Askush nuk vë dot bast, nëse PD do të mbijetojë apo jo pas dy vitesh, nga ky cikël i egër i bojkoti dhe ikjes prej zgjedhjeve. Por si një parti që ende ka një bazë historike, edhe pse të zhgënjyer, dhe një histori 30- vjeçare, ajo mund të rrudhet shumë, por mund të mbijetojë, duke ndarë elektorat me partitë e reja që po formohen. Por e sigurtë është, që partitë e vogla aleate me të, do të asgjesohen.
Pesë partitë e vogla të koalicionit opozitar, të cilat deri tani kanë jetuar si këpushë në vithet e PD, tani nuk kanë më asnjë shans për të mbijetuar.
Në zgjedhjet e vitit 2017, të pesta këto parti që kanë vetëm kryetarë, ju bashkangjitën çadrës dhe i qëndruan besnikë Lulzim Bashës, pasi ky i fundit iu premtoi vende në Parlament, në shkëmbim të spastrimit politik të kundërshtarëvet tij, brenda partisë. Pra, pesë kryetarët aleatë të Bashës, u përdorën si garniturë politike për të pastruar hesapet me kundërshtarët brenda partisë.
Dhe skema funksionoi. Basha i futi Shehin, Mediun, Ndokën, Dulen dhe Dukën në listat e PD, duke hequr Topallin, Boden, Patozin, Bregun, Rulin, Imamin etj, të cilët secili më vete kanë vota më shumë se secili prej kryetarëve aleatë të Bashës, që i zëvendësuan.
Tani historia po përsëritet, por jo fati i saj. Pas këtij bojkoti, PD kalon në kufijtë e mbijetesës dhe elektorati i vogël dhe i papërfillshëm i këtyre partive të vogla, ose i bashkangjitet partive të reja, ose eleminohet fare, duke votuar partitë e tjera në garë.
Elektorati i partive të vogla nuk është as ideologjik, as historik, por thjesht pragmatist. Ata janë bërë me partitë e vogla për interesa të vogla dhe kur këto parti nuk janë më në garë, ata nuk kanë pse qëndrojnë me ta.
Ndaj rezultati i sigurtë i këtij bojkoti, është shkrirja e pesë partive të vogla dhe LSI-së, dhe mbijetesa e dhimbshme e PD, e cila ende nuk është e sigurtë.
Pas dy vitesh, skena politike shqiptare do të transformohet thellë, pasi rënia e PD do të marrë pas dhe Partinë Socialiste, e cila do të ketë nevojë ose të reformojë bazën e saj ideologjike, duke u kthyer majtas, ose të degradojë si parti establishmenti.
Ndaj të gjithë ata që bëjnë llogari për të përmbysur sistemin, duke menduar se sistem quhet pjesa e pushtetit, në fakt janë duke prerë pemën ku kanë hipur. Dhe mire po bëjnë.
Shqipëria ka nevojë për një riformatim të klasës politike, dhe megjithëse duket regresiv, akti i PD-së mund të jetë më pozitivi në historinë tonë, pasi mund të jetë fillimi i ndryshimit të madh, duke nxjerrë nga skena partitë tradicionale 30- vjeçare, pas aktit kamikaz të PD-së.
Cikli i pastrimit duket se po fillon me aleatët e PD, LSI, PD, e pastaj nevojën për ndryshim në PS.
Alarmi i partive të vogla që tashmë kërkojnë tryezë me presidentin dhe zgjidhje të minutave të fundit, nuk është gjë tjetër veçse kthjellimi, se janë orët e fundit të tyre në politikë.
Por problemi është se janë orët e vona, dhe nuk ka kush i shpëton. Kapiteni i anijes ku ata kanë hipur, është i detyruar t’i hedhë në det, si ngarkesë e tepërt, me shpresë se vet do të dalë në breg.
Nëse ka gjë të sigurtë pas 30 qershorit, nuk është se s’do ketë më PD. Ajo është ende e disktueshme. Por e sigurtë është, se nuk ka më Mehdiu, Shehi, Ndoka, Duka, Dule dhe Monika. Këto janë parti interesash dhe pas 30 qershorit, askush nuk ka më interes për ta. As PD.
Komente
Do I shpetoje Ilir floriri.Presideni Kushtetues, dhe opozitari praktik.Meta me mire do ishte ta therirste poziten ne dialog si me opoziten, se sa opoziten me njerin nga opozitaret,Ky dialog eshte,aktrim politik,si deklaratat sakrifikuese e para sdisa ditesh , eshte fars dekori per opinonin e mbrendshem dhe te jashtem.
Përgjigju