Kur pyet një palestinez "nga je?", shpesh përgjigjja nuk përkon me vendin ku banon, por me vendin që familja e tij është detyruar të lërë në kohën e Nakba-s, eksodi i madh i detyruar. Mahmoud Al Sharif, vëllai i Anas-it, gazetarit të ri të Al Jazeera-s, i vrarë të dielën bashkë me pesë kolegë të tjerë në një sulm të synuar të ushtrisë izraelite, shpjegon se ata janë "nga qyteti al-Majdal, tani pjesë e Ashkelon-it, në Izrael. Në vitin 1948, të afërmit tanë u vendosën në kampin e refugjatëve Jabalia, në veri të Rripit, ku Anas lindi dhe jetoi".
Ai flet në telefon në ditën e tretë të ceremonisë së varrimit të vëllait të vogël. Pranë tij është bashkëshortja e reporterit, Bihan. "Pranoj çdo pyetje që më bëni, në emër të Zotit, Mëshiruesit, Mëshirëbërësit", thotë Mahmoud. Para se të tregojë kush ishte Anas, dëshiron të kundërshtojë akuzat e ushtrisë izraelite që e vrau "sepse ishte terrorist i Hamasit": "Është gjithçka e rreme, nuk ka qenë kurrë. Është propagandë. Fushata kundër tij filloi një muaj pas nisjes së luftës, sepse Izraelit nuk i pëlqente fama e tij. Në dhjetor 2023, na bombarduan shtëpinë dhe babai ynë vdiq".
Ushtria publikoi një pamje të një mesazhi ku Anas thuhet se kishte lavdëruar masakrën e 7 tetorit, duke e akuzuar se ishte në krye të një celule që hidhte raketa dhe duke treguar foto me liderin Yahya Sinëar. "Nuk ka qenë në krye të asgjëje: ishte një fotoreporter, një njeri i varfër nga Gaza. Jo një militant". Mahmoud emocionohet ndërsa mbron Anas-in: "Është e dhimbshme të dëgjosh këto fjalë për të, që e ka jetuar profesionin si një mision: ishte ndër të paktët që kishin mbetur në veri, e vranë tani sepse tregonte urinë". Mahmoud shpjegon se vëllai i tij nuk ka marrë kurrë pagesa nga grupi terrorist, siç ka shkruar zëdhënësi i ushtrisë. Para luftës, ka ndodhur disa herë që ai të merrte pjesë si reporter në mitingjet dhe festimet e Hamasit dhe Xhihadit Islamik sepse "fotografonte ngjarjet politike të Rripit dhe pastaj ua dërgonte imazhet agjencive. Por kjo nuk do të thotë të jesh i lidhur me ta".
Mahmoud dhe Bihan pyesin: "Pse IDF nuk e kishte në shënjestër vetëm atë. E dinin ku ishte, ai kaloi 22 muajt e fundit në tendën e mediave, para Al Shifa-s: mund ta arrestonin dhe ta merrnin në pyetje. Pse ta vrisnin në këtë mënyrë? Si e justifikojnë vdekjen e pesë kolegëve të tjerë?".
Na flasin gjithashtu për një polemikë të mundshme që nuk ka mbërritur këtu: Bihan ka mbiemrin Sinwar. "Dua të jetë e qartë: nuk është e afërme e ish-liderit të Hamasit, siç ka thënë dikush. Sinwar është një mbiemër shumë i zakonshëm këtu".
Ndërsa Mahmoud është bujar me fjalët, Bihan flet pak dhe e lë atë të tregojë. Zëri i saj i lehtë mezi dëgjohet në telefon. "Më dhemb që fëmijët e mi nuk do të rriten me babanë", thotë ajo. Anas ishte babai i Sham-it dhe Salah-ut, 4 vjeç dhe 15 muaj. "E pamë për herë të fundit një javë më parë. Po bënte një reportazh për kamionët me ndihma të bllokuar dhe erdhi të na vizitonte", vazhdon e reja që ka qëndruar në veri të Gazës për t’i qëndruar pranë. Në këtë luftë, kanë kaluar edhe tre muaj pa e parë Bihan. Sot Sham thotë se do të bëhet gazetare si Anas. Ajo kërkonte gjithmonë që telefoni të ishte i lidhur me Al Jazeera "dhe kur shfaqej, e mbushte ekranin me puthje". "Vëllai im i adhuronte fëmijët e tij, ishte një njeri gazmor dhe shumë i ëmbël. Ka qenë gjithmonë ambicioz, kishte studiuar Gazetari dhe Komunikim në Universitetin Al-Aqsa. Ëndërronte një ditë të shkonte në Doha e të punonte në selinë qendrore të Al Jazeera-s. Por nuk do ta kishte braktisur kurrë Gazën gjatë luftës". Të dielën, dy vëllezërit folën në telefon për dyzet minuta. "Më tha se i kishin propozuar të largohej nga Rripi, por ai e refuzoi"./Corriere della sera
Komente
