Vërshimi i listave dhe basteve për ministrat e rinj, është një rit i vjetër mediatik, i cili bëhet shpesh edhe në vende të tjera. Parë nga tradita, probabiliteti i listave të botuara, varet nga pesha e lobeve politike dhe jo, të cilat tentojnë të ndikojnë për të treguar peshën e tyre. Por në PS-në e Edi Ramës, duket se pesha e lobeve dhe grupeve të ndryshme nuk është aq e fortë sat ë luajnë fort për tu imponuar apo propozuar në listën e qeverisë, siç ndodh zakonisht në vendet e tjera perëndimore.
Ku fraksionet apo grupet e ndryshme, pore dhe udhëheqës të rëndësishëm politikë dalin hapur dhe propozojnë e propozohen për të hyrë në qeveri. Një zhvillim normal ku interesat, kapavitetet dhe ambicjet kërkojnë të maten me kontrobutin dhe peshën politike.
Kjo ka ndodhur më shumë në PS-në e Fatos Nanos, ku grupet ishin më të ndara he të zhurmshme, por që nuk mungojnë edhe në PS-në e sotme. Thjesht ata e nxjerrin kokën në publik në mënyrë më të ndrojtur, pa lejuar që të krijojnë atë që Rama kur mori drejtimin e PS në 2005 e quajti “Stop telenovelës”.
Në mandatin e parë kur ishte në koalicion me PS-në dhe gjysmën e mandatit të dytë, përkatësisht deri në protestat e studentëve të dhjetorit 2018, ministrat në qeveritë e Edi Ramës kanë qenë më politik, shumica e tyre anëtarë kryesie dhe drejtues politik qarqesh. Situata ndryshoi më vonë, duke rritur emrat e rinj, të cilët nuk ishin aspak teknikë, pasi thuajse të gjithë hynë në PS, duke u zgjedhur deputetë. Kjo ndodhi edhe me ministrat e rinj që hynë në garën e 11 majit si Piro Vëngu apo Ervin Hoxha.
Ministrja Mirela Kumbaro, e cila hyri në 2013-n si ministre Kulture nga katedra e universitetit, tashmë është një veteran jo vetëm në qevri, pore dhe si drejtuese politike në qarkun e Gjirokastrës.
Gjasat, në qeverinë e katërt, duket se janë për të pasur dy elementë, rinovimin e kabinetit sipas modelit që ndodhi me grupin parlamentar, si dhe afrimi i mundshëm i personazheve nga komuniteti i opozitës.
Në kuadër të këtyre elementëve të rinj, ajo që pritet është cilësia e ministrave, ngaqë objektiv kryesor është mbyllja e negociatave me Bashkimin Europian.
Proces, i cili kërkon jo thjeshtë nëpunës sistematikë apo politikanë oratorë, por menaxherë dinamikë për të përballuar një proces shumë të komplikuar dhe kërkues, siç janë provimet e armatës së teknokratëve të Brukselit.
Në këtë fazë politike që është PS-ja, e cila kontrollon edhe qeverinë edhe pushtetin vendor, nuk ka nevojë për të emëruar ministra që t’i promovojë politikisht, pasi ka një inflacion personazhesh tashmë të njohura.
Ajo që duket kërkohet është cilësia e punës, e sidomos rezultatet cilësore dhe sasiore të anëtarëve të qeverisë, por që është boomerang në vete. Ngaqë një ministër i fuqishëm, mund të kthehet në një politikanë me peshë dhe popullor, duke thyer skemat e hyrë në përplasje me lobe të fuqishme si brenda PS-së, por edhe me qarqet e tjera mediatike e financiare.
Siç ka ndodhur në Shqipëri, personazhet e fuqishëm apo proaktivë janë sulmuar, madje deri në bllokimin e karrierave të tyre politike. Emrat janë shumë në gjithë këto vite, por mjaft të përmenden Saimir Tahiri, Ben Blushi, Ditmir Bushati deri te Erion Veliaj. Po t’I hysh edhe më lista zgjatet e zgjatet. Duke futur edhe një fuqi tjetër agresive siç është SPAK, ka ardhur në rënie ambicja politike për tu afruar në poste të larta politike.
Megjithatë, një nga akuzat apo edhe shpotitë që ka marrë Edi Rama në kabinetet e tij, kanë qenë ato se afron njerëz besnikë dhe që i ka në atë rol më shumë si makiazh sesa si ministra realë.
Në fakt, qeverisja e Edi Ramës, por edhe në mjaft vende të tjera sidomos vitet e fundit, po bëhet gjithnjë e më shumë e përqëndruar tek figura kryesore. E cila merr ërgjegjësinë, kostot dhe benefitet e qeverisjes.
Giorgia Meloni në Itali, për shembull, edhe pse ka ministra të dy partive të tjera të koalicionit, politikën kyresore të qeverisjes, atë me BE-në, politikën e jashtmë, si dhe financat e buxhetit, i administron me një staf të gjerë ekspertësh dhe këshilltarësh.
Staf që Edi Rama e ka pasur që kur drejtonte bashkinë e Tiranës. Madje ka legjenda që këshilltarët e huaj të kryeministrit janë në një farë mënyre ministra për çështjet kryesore, ku përqëndrojnë politikat makro.
Megjithatë, duket se reflektorët janë të përqëndruar tek emrat dhe cilësitë e ministrave të rinj, e sidomos sa do të jenë ata nga grupi i të rinjve në PS dhe opozitarët në modelin që u implantua në bashkitë e Vlorës dhe Tiranës./Tema
Komente
