Të jemi të qartë qysh në krye të herës: as i pari s’duhej mbajtur në shtëpi dhjetë muaj pa akuzë, as i dyti s’duhet trajtuar si në kohën e komunizmit, kur vinte gazi i degës së brendshme e të çonte në burg “pa afat”. Për të qenë edhe më tej të qartë, as Ilir Meta s’duhej kapur për leckash si kriminel në mes të autostradës dhe as Ilir Beqaj s’kishte pse sillej me pranga në duar mes tunelit të kamerave në Parlament, vetëm që prokurorë e gjykatës të merrnin lëvdatat e lehta të rradhës nga populli i rrjeteve sociale. Hetime po, edhe dënime me vendim gjykate patjetër që po, linçime publike jo!
Të gjitha këto janë thënë e stërthënë nga të gjithë ne, me shkrim e me gojë në debate televizive e media të tjera prej shumë muajsh. Nuk ka të bëjë kjo as edhe një grimë me mbrojtjen e kësaj liste politikanësh që meritojnë hetim për çdo akuzë dhe dyshim, por vetëm me vendosjen e një standarti normal të aplikimit të drejtësisë që ecën sipas logjikës se nëse kështu trajtohet i fuqishmi, për më të thjeshtët, ne shqiptarët e tjerë, trajtimi rrezikon të jetë edhe më i ashpër dhe abuziv. Dhe kjo sjellje që sheh burgun si masën e sigurisë më të përdorur është e padrejtë, nëse i arrestuari nuk është kriminel që ka vrarë, tregtar droge që ka marrë në qafë jetë njerëzish apo delinkuent shoqërisht i rrezikshëm. Stërhollimi nëpër norma ligjore në këtë rast vetëm sa e fsheh një të vërtetë që po merr formë: drejtësia shqiptare ka ndryshuar kuajt por jo edhe mentalitetin e një kohe kur instikti bazik i prokurorit ishte të të plaste në burg e të hidhte çelësin nga dritarja!
Arrestimi i Erion Veliajt ishte diçka që përflitej prej muajsh. Vetë Veliaj ka qenë i qartë për eventualitetin e kësaj që ndodhi. Kodi i angazhimit në politikë është cinik. Ai të hedh nga dafinat e lavdisë e suksesit, tek biruca e burgut e plot peripeci të tjera të ngjashme.
Erion Veliaj duhet hetuar për të gjitha akuzat që ngre SPAK, por njëherësh duhet respektuar rigorozisht standarti i hetimit dhe prezumimi i tij i pafajësisë . I tiji dhe i kujtdo shqiptari që ndodhet në të njëjtën pozitë. Sepse ajo që shohim të shpaloset është një gjueti shtrigash ku këta që akuzohen si të korruptuar goditen me gurë pa folur ende gjykatat, nga të tjerë në politikë (prej vitesh të pagjykuar e hetuar), që akuzohen si të korruptuar dhe si VRASËS!
Kjo është klima surreale që po e krijon edhe vetë Spak me veprimet e tij disa herë gjysmake dhe refuzuese, siç është 21 janari, ku vjedhjet e prezumuara të njërës palë po përdoren si municion politik dhe elektoral nga pala tjetër, e cila prej vitesh ka mbi shpinë të shkruar “vjedhës dhe vrasës”. Të prezumuar edhe këta, natyrisht, derisa drejtësia e re ta ndajë mendjen për t’i gjykuar!
Me arrestimin e Veliajt, e më parë me nxjerrjen e Berishës nga arresti shtëpiak, Spak i shuajti dilemat nëse do të ndërhynte ose jo në fushatën elektorale që po nis. Dumani nuk u merakos fare se po arrestonte kreun e bashkisë së kryeqytetit dhe numrin dy të maxhorancës në ditën kur Berisha pozonte para kamerave me këshilltarin e Trump, duke i dhënë kësisoj hov spekulimeve se prokuroria e posaçme nxitoi të veprojë kundër “njerëzve të Soros” paralelisht me ardhjen në Tiranë të njerëzve të Donald Trump.
Në anën tjetër, duke zbritur nga kati i tetë Berishën për ta futur në fushatë dhe duke e marrë nga fushata për ta çuar në burg Veliajn, SPAK duhet të jetë i ndërgjegjshëm se, përtej sjelljes ndaj Erion Veliajt personalisht, ka prekur drejtpërdrejt në ecurinë e fushatës zgjedhore. E thënë thatë fare, veprimet e prokurorisë së posaçme po përkthehen direkt në vota të humbura ose të fituara në 11 maj, sipas kahut politik. Natyrisht që ky s’duhet të përbëjë parimisht problem për Dumanin, por vetëm parimisht ama, pasi opinioni publik e bazon pëlqyeshmërinë e tij edhe tek perceptimet dhe bindjet që krijon kur sheh sjelljet e institucioneve në raport me ligjin dhe raste konkrete.
Që Spak ka popullaritet në opinionin publik ky është një realitet i pamohueshëm. Dhe këtë e ka arritur duke treguar kurajo për të hetuar nivelet e larta të shtetit, çka duhet të vijojë ta bëjë me rigorozitet dhe konform ligjeve pa parë asnjeri në sy.
Por meqë gjellën pa kripë nga ajo me shumë kripë (të dyja të pangrënshme) e ndan fare pak gjë, respektimi i të drejtave të personave të hetuar e akuzuar dhe mënjanimi i spektakleve penale, është gjithaq i rëndësishëm. Sepse edhe këtu ndahet, veç të tjerash, një demokraci e kujdesshme për standartin e të drejtat, nga një regjim putinist formalisht në rregull me letrat, por në thelb shkelës dhe dhunues i të drejtave njerëzore e demokratike./Javanews/
Komente
