80 vite më parë, në datën 8 shtator 1943 Italia kapitulloi, por vendin e saj në Shqipëri e zuri ushtria gjermane.
Përgjatë këtij pushtimit rendi qeverisës de jure i Shqipërisë ka qenë "Mbretnija Shqiptare".
Ndryshe nga pushtuesit italianë, gjermanët nuk kishin interesa afatgjatë në Shqipëri, prandaj ndoqën një politikë më elastike ndaj shqiptarëve.
Para armëpushimit midis Italisë dhe forcave aleate më 8 shtator 1943, Shqipëria kishte qenë në një bashkim de jure me Mbretërinë së Italisë. Pas armëpushimit dhe daljes së Italisë nga Boshti, forcat ushtarake gjermane hynë në Shqipëri, duke e futur në sferën e saj të ndikimit.
Një "Shqipëri e Madhe" dhe pavarur nuk ishte një problem për pushtuesin gjerman, ndaj Gjermania i njohu një "sovranitet relativ".
Gjermanët favorizuan Ballin Kombëtar mbi legalistët e Mbretit Zog I dhe për këtë arsye Balli Kombëtar ishte përgjegjës për Shqipërinë nën sundimin gjerman. Shqipëria nën Ballin Kombëtar përfshinte pjesën më të madhe të Kosovës, si dhe Maqedoninë Perëndimore, qytetin e Tutinit në Serbinë Qendrore dhe një rrip të Malit të Lindjes. Ishte politika e Ballit Kombëtar që të ketë të gjitha territoret e populluara shqiptare nën një shtet.
Një "qeveri neutrale" u formua mes gjermanëve dhe Ballit Kombëtar në Tiranë.
Gjermanët shpallën gjendjen e luftës në vend, kërkuan dorëzimin e armëve dhe kërcënuan që për çdo gjerman të vrarë do të vriteshin 10 shqiptarë. Çdokush që kapej me armë ose materiale ushtarake do të pushkatohej. Gjermanët ndërmorën një numër ekspeditash ndëshkimore të cilat u shoqëruan me mizori.
Me krijimin e Aleancës së Madhe, gjermanët filluan të humbasin luftën. Me situatën e tanishme duke favorizuar komunistët, partizanë filluan një sulm të plotë në gjermanët dhe Ballin Kombëtar , lufta vazhdoi deri me çlirimin e kombit me 28-29 nëntor ku u shpall Pavarësia.
Ndryshe nga Italia, Gjermania do të përpiqej të krijonte përshtypjen se nuk synonte aneksimin dhe kolonizimin e Shqipërisë, se ajo kishte qenë e detyruar nga rrethanat e luftës të pushtonte Shqipërinë dhe se qëndrimi i tyre ishte i përkohshëm.
Në arenën politike shqiptare, në vjeshtën e vitit 1943, del dhe një grupim i ri politik, Partia e Legalitetit, e përbërë nga mbështetësit e mbretit Zog. Edhe ndaj këtij grupimi të ri, PKSh/FNÇ mbajti një qëndrim armiqësor. Të gjitha këto shënuan, krahas rezistencës kundër pushtuesit, dhe tiparet e një lufte civile në Shqipëri
