD-së, u mblodh… formalisht, në shkelje të normave, pa statut, për të ndryshuar statutin, që as nuk e dinte kush, e as nuk e lexoi askush.
Shfaqja filloi, e për pak ditë do të ulet sipari, ku komedia groteske “një anëtar një votë”, e luajtur nga shumë aktorë karagjoz në skenat e politikës, do na shkrijë së qeshuri. Ndërsa unë do qaj, po po, do të qaj, për atë që do të vijë më pas: Kthimi i opozitës në një sindikat, pa shtëpia e kampe pushimi, por me pronësi të dyshimtë të një ndërtese ushtarakësh… SHQUP-it.
Lulzim Basha, pas direktivave prej “strategu”, i dha fund mëdyshjes, se kë donte më fort, veten apo Sali Berishën, njeriun që e mori nga rruga e spiunllikut dhe e uli në krye të demokratëve shqiptarë?! Pa pasur asnjë meritë, asnjë kontribut, e pa e lidhur asgjë me të djathtën, po ndodh e pabesueshmja. Ai, duam apo nuk duam ne, e ka uzurpuar selinë dhe tek porta ka varur tabelën si çdo pronar ardhacak: SHQUP-i tokë e xanun… pronari Lul Humbësi!
Askush, mos të mendoj se Luli është budalla në politikë, sepse politika e llojit të tij është pseudopolitik dhe në shqip përkthehet intrigë! Nuk është e nevojshme të shpjegoi se sa intriga thuri Luli, për të ardhur deri aty, ku është sot: pronar i vetëm i godinës, që për të, është kullë ngujimi. Askujt mos t’i shkoi ndërmend, se ardhacaku i aeroportit do të lëshoj kryetarllikun, pasi dalja nga ajo derë, është hapja e dyerve të ferrit… burgut! Sikurse babai i tij shpirtëror, që i fali “Kullën e Lanës”, sepse për veten rindërtoi atë në Viçidol, me të njëjtin motiv, për tu ngujuar prej “gjaksve”, ai do dali nga ajo derë, vetëm pasi të “paguaj gjakun”!
Tani, në gjak nuk është vetëm me ato që ua futi, duke u lëpirë prej vitesh, por edhe me Berishën, atë që gjithmonë ka humbur, nga ata që mendonte se e kishin idhull. Lulzim Basha e di mirë, sepse është aty ku është dhe, që nuk duhet të jetë më. Berisha, e emëroi kryetar de jure, për të qenë vetë kryetar de fakto, “në hije e në dritë”, e për t’i dhënë ushtarit të bindur, një mburojë të sigurt… që vlente për të dy!
Berisha është intiligjent djallëzor, ndaj nuk mund ta leshonte Lulin në “rrugë të madhe”, sepse ai di shumë, si tre herë ministër, që e kishte dëgjuar dhe ia kishte kryer të gjitha porositë me përpikmëri. Vendosja e tij në krye të PD-së, i dha Lulit siguri dhe besim, se kishte fituar paprekshmërinë nga ligji. Natyrisht, të arrestohet një kryetar opozite, në të gjithë botën është një precedent i rëndë, aq më tepër një mik i qarqeve europiane që “vdesin për të dhe sëmuren për ne”. Por kjo, ka pak ose aspak gjasa t’i ndodh, për aq kohë, sa ai është kryetar, edhe sikur vetëm me letra!
Ndaj, Basha e nuhati rrezikun që i kanosej, kur shikonte, që çdo ditë e më shumë, po rrëshkiste drejt rrugës pa kthim, të largimit nga PD-ja, e ku faktori kryesor ishin njerëzit me reputacion dhe të papërlyer në të djathtën shqiptare, si dhe plakja e largimi përfundimtar i Berishës nga politika. Ai si “biri i intrigës”, ia arriti qëllimit, e nuk duhet nënvlerësuar kurrë si humbës nga ne, demokratët dhe demokracinë, sepse është fitues për xhepat e tij dhe të “humbësave të kënaqur”, që e rrethojnë.
Tashmë mbetet vetëm Kuvendi Kombëtar “formal”, për t’i dhënë dorën e fundit të kurorëzimit të Lulzim Bashës kryetar i përjetshëm, sepse tabela: “Opozita tokë e xanun”… pronar humbësi i pafre, nuk shkulet më, deri sa në sindikatën SHQUP, përfaqësuesit e demokratëve do jenë: Ervini, Grigja, Klevisi… dhe tufa e deleve, që ngopen me një grusht bar. Një humbje e madhe për Shqipërinë… vdekja e opozitarizmit!