Kryetari i Gjykatës së Lartë, Sokol Sadushi në Ditën e Drejtësisë ngriti zërin për problematikat me të cilat përballet sistemi gjyqësor në vendin tonë. Në fjalën tij gjatë një takimi me gjyqtarët, Sadushi evidentoi disa problematika lidhur së pari me infrastrukturën, duke thënë se godinat janë të amortizuara dhe nuk hapësira të mjaftueshme.
Sadushi tha se ajo çfarë është më e rëndë është se drejtësia po performon me dy standarde, ku në gjykatën e kryeqytetit seancat zhvillohen në zyrat e gjyqtarëve dhe pa audio, ndërsa në gjykatat në qarqe të tjera të vendit gjyqet mbahen në sallat gjyqësore.
Tri janë drejtimet kryesore, që evidentojnë mirë apo keq administrimin e drejtësisë.
Së pari: Ne të gjithë e dimë se gjykatat kanë mangësi të theksuara në infrastrukturë, që evidentohet me:
-godina të amortizuara dhe me kufizime të ndjeshme të hapësirës së duhur për punë,
-zyra të pamjaftueshme dhe më e rënda, në disa gjykata, pa salla gjykimi, ku seancat gjyqësore zhvillohen në zyrat e gjyqtarëve dhe pa regjistrimin e procesit në audio,
-një sistem elektronik, pothuajse anakronik, që nuk siguron informacion menaxherial, por vetëm informacion të kufizuar statistikor mbi numrin e çështjeve të regjistruara e të përfunduara,
-problematika të ndjeshme në mënyrën e administrimit dhe të arkivimit të dosjeve, të çështjeve të sigurisë, apo të krijimit të hapësirave të përshtatshme për publikun etj.
Nuk arrihet të kuptohet se përse është në atë gjendje kritike Gjykata e Shkallës së Parë të Juridiksionit të Përgjithshëm në Tiranë (dhoma Penale dhe Civile), që detyron zhvillimin e seancave gjyqësore në zyrë dhe gjyqtari nuk guxon të dalë prej saj, sepse në çdo moment do të ndeshet në korridoret e gjykatës me palët dhe me avokatët? Përse duhet të pranojmë Ne gjyqtarët të kemi drejtësi, që perfomon me dy standarde, ku në një gjykatë, qoftë edhe periferike, seancat gjyqësore zhvillohen në salla gjykimi, ndërsa në gjykatën e kryeqytetit seancat zhvillohen në zyrat e gjyqtarëve? Përse në Gjykatën e Posaçme kemi rregulla standarde për hyrjen e palëve në godinë dhe solemnitetin e zhvillimit të seancave gjyqësore, ndërsa në gjykatat e tjera palët përballen me një tjetër standard, që veçse e delegjitimon drejtësinë? Si është e mundur që është pranuar nga të gjithë Ne dhe, në veçanti nga KLGJ, që dy gjykatat e apelit të kryeqytetit të mos kenë mjaftueshëm zyra dhe salla gjykimi për gjyqtarët? A kemi ndonjë zgjidhje afatshkurtër apo afatgjatë për to?
Po ashtu Sadushi tha se gjykatat përballen me mungesa të ndjeshme burimesh njerëzore.
Së dyti: Gjykata kanë mungesa të ndjeshme në burime njerëzore, kryesisht në këshilltarë/ndihmës ligjorë, sekretarë gjyqësorë dhe stafin ndihmës administrativ. Menaxhimi i burimeve njerëzore nuk duhet parë si një rol administrativ, por si rol strategjik e thelbësor për suksesin e gjyqësorit.
Mungon një strategji e qartë se si mund të realizohet përmbushja e këtij detyrimi nga KLGJ, kur pengesat për të shtuar numrin e ndihmësve ligjorë, sekretareve gjyqësore apo të stafit administrativ rezultojnë të jenë sa ligjore, aq edhe financiare e strukturore, sidomos kur planifikohet buxheti dhe nuk parashikohet dhe as insistohet te ekzekutivi dhe legjislativi për nevojën e rritjes së numrit të punonjësve në gjykata.
Lajmi kryesor:
Dita e Drejtësisë, Sokol Sadushi: Dosjet stivë, rrezikohet kolapsi! Nuk kemi ambiente e gjyqtarë! S'duam lëmoshë, të plotësohen detyrimet për gjyqësorin
SI.E.//ReportTv.al