Në sheshin Maneggio duket sikur ndodhesh në xhungël. Jo vetëm për shkak të të nxehtit përvëlues të këtyre ditëve, por edhe për shkak të bimësisë së dendur tropikale që prej të hënës së kaluar ka mbuluar hapësirën që të çon drejt Kremlinit. Instalacioni është pjesë e Festës së Kulturës Vietnameze që sapo ka nisur. E fshehur mes gjetheve, nuk mungon as manekini në përmasa reale i një prej ushtarëve Viet Cong, ata që dikur i shkaktuan aq shumë humbje “jankëve” të urryer.
Lidhja e ideve vjen vetvetiu, dhe në fakt dje shumë media e përshkruan situatën në Ukrainë si “Vietnami i ri” që i kanoset Donald Trump, i akuzuar për tradhti ndaj autoritetit shtetëror për shkak të ultimatumeve të njëpasnjëshme drejtuar Rusisë, i fundit prej të cilëve u përsërit dje me premtimin se Federata do të shmangë sanksione të reja vetëm nëse “do ta përfundojë luftën brenda dhjetë ditëve”. Por sapo u përballën me reagimin patriotik të stilit “askush nuk mund të na flasë në këtë mënyrë”, i cili flet shumë për kompleksin e superfuqisë që përshkon këtë vend dhe vertikalen e tij të pushtetit, nisi faza e pyetjeve.
Çfarë do të bëjë tani Vladimir Putin?
Për momentin, edhe ai është në pritje të zhvillimeve, siç deklaroi zëdhënësi i tij, Dmitri Peskov: “Operacioni i posaçëm ushtarak vazhdon dhe ne vijojmë të angazhuar në procesin e paqes për zgjidhjen e situatës në Ukrainë duke garantuar interesat tona.” Pra, gjithçka dhe asgjë njëkohësisht. Si zakonisht në këto raste, Kremlini preferon të presë zhvillimet.
Profesori
Por edhe nëse do të ketë ndryshime në qëndrim, ato nuk do të prekin konfliktin aktual – siç e dëshmojnë edhe 27 civilët e vrarë dje nga bombardimet në Ukrainë. Fundi i iluzioneve për një marrëveshje miqësore SHBA-Rusi po çon sistemin rus drejt një tërheqjeje edhe më të thellë brenda vetes. I kontaktuar në telefon, Sergey Markov, këshilltar për çështjet e jashtme i Putinit nga viti 2011 deri në 2019 – sot një profesor i thjeshtë universiteti, por me lidhje të forta dhe burime të informuara – paraqet një tablo alarmante:
“Putini nuk ka ndërmend të heqë dorë nga modeli aktual: profesionistët luftojnë, vullnetarët ndihmojnë dhe pjesa më e madhe e popullsisë jeton një jetë normale dhe paqësore. Por nëse SHBA vendosin vërtet të rreshtohen kundër nesh, shumë shpejt do të futemi në një fazë ku gjithçka do të jetë ‘Për frontin, për fitoren’, sepse nuk mund të tërhiqemi më. Kështu fitoi Bashkimi Sovjetik. Tani kjo është Ukraina. Nëse në gusht ndodh ndonjë ‘mjelmë e zezë’ amerikane që e përshkallëzon situatën, do të ketë një ndryshim rrënjësor në strategjinë politike. Po i këshilloj miqtë e mi të shijojnë javët e fundit të një jete pa shqetësime.”
Asnjë tërheqje
Ideja për një shtrëngim të mëtejshëm ndaj shoqërisë civile, me qëllim që të shtypet çdo reagim ndaj një Operacioni të posaçëm ushtarak të zgjatur apo, edhe më keq, ndaj një fitoreje të pjesshme – le ta quajmë kështu – nuk është një mundësi, por një siguri në zhvillim. Këtë e dëshmojnë edhe masat e marra në javët e fundit, të cilat e ngushtojnë edhe më tej hapësirën e kufizuar të lirive individuale. Në planin gjeopolitik, po shohim gjithashtu një rikthim të shpejtë te doktrina e vjetër e multikulturalizmit si shtyllë e politikës ruse.
“Po çfarë kemi në këtë moment?”, pyet Mikhail Rostovskij, editorialist i Moskovskij Komsomolets, i cili ka një histori të gjatë marrëdhëniesh me Putinin. “Logjikat e brendshme dhe ato të politikës së jashtme kërkojnë që Trump të ndëshkojë Rusinë. Por ka dy pengesa. Pengesa e parë është Kina. Kërcënimi me tarifa dytësore të ashpra ndaj partnerëve tanë tregtarë nënkupton që edhe Pekini do të duhet të përkulet përpara SHBA-ve. Trump po sulmon fort duon Moskë-Pekin, duke u përpjekur të ndajë ‘të mirët’ kinezë nga ‘të këqinjtë’ rusë. Ne mendojmë se udhëheqja kineze e kupton shumë mirë lojën që po luhet.”
Është e qartë se cila është pengesa e dytë
Dje, ministri i Jashtëm Sergey Lavrov deklaroi se, për herë të parë në histori, Rusia po lufton e vetme kundër gjithë Perëndimit. “Duhet të mbështetemi vetëm mbi forcat tona. Nuk duhet të tregojmë as dobësi, as tërheqje.” Dhe kjo na kthen te shtrëngesa e mëtejshme që prej kohësh po ushtrohet mbi shoqërinë ruse. Sepse në fund të fundit, ndoshta Putini dhe të tjerët kanë shpresuar vërtet në një ndryshim të rrënjësishëm të marrëdhënieve me pjesën më të rëndësishme të Perëndimit – Shtetet e Bashkuara. Por kurrë nuk e kanë besuar plotësisht./Corriere Della Sera
Komente
A nuk don perendimi ta kupton Putinin ku ai nuk mundet te terhiqet nga Ukraina me gjith ata humbje dhe shpenzimeve te larta dhe ti thote popullit neve kapitulluam pse keshtu e don Trumpi dhe perendimi ,por kjo nuk dote ndodhe pa i plotesuar te gjitha kushtet dote luftojne deri ne piken e fundit dhe Rusia eshte e pregaditur por perendimi nuk doli mjafte i shkolluar pse interesi i perendimit nuk ishte perfundimi i luftes por shitja e armeve ne Ukraine ,sikur perendimi te donte ti japi fund luftes duheshte te perdori masa te ashpra dipllomatike dhe ta izollonte Rusine me terheqjen e gjith ambasadave te perendimit te largoheshin nga Moska vetem kjo mase e ndalon luften por Fashistet e perendimit nuk guxojne pse kane dy fytyra pra Trumpi nuk mundet ta gjunjezoj Putinin pse nuk eshte mjaft i shkolluar.
Përgjigju