Ndërkohë që kryetari aktual (dhe i ardhshëm) i Partisë Demokratike, Lulzim Basha, ka nisur takimet në bazën e partisë, tre rivalët e tjerë, Harxhi, Kadilli dhe Shehaj, vijojnë që të rrinë në kryeqytet e të japin konferenca shtypi ose të dalin studio më studio nëpër intervista.
Ditët që Lulzim Basha u ka lënë për fushatë janë shumë të kufizuara, por kjo nuk do të thotë që fushatën ta bëjnë nga studiot apo sallonet e Tiranës. Që nga zyrtarizimi i emrave të tyre ditën e diel, ata, si kandidatë të shpallur disa ditë përpara kësaj dite, duhet ta kishin gati një plan të detajuar për takimet në bazën e partisë.
Prania televizive bëhet nga Tropoja në Konispol, atje ku ndodhen ata që do u kërkojnë votën. Nxitimi i Lulzim Bashës për të dalë në terren është një lëvizje e zgjuar, sepse kontakti sy më sy me anëtarësinë, është mundësia më e mirë për të përçuar alternativën e drejtimit të PD-së për 4 vitet e ardhshme.
Ndonëse Lulzim Basha ka zgjedhur që takimet në bazë t’i bëjë jo me transmetime të drejtpërdrejta (ku duket montazhi i dobët sepse regjia nga një Lulzim që flet në Berat, befas e kalon në Kuçovë), kjo për momentin i jep një avantazh atij sepse e shfaq në krah të anëtarësisë.
Pikërisht këtë duhet të nxitojnë të bëjnë edhe tre kandidatët e tjerë, të dalin në terren dhe që atje të transmetojnë drejtpërdrejtë idetë dhe platformat e tyre. Kur them drejtpërdrejt, kam parasysh kuptimin e drejtë të kësaj fjale, ku të ndërthuren edhe pyetje- përgjigjet nga anëtarësia.
Kjo e fundit është një mangësi thelbësore që po vihet re tek takimet e para të Lulzim Bashës, gjë që tregon frikën e tij për t’u përballur me ndonjë e me “spec” për të cilën ai do ndihej i papërgatitur për një përgjigje bindëse.
Ajo që vihet re prej tre kandidatëve rivalë të Lulzim Bashës, është se ata për momentin po e trajtojnë njëri tjetrin me delikatesë të tepruar. Të duket sikur i ka zënë halli për të kandiduar dhe nuk duan t’i prishin punë sho- shoqit.
Kur futesh në një garë, çfarëdolloj qoftë ajo, miqësia dhe koleg-llëku mbarojnë në startin e garës dhe secili duhet të jetë i fokusuar vetëm tek vetvetja, bile të përfitojë nga çdo gabim në artikulim të tjetrit. Kritikat nuk mund të adresohen vetëm kundër “tabelës” Lulzim Basha, por edhe ndaj rivalëve të tjerë, për pikat e dobëta që ata kanë.
Pas 13 qershorit ata mund të jenë miq shumë të mirë të njëri tjetrit, po deri atëherë duhet të tregohen rivalë të pakompromis, as me Lulzim Bashën e as me njëri tjetrin. Sigurisht, nëse duan që gara të jetë e vërtetë.
Rivaliteti që do tregojnë do të jetë një tregues shumë kuptimplotë se ata janë të përgatitur për të marrë në dorë fatet e Partisë Demokratike dhe opozitës në tërësi.
Agjenda e takimeve të secilit nuk duhet të jetë e përbashkët. Secili syresh duhet të identifikojë mbështetësit e vetë. Aty ata do kenë mundësinë të shohin se sa të guximshëm do të jenë anëtarët në bazë për t’i dëgjuar të preferuarin e tyre.
Natyrisht, kur vjen puna tek anëtarësia dhe takimet me ta, Lulzim Basha ka avantazhin sepse zotëron listën dhe kontaktet e tyre. Gjithashtu ka në komandë kryetarët e partisë në bazë përfshi edhe deputetët e zgjedhur.
Kjo do të jetë edhe një shenjë e demokracisë së brendshme, sepse frika e anëtarësisë për t’u identifikuar si mbështetës i njërit apo tjetrit, do të jetë tregues i ndikimit të fortë të Lulzim Bashës në bazë.
Kandidatët Harxhi, Kadilli e Shehaj duhet ta kuptojnë që fitoja vjen nga terreni, atje ku ndodhet anëtarësia. Lulzim Basha e di këtë prandaj nuk humbi kohë dhe po shëtit Shqipërinë, duke kopsitur edhe kronikat televizive. Ndërkohë, tre të tjerët e kanë marrë me shumë sportivitet këtë garë. Thua të jenë kaq të qetë se e mundin Lulzim Bashën nga studiot e Tiranës? Të shohim…
