.jpg)
Në një rrugë qendrore të kryeqytetit gjerman, është vendosur një poster i madh i Merkel, ajo që vetëm artistët e Berlinit mund të arrijnë të mendojnë. Në poster janë duart e Merkel , të pozicionuara në formë diamanti, bustin pa kokë të një gruaje me xhaketë blu dhe fjalët "Tschüss Mutti"( mirupafshim nënë) . Gjermanët i lejuan nënës së kombit të largohet, pas gati dy dekadave në krye të vendit duke i mbrojtur ata, duke shmangur rreziqet dhe kërcënimet, duke garantuar prosperitet dhe siguri. Dhe në atë "bye-bye" disi ironike dhe tendencioze në pak raste nuk ka vetëm nostalgji dhe mirënjohje, por edhe ndjenja se është koha të shikojmë përpara, të hedhim pas krahëve një epokë të lumtur, por jo më të qëndrueshme.
Nga kriza e euros tek pandemia
Epoka e Merkel u karakterizua nga krizat. Kriza financiare e vitit 2008 dhe kriza pasuese e euros dhe më pas aksidenti bërthamor në Fikushima në vitin 2011, kriza në Ukrainë në 2014 , drama e refugjatëve në vitin 2015 , kriza e marrëdhënieve transatlantike me zgjedhjen e Donald Trump si president i SHBA, pandemia dhe pasojat e saj shkatërruese ekonomike. Dhe meritat e saj janë të pakundërshtueshme, me të në krye Gjermania është vendosur si ekonomia e katërt më e madhe në botë dhe si fuqia e tretë eksportuese. Merkel modernizoi partinë e saj, duke e çuar atë drejt fitores në katër zgjedhje të njëpasnjëshme dhe mbajtur Evropën të bashkuar duke mbrojtur integritetin dhe vlerat e saj. Ajo negocioi, praktikisht e vetme armëpushimin e vetëm që parandalon përshkallëzimin e konfliktit midis Moskës dhe Kievit. Ajo arriti të qëndrojë e fortë përballë Trump, me guxim dhe autoritet, duke refuzuar sulmin e tij në projektin evropian, në Perëndim, në multilateralizëm. E fundit por jo më pak e rëndësishme, ajo theu çatinë prej xhami që i zhvendosi gratë nga role tradicionale ose vartëse në Gjermani, në postet më të larta të drejtimit të vendit.
Ana e errët e pushtetit
Megjithatë, në bilancin e Angela Merkel, kufiri midis suksesit dhe dështimit është shpeshherë i hollë. Jo vetëm sepse është e vështirë për të , të përjetësojë trashëgiminë e saj në një koncept definitiv si Konrad Adenauer 's Ëestbindung , Ëilly Brandt ' s Ostpolitik ose Ribashkimin Helmut Kohl-së. Por mbi të gjitha, sepse të gjitha zgjedhjet e saj madje edhe më të guximshmet dhe më të veçantat, kanë pasur gjithmonë një element të paplotësisë, një pasojë negative që sigurisht është e padëshiruar, por reale dhe problematike. Sikur të kishte një anë të errët në forcën e Merkel, kufiri i një pragmatizmi që nuk arrin të fluturojë kurrë , i një kujdesi që nuk dëshiron dhe nuk mund të bëhet një vizion politik nxitës.
Sukseset midis Greqisë dhe Rusisë
Shembujt? Le të fillojmë nga Evropa. "Mëkatet e mosveprimit", i quan historiani britanik Timothy Garton Ash. Merkel ishte udhëheqësja e padiskutueshme e Bashkimit Evropian, të cilën ajo dinte ta drejtonte në momente fatale . Por secila prej zgjedhjeve të saj ka anën e kundërt. Ajo e mbajti Greqinë në euro, duke kursyer monedhën e vetme, por e bëri këtë një minutë pas mesnate, në kushte ndëshkuese dhe poshtëruese, të cilat i hapën rrugën forcave populiste dhe lanë të pazgjidhur nyjën e solidaritetit financiar dhe bashkimit monetar. Ajo mirëpriti bujarisht një milion emigrantë sirianë, por nuk i shpjegoi dhe nuk i përgatiti gjermanët, veçanërisht ata nga Lindja, për ndikimin me ardhjet e reja, duke i hapur rrugën demagogjisë së ekstremit të djathtë radikal. Ajo udhëhoqi frontin e sanksioneve kundër Rusisë pas pushtimit të Krimesë, por i dha Putinit një garanci mbi të ardhmen energjetike të Evropës, duke bërë gjithçka për të përfunduar Nord Stream 2.
"Përpara me milimetra"
Por edhe nga brenda, melodia nuk ndryshon: Merkel ka vendosur të mbyllë termocentralet bërthamore pas katastrofës japoneze, por ajo nuk është përballur me përfundimin e rritjes së varësisë nga qymyri, as nuk ka dashur të bëjë presion për rikthimin ekologjik në industri . Rezultati është se sot Gjermania është vendi në Evropë që lëshon gazrat më të dëmshëm në atmosferë.
"Mario, ne duhet të lëvizim në mënyrë milimetrike", Mario ne duhet të lëvizim me milimetra, i përsëriti Angela Merkel presidentit të atëhershëm të Bankës Qendrore Evropiane Mario Draghi, gjatë viteve të krizës së euros. Asgjë më e mirë se kjo fjali nuk përmbledh jo vetëm metodën politike, por edhe vetë mënyrën e drejtimit nga kancelarja. Metodike, e kujdesshme, pa lëvizur asnjëherë me një pozicion të fortë, i cili në vend të kësaj gjen gjatë punës, atë të aftë për të vënë të gjithë në marrëveshje. "Kampioni botëror i kompromisit", e përcakton atë nga Paolo Gentiloni. "Me Angela Merkel ju e dini që gjithmonë do të uleni mirë dhe mirë, por kurrë nuk e dini se ku zbarkoni, " thotë një nga kritikët e saj.
Zgjidh problemet
Kanë kaluar më shumë se tridhjetë vjet nga hyrja e saj në jetën publike, gjashtëmbëdhjetë që kur drejton Gjermaninë. Por Angela Merkel në thelb ka mbetur një shkencëtare e huazuar për politkën, e cila i trajton problemet duke i zbërthyer ato dhe duke i zgjidhur ato me përafrime të njëpasnjëshme, në bazë të sasisë më të madhe të të dhënave dhe fakteve në dispozicion. Për pozicionet politike, thellësisht të këmbyeshme për të, Merkel preferon vlerat: të drejtat e njeriut, lirinë, barazinë shoqërore, multilateralizmin.
Pragmatizmi evropianist
Madhështia e saj e vërtetë konsiston në udhëheqjen e Gjermanisë për një kohë të gjatë, duke e mbajtur atë fort pas Evropës, e cila nuk është aspak e dukshme në disa pasazhe, duke gjetur gjithmonë zgjidhje të mundshme, por asnjëherë duke mos e hedhur zemrën mbi pengesën. Dhe ajo e bëri këtë duke dhënë një shembull pothuajse stoik të moralit dhe etikës së përgjegjësisë që ka pak precedentë dhe do të jetë e vështirë të përsëritet. Sot, megjithatë, Gjermanisë i duhet më shumë , ajo më në fund duhet të përballet me të ardhmen dhe të përballet me ndryshimin. Në këtë kuptim, me nostalgji por edhe pa keqardhje, është koha për të thënë: Mirupafshim Merkel .
Lajmi kryesor: