VARSHAVË – Dy trilionë dollarë. Kjo shifër është përfshirë në çantën e synimeve, propozimeve dhe paralajmërimeve që komisioneri i tregtisë së BE-së, Maros Sefcovic, do të marrë me vete në udhëtimin e tij drejt Uashingtonit nesër. Për çfarë bëhet fjalë? Bëhet fjalë për shumën e obligacioneve të qeverisë amerikane të mbajtura nga zona e euros – në thelb, për obligacionet e qeverisë me flamurin me yje që janë blerë nga evropianët. Kjo përfaqëson gati 8 për qind të gjithë borxhit publik të SHBA-ve.
Sepse armët financiare po hyjnë me forcë gjithnjë e më të madhe në luftën tarifore. Menaxhimi i borxhit dhe raporti i këmbimit mes dollarit dhe euros janë bërë pjesë e kësaj përplasjeje. Dhe ndër argumentet që Komisioni synon të përdorë për të bindur Donald Trump, janë pikërisht këta dy mijë miliardë dollarë.
Sefcovic do të takohet nesër me homologët e tij amerikanë për të rifilluar negociatat që u ndërprenë papritur dy javë më parë. Anëtari sllovak i ekzekutivit evropian, i cili po shfaqet gjithnjë e më shumë si një mbështetës besnik i Ursula von der Leyen, do të paraqitet në kryeqytetin amerikan me të paktën dy kërkesa konkrete.
E para mund të konsiderohet si pasojë e zgjedhjes së bërë dje për celularët dhe kompjuterët. Në thelb, BE-ja po kërkon të pezullojë ose të ulë tarifat e mbetura për çelikun, aluminin dhe makinat. “Amerikanët – theksoi dje ministri i Jashtëm francez, Eric Lombard – kanë pezulluar vetëm një pjesë të masave të shpallura. Ata ruajnë rritjen me 10% të tarifave doganore për të gjitha produktet evropiane të importuara në SHBA, pa përmendur masat e konfirmuara për çelikun dhe automobilat. Pra, jemi përballur me më pak lajme të këqija sesa pritej. Për këtë arsye, Evropa duhet të vazhdojë të mbajë presionin.” Prandaj, Bashkimi Evropian e konsideron tërheqjen nga masat ndëshkuese për këto tre mallra si një akt vullneti të mirë që do t’i vendoste negociatat në rrugën më të mirë.
Kërkesa e dytë ka të bëjë me diskutimin e asaj që Presidentja e Komisionit e ka quajtur “zero me zero” – pra, anulimin e tarifave reciproke. Në këtë mënyrë do të krijohej një zonë e vërtetë e tregtisë së lirë, ku të dy kontinentet “ulin kapelat e tyre” dhe ecin drejt bashkëpunimit.
Dhe, duke qenë se askush në Kontinentin e Vjetër nuk i beson më manjatit, krahas të gjitha kundërmasave tregtare – nga tarifat e deri te taksa e internetit – po merret parasysh edhe mundësia e përdorimit të argumentit të borxhit publik. Stoku amerikan, në fakt, ka arritur në mbi 36 trilion dollarë. Nga kjo shumë, mbi tetë mijë miliardë janë të ndaluar jashtë vendit, prej të cilëve 25 për qind janë në eurozonë. Një trilion tjetër ndodhet në duart e kinezëve. Dhe kështu, BE-ja dëshiron ta vendosë edhe këtë faktor në tavolinë – duke pasur parasysh se gjithsej mbi gjashtë trilion dollarë obligacione skadojnë brenda një viti.
Pra, nëse ai mal me letra me vlerë fillon të shkërmoqet, nuk do të jetë e lehtë për Shtëpinë e Bardhë – siç kanë treguar ditët e fundit – ta rindërtojë atë. Për të mos përmendur që, në marrëdhëniet e rivendosura midis Brukselit dhe Pekinit, një dosje i është rezervuar posaçërisht menaxhimit dhe blerjes së bonove. Në samitin BE-Kinë që do të mbahet në korrik, kjo temë do të jetë e pashmangshme ndër ato qendrore që do të diskutohen. Dhe Presidentja e Komisionit ndoshta mund të takohet me kryeministrin kinez Li Qiang disa javë para. Lufta tregtare, me pak fjalë, është në kufi me konfliktin financiar./La Repubblica
Komente
