ITALI, Umbria - Disa histori meritojnë të tregohen, sepse ato përmbajnë shumë më tepër sesa një gol, një fitore. Madje edhe një ngjitje. Ky është rasti i 'Taulantëve', ekipit afër Perugias të përbërë tërësisht nga lojtarë shqiptarë, të cilët rishkruan historinë e futbollit të Umbrias duke fituar ngjitjen në Kategorinë e Parë të kësaj zone. Një arritje e jashtëzakonshme, por mbi të gjitha simbolike, që flet për sportin, komunitetin dhe identitetin.
Taulantët, të cilat janë të vendosura në Bastia Umbra, u krijuan në vitin 2012, në kampionatet amatore, si një projekt integrimi për të rinjtë me origjinë shqiptare që jetojnë në Umbria. Emri kujton rrënjët shqiptare. Taulantët, një fis i lashtë ilir. Një simbol krenarie dhe përkatësie. Taulantët fituan finalen e play-off me Virtus Foligno dhe në fishkëllimën e fundit të ndeshjes ata mbajtën duart lart, kërcyen dhe festuan me këngë dhe valle, sipas traditave shqiptare.
Portieri Luciano Gega është shofer kamioni, ashtu si edhe mesfushori Rrahim Lika. Kapiteni Marjo Seiti është punëtor dhe punon në kompaninë e ndërtimit të presidentit të klubit. Bomberi Egli Gijnaj, 21 gola, është zdrukthëtar, ndërsa sulmuesi Kevin Beshiri drejton një bar pranë Perugias. Përveç punës në Umbria për vite me radhë, këta djem kanë dy gjëra të përbashkëta; e duan futbollin dhe janë të gjithë shqiptarë. Një rekord. Sepse asnjë ekip tjetër në Itali, i regjistruar në kampionatin e FIGC (Federatës së Futbollit), nuk mund të mburret me një skuadër të përbërë tërësisht nga lojtarë shqiptarë.
Një projekt ambicioz, i shndërruar në realitet falë vendosmërisë së presidentit Artan Zogu, i cili arriti të kombinonte talentin, pasionin dhe frymën e komunitetit. "Është sikur të gjithë të ishin fëmijët e mi", tha ai me emocion pas fitores në finalen e playoff-it kundër Virtus Foligno. "Sot ne thyem stereotipet dhe demonstruam se çfarë do të thotë disiplina, ndjenja e detyrës dhe krenaria".
Kufizimi i kombësisë, që fillimisht konsiderohej si një kufizim, është bërë forca e ekipit. Ja çfarë thotë drejtori sportiv Fatbardh Hoxha: "Të krijosh një skuadër konkurruese me këtë kufizim nuk ishte e lehtë, por mund të themi se bëmë një punë të shkëlqyer."
Pas vetëm dy vitesh aktiviteti amator, skuadra arriti një ngritje historike, me lojtarë që zgjodhën të hiqnin dorë nga kategoritë më të larta për të ndjekur thirrjen e shqiponjës me dy koka, simbol i Shqipërisë.
Në dhjetor, pjesa teknike kaloi në duart e ekspertit të Roberto Gallastroni, 72 vjeç nga Castiglion Fiorentino, me një histori të gjatë në futbollin profesional, dishepull i legjendarit Corrado Viciani.
I bindur nga Zogu, "Galla" i dha një shpirt taktik dhe njerëzor skuadrës. "Kjo nuk ishte një skuadër e çfarëdoshme. Që në fillim ndjeva sikur isha në një familje të dytë".
Krahas tij, asistenti Mirko Loche, një sardian që ka qenë në Umbria për 25 vjet, solli entuziazëm dhe një frymë sakrifice: "Unë, që si ata jam mësuar të shkoj në det, doja të bëja më shumë mirë për komunitetin shqiptar sesa për veten time. U futa menjëherë në gjatësinë e valës së tyre sepse edhe unë mbërrita me një valixhe kartoni plot ëndrra dhe shpresa".
Këtë sezon, skuadra regjistroi rekord pjesëmarrjesh në të gjitha fushat e Umbrias, mbi 200 tifozë në çdo ndeshje, duke kulmuar me një pushtim kuqezi në Ponte Valleceppi për finalen e playoff-it. Flamuj shqiptarë, veshje tradicionale, mbulesa tipike e kokës me qeleshe; një shpërthim krenarie kombëtare që i shoqëroi djemtë për 120 minuta deri në fitoren 2-1.
Ata nuk luajtën vetëm futboll, ata mbrojtën ngjyrat e një populli krenar, duke bashkuar dy toka nën një pasion të vetëm.
Komente
U emocjonova kur e lexova lajmin e bukur e gjith krenari. Ju bijte e Taulanteve, jeni heronj aty ne Umbra. Ju jeni atdhetar te flaket. Ju dua shume. Me mbushet zemren plot frymezim. Ju uroj plot suksese. Faleminderit qe i jepni krenari Shqiperise.
Përgjigju