Amerika po bëhet gati të fusë në Shtëpinë e Bardhë të parin president të historisë së saj, të dënuar me vendim gjykate. Gjykata e Nju Jorkut vendosi se Trump është fajtor në skandalin e dhënies së ryshfetit për një aktore porno, në këmbim të heshtjes së saj. Por gjykata vendosi edhe se presidenti i zgjedhur nuk duhet të vuajë asnjë penalitet për dënimin e dhënë.
Pas një vargu të gjatë surprizash, skandalesh, gënjeshtrash, sulmesh personale, akuzash ndaj cilitdo që i del para, ndryshimi qëndrimesh e pozicionesh dhe gjithfarë akrobacish të tjera gjatë mandatit të parë dhe fushatës së mandatit të dytë, Donald Trump po bëhet gati të ulet në Zyrën Ovale me skendinën penale të bërë pis nga një dënim gjyqësor. Një kampion i padiskutueshëm i anormalitetit në pragun e një rrugëtimi që mund të ndryshojë të gjithë botën. Për keq, kuptohet.
Komediani i njohur amerikan Seth Meyer shprehej në njërin nga monologjet e ditëve të fundit në shoun e tij, se kishte pritur të dëgjonte diçka nga Trump për uljen e çmimeve të sendeve të konsumit, por kur kishte hapur televizorin kishte dëgjuar në shkëmbim kërcënimin për Kanalin e Panamasë, kur kishte pritur të dëgjonte sesi Trump do të shpaloste planin për emigracionin e paligjshëm, ose për uljen e kriminalitetit apo rritjen e mirëqenies së shtresës së ulët, kishte kishte dëgjuar sesi do të sulmohej Kanadaja, Groenlanda dhe sesi do ndryshonte emrin Gjiri i Meksikës!
Trump po shkartis letrat në tavolinë para se të ulet aty si lojtari kryesor. Kërcënimet e tij gjeopolitike, të drejtuara të gjitha ndaj vendeve aleate historike dhe të ngushta nënkuptojnë një vullnet të qartë të Donald Trump për ta çuar deri në fund bixhozin e rrezikshëm në punët e botës.
Ai që e prezantonte veten rregullisht si “presidenti i paqes” tashmë ka kërcënuar me aneksim dy shtete aleate të Nato-s, plus Panamanë. “Nuk e përjashtoj përdorimin e forcës kundër Groenlandës i tha ai gazetarëve para pak ditësh, ndërkohë që me vite është mburrur se sa kohë ishte ai president në vitet 2016-2020, Amerika nuk hyri në asnjë luftë apo konflikt të armatosur në botë.
Gjatë fushatës Trump premtonte që lufta në Ukrainë do të mbaronte ende pa hyrë ai në Shtëpinë e Bardhë në 20 janar. Kurse tani ata që prisnin që Trump të niste demarshet për të zgjidhur krizën ruso-ukrainase, duhet të rrinë e të dëgjojnë sesi Kanadaja 40 milionëshe do të kthehet në një provincë amerikane. Edhe ata që prisnin që Trump të niste kërcënimet ndaj Iranit apo Kinës, ose të njoftonte hapa konkrete për krizën në Lindjen e Mesme, dëgjojnë të shastisur gjithë ditën sesi ai kërcënon një shtet krej paqësor si Danimarkën.
Ndër arsyet për aneksimin e Groenlandës, që të kujtojnë të shkuarën koloniale të Perëndimit, Trump rreshton nevojën për të pasur në nën kontroll ishullin më të madh të botës, në mënyrë që aty të instalohen radarët që do të lajmërojnë nisjen eventuale të raketave balistike ruse drejt SHBA. Njeriu që dikur thoshte se Perëndimi i ka rënë në qafë Rusisë dhe se rusët nuk kanë ndërmend të na sulmojnë, por ne ju kemi vajtur tek dera e shtëpisë, sot kërkon të marrë një ishull në dispozicion në mes të Atlantikut për të vendosur sistemet e përgjimit të një sulmi bërthamor rus drejt Amerikës!
Që Trump e ka ndërruar komplet skaletën e premtimeve të fushatës elektorale, kjo është pak po e sigurt. Por që do ta ndërronte brenda pak ditëve uljen e çmimit të vezëve me kërcënimet ndaj vendeve aleate si Danimarka apo Kanadaja, këtë pakkush e priste.
Nga zgjedhjet e 5 nëntorit kanë kaluar vetëm pak javë dhe presidenca Trump duket sikur ka konsumuar tashmë një copë të madhe të mandatit të saj. “Perandoria e tarifave” që ai kërkon të instalojë si sfidë ndaj gjithë globit, shënon një të panjohur me pasoja ende të paqarta për të ardhmen në të katër anët e botës. Javët e fundit po na zbulojnë se nuk është vetëm Kina, Rusia apo Irani oibjektivi i kësaj strategjie, por edhe vende me demokraci liberale dhe që kanë qenë besnike ndaj SHBA në politikën e tyre të jashtme. Jo rastësisht këto ditë në Kopenhagen mediat e politikanët i kujtojnë jo pa ironi amerikanëve sesi Danimarka ju bashkua fushatave ushtarake të SHBA në vende si Afganistani dhe Iraku.
Kreu i shtetit më të fuqishëm të botës ka nisur të luajë poker me nervat e globit ende pa marrë detyrën. Megjithatë diçka ai nuk e ndryshon dot deri në 20 janar: do të jetë i vetmi nga 47 presidentët e Shteteve të Bashkuara që e kalon pragun e zyrës si një i dënuar nga drejtësia.
Komente
