Sinjali që erdhi nga Nikollë Lesi, nuk është i vetmi apo i fundmi.
Ka kohë që Ilir Metën e kanë braktisur pak nga pak të gjithë “kolonelët” mediatikë të tij, që nga Zheji, Babaramo, apo edhe Arjan Çani që nuk e kanë fshehur deri dje një përkrahje për “Lirin”, apo “Liken”.
Pezmi i Lesit për mungesën e nderimit të “Koha Jonë” në jubileun e rëndësishëm të saj të 30 vjetorit, realisht është i argumentuar dhe me të drejtë.
“Koha Jonë”, jo vetëm sepse mbushi një jubile të rëndësishëm, por edhe sepse ka qenë një nga zërat më të rëndësishëm në vitet e para të postkomunizmit shqiptar, si zëri i gazetarisë dhe mendimit të lirë, e meritonte një dekoratë nga presidenti Ilir Meta.
I cili duhet thënë se e ka liruar dorën për këdo, madje edhe për restorante, bujtina apo edhe për mish helli.
Nga ana tjetër “Koha Jonë” prej disa vitesh ka qenë thuajse zëri zyrtar i Ilir Metës, dhe kjo jo vetëm në editorialet e Nikollë Lesit, por edhe në shkrimet balline të kësaj gazette, që kanë përçuar politikën kryesore të LSI-së.
Po atëherë përse Meta nuk e nderoi “Koha Jonë”?
Duket se kemi të bëjmë me një zhvillim të njohur të politikës shqiptare dhe edhe të Ilir Metës, i cili nuk ka shumë besim tek njerëzit që i rrijnë afër.
Përvoja e ka treguar se sa më afër i rrijnë njerëzit, aq më pak i beson Ilir Meta.
Ai ka një koncept të çuditshëm të besueshmërisë dhe luajalitetit, e kërkon atë në një formë jo partneriteti, por marrëdhënie shoqërie apo miqësie, në mes interesit dhe ndjenjës njerëzore.
Kjo gjithmonë ka prodhuar trauma në marrëdhëniet e Metës me njerëzit afër tij.
Dëshmi është marrëdhënia me të ndjerin Dritan Prifti, që ishte më i afërti i Ilir Metës, pasi kreut të LSI-së së atëhershëm i iku e gjithë udhëheqja, me Xhufin, Brokajn, Klosin etj.
Përveç Priftit, kjo marrëdhënie u përsërit me Lefter Kokën, Nasip Naçon, madje edhe me Haxhinaston, i cili nuk është ai që ka qenë si dikur në LSI.
Apo edhe me vetë Monikën, që edhe pse burrë e grua, dukshëm dhe ndoshta edhe normalisht, nuk kanë besim apo kuptim të ndërsjelltë mes vedit.
Pse po ndodh kjo me Ilir Metën? A po i rrëshqet toka nën këmbë?
Duket se po, e kjo nuk është gjë e re në marrëdhëniet e tij me enturazhin e tij.
Kur ishte kryeministër në vitin 2001, Meta thuajse kishte me vete të gjithë ambientin mediatik, analistët e sotëm të paneleve që e përkëdhelnin, që morën kredi të buta e të buta fare, e sot nuk është se kanë shumë zë në media, sepse helbete…
Po edhe sot pas 20 e sa kusur vjetësh jemi në të njëjtën situatë; Metës po i rrëshqet këmba sepse financiarisht nuk është më ai i “pari”, politikisht është i rrënuar, institucionalisht është drejt shkarkimit.
E sot Iliri është i vetmuar. Nuk është hera e parë, gjithsesi duket se e priste, ndaj dhe nuk e ka lëshuar dorën e dekoratave pas 25 prillit.
Megjithatë për “koha Jonë” nuk kishte pse tregohej kaq kurnac…/ Gazeta Tema
