Kongresmeni legjendar i demokratëve në Nju Jork, Eliot Engell, ka mbajtur fjalimin e lamtumirës së tij nga politika, pasi ka dalë në pension. Ai ka patur një lidhje të veçantë me komunitetin shqiptar në SHBA dhe është angazhuar fuqimisht në çështjen e Kosovës prej viteve ‘90.
Me ikjen e tij shikoj një vërshim urimesh e mirënjohje nga politikanët shqiptarë në Tiranë dhe Prishtinë, duke postuar fotografi me të dhe duke e falenderuar për kontributin e tij për shqiptarët.
Shumica e atyre që e urojnë janë në të vërtetë problemi i shqiptarëve në politikën amerikane, që as Eliot Engell dhe as politika amerikane nuk ua zgjidhi dot.
Urimet më panagjerike për të nga Shqipëria i kanë bërë Sali Berisha dhe Ilir Meta. Nuk po llogaris Kastriot Islamin, se ai e bën instiktivisht po lexoi që e ka bërë Berisha.
Në fakt, Eliot Engell ishte një mik i sinqertë i shqiptarëve, të cilin shumica e politikanëve shqiptarë në Tiranë dhe Prishtinë, e përdornin për të bërë fotografi dhe për t’u dukur pro-amerikanë. Eliot Engell nuk ishte për ata dikush që ata e dëgjonin dhe respektonin, por dikush që e përdornin.
Në krizën e vitit 1995, kur Berisha ktheu nga kufiri në Kapshticë kongresmenin Tom Lantosh, se shoqërohej me Nikolas Gejxh, të cilin e shpalli person “non grata”, ai refuzoi po ashtu dhe ndërhyrjen e kongresmenit Engell, për këtë çështje.
Më 1996, kur refuzoi takimin me nën-sekretarin e Shtetit Timothey Uirth, përsëri zoti Berisha zmbrapsi një vizitë të Engellit në Shqipëri për ta bindur të mos përballej me politikën amerikane pas vjedhjes së votave më 26 maj.
Kjo është tipologjia e sjelljes së gjithë politikanëve të Shqipërisë dhe Kosovës ndaj Engellit.
Ai ishte një politikan i urtë, i dobishëm për shqiptarët që donin vërtet SHBA, por jo për shqiptarët që donin të përdornin SHBA-në.
Të gjithë këta që “vajtojnë’, aq sa të duket sikur Eliot Engell ka vdekur, nuk janë shqiptarët që nderojnë Engellin si një kongresmen amerikan pro shqiptar, por janë shqiptarët që u ka ikur një njeri me të cilin dilnin foto në Uashington e gënjenin shqiptarët këtu.
Eliot Engell nuk refuzonte askënd. Ai mund të udhëtonte der në Miçigan nëse e thërrisnin 20 shqiptarë në një takim. Mund të takonte çdokënd e të dëgjonte të gjithë.
Por politikanët shqiptarë nuk e donin për ta dëgjuar, por për t’u fotografuar dhe për të mbushur defiçencat e tyre në Tiranë, që të dukeshin si pro-amerikanë. Ndaj sot askush nuk ka asgjë për të treguar për të, përveç fotografive.
Ai ishte politikani i duhur për ta, pasi nuk i poshtëronte publikisht, ose nuk i refuzonte, por thjesht i linte ta përdornin.
Ndaj sot, të gjithë ata që kanë pasur probleme me SHBA si politikanë, të gjithë ata që kanë paguar miliona të duken si pro-amerikanë, po qajnë dhe për Eliot Engellin, pasi me atë dilnin foto pa lekë dhe sa herë që nuk i priste askush në SHBA e kishin të sigurtë një foto tek kafja e Kongresit.
Tani ai iku nga Kongresi. Ua qaj hallin me kë do dalin në foto, kur mos t’i presë askush. Vetëm po gjetën Fatmir Mediun rrugëve t’i prezantojë me ndonjë amerikan që ngjan si kongresmen.
