“Dhe unë kam ngecur këtu me të katër gomat në tokë, të ngecura në asfalt. Dhe nuk lëviz për përkujtimet e këtij m*ti”
Kështu bosi i Cosa Nostra-s Matteo Messina Denaro, më 23 maj, ditën e përkujtimit të masakrës së mafias ‘Capaci’, që i mori jetën gjyqtarit Giovanni Falcone, është shprehur në një bisedë me disa pacientë të njohur gjatë terapisë së kancerit. Bezdisja e tij ishte se për shkak të kremtimeve kishte ngecur në trafik.
“Botë e fëlliqur”, mallkonte ai në mesazhin e regjistruar që është publikuar sot.
Ndërkohë që të tjera biseda të tij pritet të publikohen sonte. Frika nga sëmundja, vetmia, por edhe pika urrejtjeje që të bëjnë të dridhesh. Këto janë mesazhet që merr nga transkriptimi i bisedave të tij dhe imazhi që merr për Denaron, që del nga biseda me një grua me të cilën ishte lidhur për një vit e gjysmë, nga viti 2021.
Përmbajtja e bisedave përmes Ëhatsapp do të dëgjohet sonte në televizionet italiane por disa tashmë janë publikuar.
“E takova këtë grua në një qytet buzë detit midis Trapanit dhe Palermos - shpjegon gazetari që pritet t’i publikojë sonte, dhe nga historia e saj kuptova se mes tyre kishte lindur një marrëdhënie intensive, ajo që lind mes njerëzve që ndajnë një dramë dhe harmonizohen. Ata folën për gjithçka: për jetën, për familjen, për sëmundjen dhe në një moment filluan të takoheshin, të bënin takime edhe përtej klinikës”.
Gruaja nuk dyshonte. Messina Denaro i kishte thënë se ishte një sipërmarrës i suksesshëm, kishte tre vajza, ishte i divorcuar, i pasur, kishte jetuar jashtë vendit. Por nuk i jepte ndjenjën e dëshirës për t'u fshehur: frekuentonin restorante, madje edhe jashtë, ai shkoi ta merrte me makinën e tij, Giulietta-n e famshme, pa shofer, të cilën e përdorte vetëm për terminet në klinikë.
Në një prej bisedave duket lidhja e ngushtë që ata kishin me njëri-tjetrin, besimi i madh, pasi rrëfimet janë shumë intime, sidomos kur flet për dashurinë për nënën e tij.
«Ana, vajza (kujdestare, ed) që rri me nënën time, mbrëmë më kërkoi. Ajo gjeti një fletë të shkruar nga nëna ime në dorën e saj. Nëna ime nuk është më mirë, por ka shkruar shumë gjëra. Gjëra të ndjeshme: “Ajo kthehet nga unë duke më thënë se kur të vdesë në funeralin e saj, ajo dëshiron grup muzikor. Dhe duhet të luajë gjithmonë një melodi të vetme: ‘Marshin Radetzky’. Por kush tha që unë vdes pas saj? Ajo nuk e di, por unë e di. Megjithatë, meqë ajo e do këtë gjë, unë do ta bëj, sepse vullneti i popullit ruhet. Nëna ime ishte e tillë, një tip i çuditshëm”.
Bosi dërgon herë pas here disa mesazhe, ku më së shumti i flet si një mik i vërtetë:
«E dashur, kam pasur momente të tmerrshme në jetën time, edhe nëse nuk mund t'i shohësh. Dhe nuk po flas për kancerin”
Dhe ka momente në të cilat ai i beson asaj brishtësinë e tij.
“Ndihem i braktisur. Si një endacak me këmbë të thyer në një pellg këtë natë Krishtlindjesh. E gjithë kjo është e pavlerë për mua (siç e përcakton ai spitalin, ed), kam nevojë për dashuri. Por a është e drejtë të lutesh për dashuri?
