Regjisori Ilir Butka ka reaguar për ndarjen nga jeta të kineastit Kristaq Dhamo duke treguar se biseda e tyre e fundit ishte para disa muajsh kur i uroi ditëlindjen. Butka rrëfeu se mori përgjigje nga Dhamo, i cili i shkroi se e kishte marrë malli për të. Pas mesazhit, zhvilluan për herë të fundit një bisedë të gjatë me telefon.
Biseda mes tyre
Ilir Butka: I dashur Profesor, edhe 100 të tjera ju uroj! Gëzuar dhe përqafime!
Kristaq Dhamo: I dashur Ilir, të falenderoj shumë për urimet por desha të të pyes: ç’të bëj me ato 100 vite? Më duken pak si shumë, a po më jep edhe ndonjë këshillë si ti kaloj?! Më ka marrë malli për bisedat e bëra me ty. Të uroj shëndet e pasion të përhershëm krijues.
Ilir Butka: Ndonjëherë në urime të tilla ne shprehim në mënyrë të pavullneteshme dëshirën tonë për të mbajtur në këtë jetë të afërm, miq, personazhe që i admirojmë si shprehje e egoizmit tonë. Ne ndjejmë që ata na përkasin dhe nuk duam ti humbim. Është nga ato rastet e rralla kur ndjenja e përkatësisë nuk dëmton askënd përkundrazi ndihmon jo vetëm personazhin e admiruar por edhe admiruesit e tjerë të tij, që të gëzojnë ekzistencën e të preferuarit të tyre. Pra është një përjetim jo personal që ndahet midis shumë njerëzve. Duket sikur dëshirat e tyre, si fije të padukshme mbajnë në jetë dashurinë e tyre të përbashkët.
Urimi për 100 vite është një konvencion për të treguar një maksimum, me të cilën si duket është limituar ADN-ja njerëzore. Ju pyesni: ç'të bëj me ato vite? Jam i bindur qe ju do të dini ç'të bëni me to sikundër ka ndodhur me vitet e jetës tuaj. Njerëzit krijues si ju jetojnë jashtë dimensioneve konvencionale në hapësire dhe kohë ndaj dinë të mirë administrojnë limitin që na është imponuar padrejtësisht. Do të doja të takoheshim dhe të bisedonim gjatë. Ju përqafoj fort.
Lajmi kryesor: