Riorganizimi i kabinetit të Trump është një lajm i keq për Evropën dhe për këdo që shpreson se SHBA-të do të mbeten të angazhuara në skenën ndërkombëtare. Kjo për shkak se ngritja në detyrë dhe shkarkimi i këshilltarit të sigurisë kombëtare Mike Waltz nuk është rezultat i “chatgate”, e përdorur si justifikim për ta larguar nga Shtëpia e Bardhë të enjten, por vjen si pasojë e një beteje të brendshme mes izolacionistëve dhe tradicionalistëve – dhe fitorja duket se ka qenë në anën e izolacionistëve.
Edhe pse është e vërtetë që Sekretari i Shtetit Marco Rubio, të cilit Donald Trump i ka besuar përkohësisht edhe rolin e Waltz, është historikisht më i afërt me krahun tradicionalist, ai tani është i përqendruar krejtësisht në kandidaturën e tij për president në vitin 2028, duke vënë interesat personale mbi çdo gjë tjetër dhe duke u përafruar me pozicionet e bazës MAGA. Mbetet për t’u parë se sa do të zgjasë qëndrimi i ish-senatorit të Floridës në këtë rol të dyfishtë – rol që më parë e ka mbajtur vetëm Henry Kissinger – dhe nëse ai do të zëvendësohet nga dikush më i afërt me vijën izolacioniste. Për momentin, vendimi i Trump shihet si një fitore për ata që nuk identifikohen me ortodoksinë republikane në politikën e jashtme.
Waltz u shkarkua të enjten nga pozita si arkitekt i politikës ndërkombëtare të Shtëpisë së Bardhë, krahu i djathtë i presidentit për çështjet e sigurisë kombëtare dhe pika kyçe e komunikimit me Departamentin e Shtetit, të Mbrojtjes dhe Inteligjencës. Për të mos dhënë përshtypjen se ishte "hequr qafe", Trump e emëroi ambasador në OKB – pozicion që fillimisht ia kishte rezervuar deputetes Elise Stefanik, por u tërhoq nga emërimi i saj për të mos lënë bosh vendin në Kongres, që rrezikonte shumicën e brishtë republikane në Dhomën e Përfaqësuesve. Në teori, është një ngritje në detyrë, pasi kërkon konfirmimin e Senatit, por në realitet është edhe një rrezik për Waltz, i cili tani do të përballet me seanca dëgjimore ku do të pyetet për “chatgate” – skandalin e shpërthyer nga një grup bisedimi në rrjete sociale që ai kishte krijuar, ku për gabim kishte përfshirë edhe drejtuesin e “The Atlantic”, Jeffrey Goldberg.
Si këshilltar për sigurinë kombëtare, ai kishte përgjegjësinë më të madhe në këtë krizë, sepse ai kishte bërë gabimin fillestar. Megjithatë, skandali shpërtheu për shkak se kreu i Pentagonit, Pete Hegseth, publikoi në atë chat të pasigurt planet për sulm kundër houthive në Jemen – një veprim i papërgjegjshëm. Prandaj, nëse Waltz është sakrifikuar dhe Sekretari i Mbrojtjes për momentin është kursyer, arsyeja nuk qëndron vetëm te “chatgate”. Kjo përforcohet edhe nga fakti se “pastrimi” përfshiu gjithashtu edhe Alex Wong, zëvendës këshilltar dhe ish-asistent i Mitt Romney dhe senatorit Tom Cotton, i akuzuar për qëndrim shumë të butë ndaj Kinës.
E vërteta është se Waltz – ish-deputet i Floridës dhe veteran i Afganistanit ku ka shërbyer me Forcat Speciale të Beretave të Gjelbra – është perceptuar prej kohësh si trup i huaj nga izolacionistët e lëvizjes MAGA. Laura Loomer, blogere ekstremiste që ka pasur ndikim të madh te Trump, ishte ndër të parat që hodhi dyshime mbi besnikërinë e tij ndaj presidentit, sepse ai shfaqej si përkrahës i ndërhyrjeve amerikane dhe skeptik ndaj Putinit. Pothuajse një “neokon” i maskuar, në të vërtetë shumë pranë Zelenskyt. Më pas, nuk ndihmoi as marrëdhënia e ftohtë që kishte me shefen e fuqishme të kabinetit, Susie Wiles, si dhe me zyrtarë të tjerë të Shtëpisë së Bardhë. Kur shpërtheu “chatgate”, kundërshtarët e tij e shfrytëzuan menjëherë mundësinë për ta larguar.
Rubio, për hir të së vërtetës, ka një histori personale më pranë tradicionalistëve të politikës së jashtme, duke nisur që nga trashëgimia e tij kubane. Por ai është përshtatur shpejt me Trump dhe e di që, nëse dëshiron një shans për të qenë pasardhësi i tij në 2028, duhet të mbajë fort bazën MAGA. Një ekuilibër i vështirë që mund të marrë fund nëse presidenti vendos t’ia heqë rolin e përkohshëm dhe t’ia japë Stephen Millerit – siç ka paralajmëruar Axios – një besnik i palëkundur i izolacionizmit./La Repubblica
Komente
